ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
ΕΦΥΓΕ ένας από τους τελευταίους μεγάλους μουσικοσυνθέτες της Ελλάδας! Το στίγμα που άφησε Θάνος Μικρούτσικος στην ελληνική μουσική είναι τέτοιο που αναδεικνύεται κυρίως απο το γεγονός ότι απλοί άνθρωποι κάθε ηλικίας, με την είδηση του θανάτου του, είχαν κάτι να πουν. Κάτι που τους συνέδεε μαζί του. Κάτι που τραγούδησαν, κάτι που μοιράστηκαν, κάτι που ένιωσαν…
ΤΟ σπουδαιότερο όμως, που έκανε αυτόν τον τεράστιο μουσικάνθρωπο να μπει στις ψυχές των Ελλήνων από γενιά σε γενιά, δεν ήταν μόνο ο πρωτότυπος και υπέροχος τρόπος που “επλεξε” τις νότες σε μοναδικούς στίχους αφήνοντας παρακαταθήκη σπουδαία τραγούδια, αλλά το πάθος και η συνέπειά του στην πορεία της ζωής του!
ΕΔΩ είναι που ξεχωρίζουν άλλωστε οι άνθρωποι. Στην περπατησιά τους και πως αυτή συνδέεται με το έργο τους! Δεν υπήρξε ποτέ δήθεν, ο,τι ήταν να πει το έλεγε… κάνοντας (στην πράξη δηλαδή) και δίχως περιστροφές επειδή το ένιωθε κι όχι επειδή θα κέρδιζε κάτι υλικό μέσα απ’ αυτό.
ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ το κέρδος είναι οι λογαριασμοί στην τράπεζα και η εξουσία, για άλλους τα συναισθήματα που έχουν νιώσει δίνοντας ολότελα και αποκαλύπτοντας τον εαυτό τους φόρα παρτίδα δίχως αναστολές και μοιραζόμενοι με άλλους.
ΒΕΒΑΙΑ για το Θάνο Μικρούτσικο επειδή ξεχώρισε (όπως και κάθε σπουδαίο στο είδος του) μιλούν κι εκείνοι που έχουν εντελώς αντίθετη διαδρομή! Με σκοπό ακόμη και σ’ αυτή τη μεγάλη στιγμή της αποχώρησης απο τη ζωή, ν’ αποσπάσουν κάτι για την πάρτη τους μέσα από τη λάμψη του…
ΑΝ ρίξετε μια ματιά ποιοι έχουν μιλήσει, θα καταλάβετε τι εννοώ. Μέσα όμως στο πρόγραμμα είναι κι αυτά, δεν γίνεται να τα αποφύγεις, ούτε να χάνεις χρόνο με τα “τίποτα”. Μένεις στο σπουδαίο προσπερνώντας τα υπόλοιπα…
Ο ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΣ έφυγε για το “μεγάλο ταξίδι” αφού όμως πρώτα της ζωής της έδωσε και κατάλαβε! Και έφυγε όρθιος, μαχητής, δίχως να εκλιπαρεί για μια… παράταση. Ο ίδιος το περιέγραψε με τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο λίγο πριν το “φευγιό” του:
«Γεννιόμαστε για να παλέψουμε σ’ ενα ρίγκ μ’ εναν τύπο τρία μέτρα ψηλό, γεροδεμένο, φορμαρισμένο, ο οποίος είναι προδιαγεγραμμένο ότι στον πέμπτο γύρο θα μας βγάλει νοκ – αουτ. Το στοίχημα που έχω βάλει και μέχρι τώρα τα ‘χω καταφέρει, είναι σε κάθε γύρο να του γ…. τη μάνα! Τον κερδίζω στα σημεία και μ’ αυτό τον τρόπο τον φρενάρω. Τι θα κάνουμε; Θα χεστούμε απάνω μας; Μετά απο μια τέτοια ζωή που έκανα στα προσωπικά και στα επαγγελματικά μου, να φτάσω να του λέω: “Σε παρακαλώ, δώσε μου δύο χρόνια ακόμα;”. Μη σώσει και μου δώσει…”
Καλη χρονιά να έχουμε…
