Συνηθίζουμε με την ανατολή του νέου έτους να θέτουμε στόχους, να οριοθετούμε διεκδικήσεις και να ευχόμαστε η χρονιά αυτή να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ρεαλιστικά ωστόσο όλη η υφήλιος και ιδιαίτερα η Ελλάδα, έχουν μπει εδώ και πάνω από μία δεκαετία από την κρίση του 2008 και εντεύθεν που σηματοδότησε και την είσοδο της χώρας στην εποχή των μνημονίων, σε μία πορεία φθίνουσα.
Οι οικονομικοί και οι κοινωνικοί δείκτες, αυτούς που αποκαλούμε δείκτες ευημερίας, αν τους τοποθετούσαμε σε μια νοητή καμπύλη θα λέγαμε, κάνοντας χρήση όρων από τα μαθηματικά, ότι «έχει στρέψει τα κοίλα προς τα κάτω». Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι νέες γενιές, προσδοκούν να έχουν ένα μικρότερο μέρος της ευημερίας προηγούμενων και αυτό στη χώρα μας τείνει να γίνει νομοτέλεια.
Οι περιπέτειες που πέρασε η χώρα με τρία μνημόνια και ένα διχαστικό δημοψήφισμα, όταν οι υπόλοιπες «καθάρισαν» με ένα οφείλονται στο γεγονός ότι παρασυρθήκαμε σε λαϊκισμούς και εύκολη κριτική αδυνατώντας να κατανοήσουμε ότι με τις επιλογές μας υποθηκεύαμε το μέλλον των παιδιών μας.
Συνυπολογίζοντας μάλιστα και την κλιματική κρίση καθώς το περιβάλλον λένε οι οικολόγοι δεν το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας αλλά το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας – σε συνδυασμό με την ανεργία, ή την υποαπασχόληση, ή το χειρότερο την εξεύρεση μια εργασίας πολύ ταπεινότερης των δεξιοτήτων τους οι νέοι δικαίως, θεωρούν ότι τα όσα συμβαίνουν σε πολιτικό επίπεδο δεν τους αφορούν. Ενδεικτικά στις εκλογές του 2019 ψήφισε μόλις το 20% στις ηλικίες από 18 έως 24 ετών. Αυτό έχει την αξία του καθώς το 2023 είναι χρονιά βουλευτικών εκλογών και πολύ πιθανό διπλών μάλιστα, όπως επίσης και χρονιά εκλογών για την αυτοδιοίκηση.
Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς στο «ραντεβού με την κάλπη», ανιδιοτελείς στοχεύοντας στο κοινό καλό και να διορθώσουμε λάθη του παρελθόντος, που πλήγωσαν τη νέα γενιά και έστειλαν πάνω από 500.000 νέους με δεξιότητες στο εξωτερικό, θα πρέπει να ψηφίσουμε με γνώμονα αυτό που θεωρούμε το καλύτερο για το μέλλον των παιδιών μας.
Κυρίως όμως θα πρέπει να ζητήσουμε από εκείνους που εκλέξαμε να προβούν σε μία δημόσια λογοδοσία.
Να μας εξηγήσει για παράδειγμα ο πρωθυπουργός που αναμένεται το δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου να επισκεφτεί τη Λάρισα γιατί αθέτησε την προεκλογική του υπόσχεση για συνέχιση και ολοκλήρωση των έργων του Αχελώου, ή γιατί δεν προχώρησε το έργο του φράγματος του Μουζακίου για το οποίο είχε δεσμευτεί δημόσια επισκεπτόμενος την Καρδίτσα μετά τη θεομηνία «Ιανός».
Οι Θεσσαλικοί φορείς βέβαια οφείλουν να πιέσουν τον πρωθυπουργό σε αυτή τη συγκυρία όπου μετρά αντίστροφα ο χρόνος για τις εκλογές, προκειμένου επιτέλους να επιτύχουν τη δρομολόγηση λύσης σε ένα ζήτημα από το οποίο η περιοχή μας εξαρτά την επιβίωσή της, με δεδομένο πλέον ότι όλοι οι κλιματικοί και εδαφολογικοί δείκτες, “φωνάζουν” ότι η περιοχή μας οδεύει προς ερημοποίηση.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την άλλη οφείλει να δώσει εξηγήσεις γιατί εξαίρεσε τα έργα του Αχελώου από τα προηγούμενα σχέδια διαχείρισης λεκάνης απορροής (ΣΛΑΠ) της Θεσσαλίας και αν πράγματι τώρα και λόγω της ενεργειακής κρίσης προτίθεται να αξιοποιήσει τουλάχιστο ενεργειακά τα ημιτελή έργα του φράγματος της Συκιάς και αν συμπεριλάβει στο σχεδιασμό του το μεσαίο φράγμα Μουζακίου (το ΣΔΛΑΠ Φάμελου είχε αναφορά στο μικρό).
Αυτά τα έργα είναι για τις επόμενες γενιές, αν θέλουμε να μην ερημώσει οικονομικά και πληθυσμιακά η Θεσσαλία και να παραμείνει όρθια η Καρδίτσα που είδε στην τελευταία απογραφή ακόμη μία πληθυσμιακή συρρίκνωση.
Χρόνια πολλά, καλή χρονιά και ένα μεγάλο συγνώμη από τους νέους μας για τις λανθασμένες μας επιλογές στο παρελθόν που τους έφεραν στη σημερινή δυσμενή θέση.
Ας είναι το 2023 χρονιά ενσυναίσθησης και συλλογικής αφύπνισης.
«Ν.Α»
