Η κυβέρνηση μέσω της επιτροπής Πισαρίδη οφείλει να πείσει ότι ο σχεδιασμός για τα έργα υποδομών στη χώρα από το Ταμείο Ανάκαμψης δεν θα είναι άλλη μία χαμένη ευκαιρία για τη μετατροπή της οικονομίας από μεταπρατική και οικονομία εμπορίου και παροχής υπηρεσιών, σε παραγωγική, ώστε να αντέξει τις πιέσεις που εντείνονται στην παγκόσμια σφαίρα λόγω της πανδημίας, οι επιπτώσεις της οποίας θα είναι αισθητές για την επόμενη δεκαετία….
Το μοντέλο της «μονοκαλλιέργειας» του τουρισμού και η «φούσκα» των τουριστικών ακινήτων δείχνουν να ξεφουσκώνουν, αντίθετα οι απαιτήσεις για τρόφιμα και νερό, όσο ο πληθυσμός της γης θα αυξάνει δείχνουν το δρόμο…
Τα τρόφιμα όμως απαιτούν γόνιμη γη και αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά την πολιτική ελίτ της χωρ5ας με ελάχιστες εξαιρέσεις. Το Εθνικό σχέδιο για την Ενεργεία για παράδειγμα (ΕΣΕΚ) προτείνει την απολιγνιτοποίηση της χώρας, μέσω γιγαντιαίων φωτοβολταϊκών πάρκων στη Δυτική Μακεδονία (“Σχέδιο Ήλιος”), με τη Γερμανική πολυεθνική RWE, ενώ τα αιολικά πάρκα στις βουνοκορφές της πατρίδα, από μεγάλους «παίχτες» δείχνουν να προχωρούν παρά τις αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένας σοβαρός σχεδιασμός για υδροηλεκτρικά έργα και έργα αποταμίευσης, που κατακτούν ολοένα και περισσότερο έδαφος στην υπόλοιπη Ευρώπη, οφείλει να μας προβληματίσει για το αν τελικά θέλουμε να αναπτύξουμε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, ή απλά ένα «Γερμανικό σχέδιο» που θα μετατρέψει εύφορες πεδιάδες της χώρας, όπως η Θεσσαλική σε απέραντα πάρκα φωτοβολταϊκών (κοινώς θα σπέρνουμε λαμπογυάλια).
Το βάρος και στη νέα περίοδο δίνεται σε οδικά και σιδηροδρομικά έργα (θαρρεί κανείς πως βρισκόμαστε στην εποχή του Τρικούπη), όταν τα υδροηλεκτρικά φράγματα εξυπηρετούν τους στόχους της παραγωγικής ανασυγκρότησης. Δίνουν νερό για άρδευση, όπως αυτά του φράγματος της Συκιάς στον Αχελώο και της Σκοπιάς Φαρσάλων στον Ενιπέα, τα οποία είτε είναι σταματημένα, είτε ξεχασμένα,.. Δίνουν τη δυνατότητα αναδιάρθρωσης καλλιεργειών και μετατροπής του θεσσαλικού κάμπου από σιτοβολώνα με χαμηλή απόδοση γης σε περιβόλι με δέντρα και λιβάδι για την παραγωγή ζωοτροφών, προκειμένου να καλύψουμε και το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο από την εισαγωγή κόκκινου κρέατος και γάλακτος από την υπόλοιπη Ευρώπη
. Δίνουν «πράσινη» ηλεκτρική ενέργεια, επιλύουν το πρόβλημα της άντλησης νερού από τα βάθη του κάμπου που και περιβαλλοντικό πρόβλημα προκαλούν (η Θεσσαλική πεδιάδα χρόνο με το χρόνο ερημοποιείται), αλλά και ενεργειακό και τέλος δίνουν και τουριστική ανάπτυξη, με τη δημιουργία πανέμορφων τεχνητών λιμνών, όπως αυτή του Πλαστήρα
Στο νέο σχέδιο από τα 32 δις ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης τα μόνα έργα που περιλαμβάνονται και σχετίζονται με τη Θεσσαλία, είναι η ηλεκτροκίνηση Βόλου- Λάρισας, το βόρειο τμήμα του Ε-65 και η ηλεκτροκίνηση Παλαιοφάρσαλου – Καλαμπάκας («γέφυρα» από το ΕΣΠΑ). Καμία νύξη για συνέχιση των έργων του Αχελώου, καμία νύξη για φράγμα στον Ενιπέα.
