* Του Δομήνικου Βερίλλη
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης είναι ο ήρωας που έσωσε, με τους αγώνες και την ικανότητά του την Επανάσταση του 1821 και συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του ελληνικού κράτους στη νεότερη ιστορία. Είναι δε χαρακτηριστικό αυτό που διάβασα σε κάποιο βιβλίο ότι : «Πολλοί πολέμησαν, ξεκίνησαν, θυσιάστηκαν αλλά στο τέλος ένας νίκησε ..ο Γ. Καραϊσκάκης..».
Σε αρκετά από τα άρθρα και σχόλια που γράφτηκαν αυτές τις μέρες καθώς και σε εκπομπές της τηλεόρασης – που αναφέρονται- στο τι υπέφεραν οι αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 και πόσο έχουν αδικηθεί ορισμένοι από αυτούς ακόμη και από την Ελληνική πολιτεία, παραλείπεται το όνομα του Γ. Καραϊσκάκη.
Του κορυφαίου και πλέον αδικημένου αγωνιστή της Επανάστασης του 1821 που έσωσε την Επανάσταση όταν η φλόγα της είχε σβήσει. Μάλιστα όταν πέθανε η γυναίκα του δεν πήγε – ούτε καν να δει τα τρία ορφανά παιδιά του, γιατί ήταν αρχιστράτηγος των Ελλήνων στις κρίσιμες μάχες στη Στερεά Ελλάδα, οι οποίες έσωσαν την Επανάσταση.
Ούτε βέβαια και μετά είδε τα παιδιά του. Γιατί σκοτώθηκε, ή δολοφονήθηκε, την ώρα της μάχης πολεμώντας τον εχθρό στην πρώτη γραμμή.
Ο Καραϊσκάκης υπήρξε ο μόνος από τους κορυφαίους αγωνιστές, που δεν αναμείχθηκε σε πολιτικές αντιπαραθέσεις και τα επακόλουθα πολιτικά παρασκήνια.
Υπήρξε πάντα, μετά την έναρξη της Επανάστασης, ενωτικός.
Τη μοναδική φορά που συμμετείχε σε τέτοιου είδους συγκρούσεις ήταν στην ένοπλη καταστολή ανταρσίας όταν η Επανάσταση κινδύνευε από τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και τον Κιουταχή στην Στερεά Ελλάδα.
Ποτέ δεν συμμετείχε στα πολιτικά πάθη που τόσο έβλαψαν την Επανάσταση.
Έφτασε δε μετά την πτώση του Μεσολογγίου μέχρι το θάνατό του, να είναι η μοναδική σχεδόν πηγή ενότητας των Ελλήνων που είχαν χωριστεί σε αντιπαρατιθέμενες παρατάξεις. Από τις επιστολές που διασώθηκαν γίνεται ολοφάνερο ο σεβασμός που έτρεφαν στον Καραϊσκάκη και ο Θ. Κολοκοτρώνης από την μία πλευρά και από την άλλη πλευρά ο Α. Ζαϊμης.
Επίσης ο Δ. Υψηλάντης, ο Ρ.Τζώρτζ που είχε οριστεί στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας Αρχιστράτηγος όλων των κατά ξηρά δυνάμεων των Ελλήνων, οι φιλέλληνες, οι ξένοι πολιτικοί και κυρίως όλοι οι Έλληνες πολιτικοί και καπεταναίοι.
Ας μην τον ξεχνούμε λοιπόν .. και δεν έχει σημασία ότι δεν ήταν Πελοποννήσιος ή νησιώτης ή που ξεκίνησε από ταπεινή καταγωγή..
Όπως είπε ο ίδιος λάθη έκανε, αλλά ποτέ δεν στράφηκε κατά της πατρίδας. Πέρασε τόσες κακουχίες, όσο κανένας άλλος, κατηγορήθηκε άδικα, έδειξε τεράστια υπομονή, έδωσε τη ζωή του πολεμώντας στην πρώτη γραμμή , αφήνοντας τα 3 παιδιά του σε τεράστιες δυσκολίες και δυστυχία και τελικά ήταν αυτός που έσωσε την Επανάσταση.
