ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
«Τελειώσαμε και μείναμε μονάχοι τραγουδούσε ο Στράτος Διονυσίου. Ε, κάπως έτσι πηγαίνει η δουλειά! Μονάχοι θα παρακολουθούμε και την πορεία της Αναγέννησης (αν βέβαια αυτή συνεχιστεί), με παρέα τα… κρούσματα που όχι απλά έχουν πάρει τον ανήφορο, αλλά σπάνε το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο!
Δυστυχώς πάνω στην καλύτερη πορεία του συλλόγου, η κατάσταση ξεφεύγει! Όπως ακριβώς το προέβλεπαν οι σοβαροί επιστήμονες πριν λίγους μήνες, ότι θα ζήσουμε έναν χειμώνα πολύ πιο δύσκολο ακόμη και από τους προηγούμενους! Από το καλοκαίρι φώναζαν κάποιοι, δηλαδή από την χλιδάτη περίοδο του…. «Greek summer love», αλλά ποιος τους άκουγε…
Μιλάμε για τους επιστήμονες κι όχι για τους “μάγους” που κυκλοφορούν και πήραν στο λαιμό τους ένα σωρό κόσμο! Μιλάμε για την επιστήμη κι όχι για τα “βουντού” και τις θλιβερές μεσαιωνικές φιγούρες που έκαναν (και εξακολουθούν να κάνουν) θραύση! Με την επιστήμη πορευόμαστε, με τον άνθρωπο κι όχι με τους ήρωες του βιβλίου του Τόλκιν και τη “μαγεία” των Σάρουμαν!!!
Τα μέτρα όπως θα το χουν διαπιστώσει άπαντες λαμβάνονται από το ξεκίνημα της όλης ιστορίας με το σύστημα “βλέποντας και κάνοντας” και συνήθως αφού “σκάσει” η “βόμβα! Αυτό συμβαίνει και τώρα!
Στεναχώρια λοιπόν και γιατί πάει να χαλάσει η γιορτή που στήθηκε απο την αρχή της σεζόν με την πορεία της Αναγέννησης! Πάνω που αναθερμάνθηκε λίγο η καρδούλα μας, επιστρέφουμε στην καταχνιά! Γιορτή άλλωστε δίχως καλεσμένους δεν μπορεί να είναι γιορτή! Η πορεία μιας αθλητικής ομάδας όσο καλή κι αν είναι όταν δεν εμπεριέχει το στοιχείο της μαζικότητας, είναι μια άγευστη σούπα!
Ακόμη και στην υπέρτατη διάκριση να φθάσει αν δεν μπορούμε να την χαρούμε δια ζώσης είναι δώρο άδωρο! Δεν έχει κανένα νόημα η εξέλιξη μιας αθλητικής δραστηριότητας όταν απ’ αυτή απουσιάζει ο φίλαθλος! Το βιώσαμε άλλωστε εντόνως και στην προηγούμενη περίοδο και ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.
Φυσικά είναι εντελώς άτοπο να κουβεντιάζουμε για μπάλα και για αθλητισμό, όταν γύρω μας γίνεται της τρελής! Οταν χάνονται καθημερινά συνάνθρωποί μας, όταν διαλύονται οικογένειες, όταν μαυρίζει η ψυχή μας κάθε ώρα και στιγμή!
Χθες το μεσημέρι έφυγε πρόωρα για το τελευταίο ταξίδι ένα παλικάρι 34 χρονών, ο Χρήστος Διαμαντής! Μουσικός, ποιητής και πάνω απ’ όλα εξαίρετος άνθρωπος
Βυθίστηκε στην οδύνη η όμορφη οικογένειά του, οι αγαπημενοι του, οι φίλοι του και όλοι όσοι τον γνώρισαν. Μια βουβή ομήγυρη, σ’ εναν γκρίζο χειμωνιάτικο καμβά, με θρήνο στάθηκε έξω από την εκκλησία και τον αποχαιρέτησε. Με το ίδιο θλιβερό σκηνικό πόσοι άνθρωποι έφυγαν από κοντά μας…
Για ποια μπάλα, λοιπόν, να μιλήσουμε μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα; Κι όμως, μέσα σε συνθήκες όπου το σκοτάδι πυκνώνει, έχεις ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για μια αχτίδα χαράς! Μια διαφυγή, ένα ξαλάφρωμα της ψυχής! Ε, δυστυχώς κι αυτό πάμε να το χάσουμε!
Βαστάτε γερά…
————————-
«Οι πραγματικοί φίλοι είναι σαν τ’ αστέρια. Μπορείς να τους αναγνωρίσεις καλύτερα στο σκοτάδι»
Μπομ Μάρλεϊ – Τζαμαϊκανός τραγουδιστής