Για να υπάρχει μόχλευση των κονδυλίων αυτών απαιτούνται και ιδιωτικά κεφάλαια και στρατηγικοί εταίροι και ΣΔΙΤ, τακτικές που εφαρμόζονται στο ΕΣΕΚ με ταχύτητα, αλλά όχι για τα υδροηλεκτρικά, παρά το γεγονός ότι μιλάμε για ταμιευτήρες νερού που στο μέλλον θα παίξουν καθοριστικό ρόλο…
Κοντολογίς χωρίς πόσιμο νερό και τρόφιμα δεν υπάρχει ζωή και ο παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων (FAO) το έχει έγκαιρα επισημάνει αυτό τονίζοντας ότι θα είναι ζητούμενα για τις επόμενες δεκαετίες.
Η χώρα αντί να «κομίζει» επιδότηση από τον ήλιο στους αγρότες, θα έπρεπε να σχεδιάζει παραγωγή τροφίμων υψηλής προστιθέμενης αξίας εξοφλώντας στο ταμείο το brand name «Ελλάδα» με τους μύθους την ιστορία και φυσικά την έξαρση που είχε στον τουρισμό πριν την πανδημία.
Διαφορετικά δεν εξυπηρετεί εθνικό αλλά Γερμανικό σχέδιο μετατροπής των πεδιάδων και των βουνών της σε «μπαταρία» της βιομηχανικής Ευρώπης…
Και όπως συνέβη και μετά αεροδρόμια, οσονούπω και με τα λιμάνια, μετατρέπουμε τους Έλληνες σε γκαρσόνια των Ευρωπαίων, αντί μπακάληδες και παραγωγούς τροφίμων. Τους επιστρέφουμε πολλαπλά το όποιο συνάλλαγμα με τις εισαγωγές, τους στέλνουμε για σπουδές τη νεολαία και για εργασία στη συνέχεια τα λαμπρότερα μυαλά και εμείς καθόμαστε στο καφενείο προσδοκώντας ο ήλιος να μας φέρει εισόδημα. Αντί να φτιάξουμε ξενόγλωσσα ανώτατα ιδρύματα ιδιωτικά ή δημόσια και να έρχονται οι Ευρωπαίοι να σπουδάζουν στην Ελλάδα, ασχολούμαστε με ξεπερασμένες αντιλήψεις και στο τέλος ενδίδουμε στην οικονομία των επιδομάτων, παράγοντας πτυχιούχους ανέργους, αφού δεν υπάρχει πολιτική για φάμπρικες και παραγωγή…
Υ.Γ. Δύο φορές η χώρα έκανε το σφάλμα να υπακούσει στην τακτική του εύκολου κέρδους με την επιδότηση για απόσυρση. Μία με την εκχέρσωση ελαιώνων και αμπέλων στις αρχές της δεκαετίας του -80 και μία με την απόσυρση των ζαχαρουργείων το 2006 (ΚΟΑ Ζάχαρης).
Λάδι και ζάχαρη είναι όμως στρατηγικά τρόφιμα….
Υ.Γ.2 Ακόμη αναζητείται η επένδυση της Βιοαιθανόλης στο εργοστάσιο ζάχαρης της Λάρισας που μετατράπηκε σε κουφάρι…
Του Γιαννη Κολλάτου
