ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Σαν νεράκι κυλάει ο καιρός! Πέρασαν κιόλας τέσσερα χρονάκια από την τελευταία φορά που η Αναγέννηση κέρδισε σε εκτός έδρας παιχνίδι στα πλαίσια εθνικού πρωταθλήματος! Το θυμηθήκαμε με τη νίκη που σημείωσε την Κυριακή στην Πτολεμαϊδα επί του… καπετάν Φούφα!
Από τον Ιούνιο του 2017 και το “διπλό” στη Λαμία όπου χάλασε τη φιέστα του Πανουργιά για την άνοδο στη super league, είχε ο κόσμος της να χαρεί μια επιτυχία μακριά από την Καρδίτσα. Βέβαια τότε μιλούσμε για τη δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, τώρα μιλάμε για την τέταρτη!
Τότε παίζαμε με αντιπάλους εκπροσώπους μεγάλων πόλεων, ακόμη και του κέντρου και της συμπρωτεύουσας (και κερδίζαμε), τώρα παίζουμε με… μακεδονομάχους, ήρωες της μυθολογίας και της επανάστασης του 1821! Ας μην παραπονιόμαστε όμως γιατί θα μπορούσε να ναι και πολύ χειρότερα!
Θα μπορούσε όπως πέρσι, να κάναμε αποστολή στο… καφέ του Γραββάνη στον Άγιο Γεώργιο και να παίζουμε κόντρα στην (καθόλα συμπαθέστατη και αγαπημένη) Ελπίδα, ή να πίναμε τσίπουρο στα μαγαζιά του Δασοχωρίου και της Ματαράγκας μετά τα ντέρμπι με τον Αστέρα και τον Θεσσαλικό!
Θα μπορούσε να είναι ακόμη χειρότερη κι απ’ το χειρότερο η κατάσταση! Να μην παίζουμε δηλαδή και καθόλου όπως συνέβη μετά τον Ιανουάριο του ‘19 που είχαμε μετατραπεί σε… φυσιολατρικό όμιλο με “γκαλά” και αθλοπαιδιές λόγω απόσυρσης της ομάδας από το πρωτάθλημα, ή να έχουμε καρφωθεί στο τοπικό για τρείς συνεχόμενες σεζόν!
Αν δεν είχαν μεσολαβήσει οι διοικητικές αλλαγές το περασμένο καλοκαίρι τις οποίες μάλιστα κάποιοι πολέμησαν, αν δεν είχε αναλάβει τα ηνία ο Παπαδημητρίου για να παραχωρήσει τη θέση του Απόλλωνα Μακρυχωρίου στην Αναγέννηση στη Γ’ Εθνική, τώρα θα… παραθερίζαμε!!!
Διότι τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, ακυρώθηκαν και επισήμως πλέον, λόγω της πανδημίας! Φανταστείτε δηλαδή να ήταν πάλι έτοιμη για άνοδο η Αναγέννηση και να έχανε λόγω… κορωνοϊού μία ακόμη σεζόν όπως πήγε να συμβεί πέρσι που τη βρήκε το Lockdown στη δεύτερη θέση!
Περίμενε ποτέ κανείς απ’ αυτούς που έζησαν την ομάδα στις δεκαετίες του ‘70, του ‘80, του ‘90 αλλά και του 2000, ότι θα ερχόταν η στιγμή που θα την έβλεπε στην Α’ ΕΠΣΚ ή και καθόλου λόγω απόσυρσης; Ούτε μισός!
Κι όμως κατάφεραν διάφοροι… “μάγοι Χουντίνι” να την κάνουν σάκκο του μποξ και τελικά να την εξαφανίσουν μέσα σε χρόνο μηδέν! Οχι μόνο, λοιπόν, δεν υποτιμουμε το 1-4 της περασμένης Κυριακής στην Πτολεμαϊδα επί του Μακεδονικού Φούφα, αλλά το χαρόμαστε ιδιαιτέρως μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες που βιώνουμε.
Άλλωστε μεγάλη πόλη είχαμε να επισκεφθούμε για αγώνα δύο χρόνια. Από ρεματιά σε λαγκάδι κι από χωράφι σε πλαγιά πηγαίναμε…!!!
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Πάμε τώρα στη συνέχεια. Ηλθε η νίκη στην Πτολεμαϊδα και η ομάδα πέρασε μπροστά στην βαθμολογική κατάταξη, αλλά την ίδια στιγμή η Καρίτσα δεν αγωνίζονταν διότι είχε το ρεπό της. Ρεπό όμως θα κάνει και η ίδια, άρα η κατάληψη της κορυφής βοηθάει κυρίως από πλευράς ηθικού, παράμετρος που ασφαλώς παίζει το ρόλο της. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος, όμως, και θα πρέπει να το υπερτονίσουμε, δεν είναι περίπατος, ούτε θα χαριστεί κάτι σε αυτή τη διαδρομή. Ο,τι είναι να πετύχει η Αναγέννηση θα το πετύχει μόνη της, βασιζόμενη στις δυνάμεις της, δηλαδή κυρίως στα παιδιά που αγωνίζονται στο χορτάρι και σ’ όλους όσοι θα σπρώχνουμε με θετική ενέργεια απ’ έξω! Οι προϋποθέσεις υπάρχουν, ας το παλέψουμε όλοι μαζί (πικραμένοι ξεπικραμένοι από το πρόσφατο παρελθόν) να ξεκολλήσει από την αφάνεια…
Είχαν δίκιο!
Άρα, λοιπόν, όσοι δούλεψαν και μπήκαν μπροστά το καλοκαίρι που μας πέρασε για να γίνει η αλλαγή όμορφα στα διοικητικά και να μη μπλέξει η ομαδούλα σε καταστάσεις που θα την κρατούσαν βαλτωμένη για καμια πενταετία ακόμη στα τάρταρα, είχαν ένα δίκιο έτσι δεν είναι;
