Όταν ο θάνατος έστηνε καρτέρι στα σκαλοπάτια της Θύρας 7

ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ

Όλα εκείνη τη ζεστή ημέρα του Φλεβάρη, κυλούν ήρεμα. Τίποτα δεν προμηνύει ότι η Ελλάδα, λίγο πριν ο ήλιος αρχίσει να κρύβεται κάτω από το μαύρο πέπλο της νύχτας, θα βιώσει μια τραγωδία ανείπωτη…

Στην αθλητική επικαιρότητα κυριαρχεί το μεγάλο ντέρμπι του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ.
Στο γήπεδο της πόλης μας διεξάγεται το μεσημέρι το ματς της Αναγέννησης με τη Φλώρινα για την Εθνική Ερασιτεχνική (τότε Δ’ Εθνική) όπου οι “κιτρινόμαυροι” θα επικρατήσουν στο χωμάτινο τερέν με 2-0.

Αξεσουάρ των φιλάθλων τα θρυλικά τραντζίστορ όπου μέσω αυτών πληροφορούνται για το κρεσέντο του Μάικ Γαλάκου που επιτυγχάνει χατ τρικ στο ντέρμπι και με άλλα τρια γκολ των Κουσουλάκη, Ορφανού και Βαμβακούλα, ο Ολυμπιακός θα θριαμβεύσει με 6-0!

Στη σύνθεση της ΑΕΚ και ο δικός μας σπουδαίος Σπύρος Θώδης που θ’ αντικατασταθεί στο δεύτερο ημίχρονο από τον Νικολάου!
Κανείς απ’ όσους έφευγαν από το Στάδιο της Καρδίτσας δεν γνώριζε τι θ’ ακολουθήσει.

Όπως άλλωστε και σε όλη την επικράτεια…

ΕΣΤΗΣΕ ΚΑΡΤΕΡΙ  Ο ΘΑΝΑΤΟΣ…
Την ώρα εκείνη, λίγο πριν τις 5 το απόγευμα, στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 του παλιού Καραϊσκάκη είχε στήσει καρτέρι ο… θάνατος!

Αφιονισμένοι φίλοι του Ολυμπιακού κατεβαίνουν τον λαβύρινθο των σκαλοπατιών και στήνεται ένα πρωτοφανές σκηνικό πόνου, τρόμου και… ενθουσιασμού!

Οι πρώτοι που θα γλιστρήσουν θα σφηνωθούν και καθώς δεν βρίσκουν διέξοδο συνθλίβονται από το ποτάμι όσων έρχονται ανυποψίαστοι με ορμή κατα πάνω τους! Οι σπαραχτικές φωνές απόγνωσης θα χαθούν μέσα στα συνθήματα και στους πανηγυρισμούς όσων δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει.

Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες όσων έζησαν τον εφιάλτη. Μία εξ αυτών είναι από τον 18χρονο τότε Ηλία Λύτρα που έπεσε από τους πρώτους στα σκαλοπάτια και τραυματίστηκε:

«Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφθασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα κι έπεσα. Πριν καταλάβω καλά – καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν καταπάνω μας ένας, δύο, τρείς, δέκα εκατό…»

Αρκούν λίγα λεπτά της ώρας για ν’ ανοίξει τις πύλες του ο Αδης! Δεκαεννιά ψυχές θα χαθούν εκείνες τις στιγμές και λίγο αργότερα το “Τζάνειο” Νοσοκομείο όπου θα στηθεί ένα καινούργιο σκηνικό, αλοφροσύνης αυτή τη φορά, από γονείς που αναζητούν τα παιδιά τους…

Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται έξω από το νοσοκομείο και ψάχνουν για φίλους, συγγενείς. Το προσωπικό δεν επαρκεί για την περίθαλψη των τραυματιών…
Πόνος, αβάσταχτος, ασύγκριτος…

Δύο ακόμη παιδιά θα ξεψυχήσουν τις επόμενες ημέρες για να συμπληρωθεί ο ματωμένος κατάλογος και να γραφεί η μεγαλύτερη αθλητική τραγωδία που έζησε ποτέ η χώρα…

Η Καρδίτσα θα θρηνήσει κι αυτή ενα δικό της παιδί, τον 19χρονο Νικόλαο Φίλο από το Προάστιο που βρέθηκε εκείνο το απογευμα στα μοιραία σκαλοπάτια και τα διέσχισε με το πρώτο γκρουπ φιλάθλων.

Το βράδυ ο ανυποψίαστος κόσμος , θα στηθεί μπροστά από τις τηλεοράσεις για την πολυαναμενόμενη “Αθλητική Κυριακή” με τον αείμνηστο, πλέον, Γιάννη Διακογιάννη.

Η εκπομπή όμως με παρέμβαση του τελευταίου, δεν θα μεταδοθεί ποτέ, καθώς τα μαντάτα για το μακελιό στο Καραϊσκάκη έχουν ήδη φθάσει.

Τα δύο κρατικά κανάλια παίζουν μια πένθιμη συμφωνία του Μπετόβεν και κάνουν συνδέσεις (δύσκολες για την εποχή) με το “Τζάνειο” νοσοκομείο όπου βρίσκεται και ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Ράλλης.

Τέλος προγράμματος κάπου στις 12 τα μεσάνυχτα.
Αρχίζει μια βαθιά παγερή νύχτα που για τις χαροκαμένες οικογένειες δεν θα τελειώσει ποτέ…

Exit mobile version