ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Φυσικά και δώσαμε το παρών, από νωρίς μάλιστα, στην επιστροφή της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη στην πόλη της, τη Δευτέρα το βράδυ. Οχι για το ρεπορτάζ, ούτε με τη δημοσιογραφική ιδιότητα, αλλά συμμετέχοντας στην ωραία παρέα ως απλοί Καρδιτσιώτες για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, να χειροκροτήσουμε και να δώσουμε και τα συγχαρητήριά μας για όσα πέτυχε στο Τόκιο.
Ήμασταν τυχεροί, διότι αυτή η βραδιά ήταν από τις πιο ωραίες κι αυθεντικές υποδοχές που έχουν υπάρξει σε αθλητές μετά από μια τέτοια τεραστίων διαστάσεων και διεθνούς εμβέλειας επιτυχία. Θα την ήθελε και θα την επιζητούσε ο κάθε αθλητής ή αθλήτρια, που πάνω απ’ όλα σέβεται τον εαυτό του (της) και διαθέτει συγκεκριμένων προδιαγραφών χαρακτηριστικά ως άνθρωπος!
Όπως τονίζουμε και πιο πάνω, ήταν εκεί ήταν αυτοί που έπρεπε! Τα αγαπημένα της πρόσωπα που τη στηρίζουν σε κάθε της βήμα, οι φίλοι της που είναι δίπλα και στα δύσκολα, αλλά και συμπολίτες που αυθορμήτως βγήκαν από τα μαγαζιά να χειροκροτήσουν ένα δικό μας παιδί και να μοιραστούν αυτές τις ωραίες στιγμές μέσα μάλιστα σε μια συγκυρία με πολύ μαυρίλα από τα όσα τραγικά συμβαίνουν γύρω μας!
Άσε που είχαμε την τιμή να μας… σερβίρει τσίπουρο ολόκληρη Ολυμπιονίκης!!! Ναι, οπως το διαβάζετε! Η Αντιγόνη μόλις τελείωσε η γιορτή που της ετοίμασαν (και με live μουσική παρακαλώ!), έπιασε δουλειά στο μαγαζί της “Κυρα Γιώτας”!!!
Τι περισσότερο να θέλει μια αθλήτρια για να γιορτάσει μια ξεχωριστή (την καλύτερη μέχρι να έρθει η επόμενη!) στιγμή στη διαδρομή της; Μια καλή παρέα από δικούς της ανθρώπους και τίποτα άλλο! Ολα τα υπόλοιπα και κάποιες στημένες “φιέστες” με βεγγαλικά και λαμπιόνια είναι… “άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”!
Το περιέγραψε ατακαδόρικα με το γνωστό δικό του ευρηματικό τρόπο πριν από λίγες ημέρες ο Μίλτος Τεντόγλου, χρυσός ολυμπιονίκης στο μήκος, όταν έφθασε στο “Ελευθέριος Βενιζέλος” και τον περίμεναν… “τρείς κι ο κούκος”: “Ευτυχώς παιδιά, δεν την μπορώ την πολυκοσμία…”!!!
Βλέπετε οι δηλώσεις που έκανε αυτός και κυρίως ο προπονητής του για την απουσία της πολιτείας στο διάστημα της προετοιμασίας, και της μηδαμηνής συμπαράστασης, ενόχλησαν! Είναι και… παρεξηγιάρηδες οι ιθύνοντες που υπό άλλες συνθήκες και σε άλλους αθλητές θα πήγαιναν τρέχοντας κουνώντας με περηφάνια τα σημαιάκια της αγαπημένης τους πατρίδος!!! Αυτής ντε, που της έτσουξαν και φωτιά!!
Ουδέν κακό αμιγές καλό πάντως. Με το που θυμώνουν οι καλοί μας οι ιθύνοντες και δεν παρίστανται στις υποδοχές συγκεκριμένων αθλητών, απαλλάσσονται οι τελευταίοι από αναγκαστικά και τυπικά “ευχαριστώ” και από μηχανικά χαμόγελα και ζουν τις ωραίες στιγμές μ’ αυτούς που πραγματικά πρέπει!
«Και περάσαμε όμορφα και τούτη τη φορά» που λέει και το τραγουδάκι»!!!
