Δραματικές επιπτώσεις στην τοπική οικονομία της Θεσσαλίας και ιδιαίτερα στον αγροτικό κόσμο ,αναμένεται να επιφέρει η νέα ΚΑΠ, που θα αρχίσει να εφαρμόζεται σε δύο χρόνια από τώρα. Αν από τα 56 ευρώ κατά μέσο όρο το στρέμμα που είναι σήμερα για τον Έλληνα αγρότη η ενιαία ενίσχυση (τσεκ) , πέσει η μέση επιδότηση στα 30 ευρώ το στρέμμα (υπάρχουν και προτάσσεις και για 26 και 28 ευρώ) αυτό συνεπάγεται μόνο για την τοπική οικονομία της Λάρισας, όπου δηλώνονται στον ΟΣΔΕ περί τα 2,5 εκατομμύρια στρέμματα (μαζί με τα βοσκοτόπια) απώλεια της τάξης των 54 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως και για την Καρδίτσα, όπου δηλώνονται περί τα 1,8 εκατομμύρια στρέμματα απώλεια περί τα 38 εκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Συνολικά μόνο αυτοί οι δύο νομοί θα χάνουν ετησίως πάνω απο 90 εκατομμύρια ευρώ και αν προστεθούν και τα περίπου 1,5 εκατομ. στρέμματα των άλλων δύο νομών (Τρικάλων και Μαγνησίας) η συνολική απώλεια για τη Θεσσαλία θα υπερβαίνει τα 130 εκατομμύρια ευρώ ετησίως!
Του Γιάννη Κολλάτου
Αυτά τα χρήματα θα λείψουν από τα αγροτικά νοικοκυριά, από την τοπική κατανάλωση, από την τοπική αγορά εν γένει… Ιδιαίτερα για τις δύο αυτές περιοχές που προαναφέρθηκαν, θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς ότι η τοπική τους οικονομία βασιζόταν και σε φοιτητές τμημάτων των ΤΕΙ, τα οποία με τη συγχώνευση συρρικνώθηκαν και μαζί τους αναμένεται να μειωθεί δραματικά και ο αριθμός των φοιτητών σε Λάρισα και Καρδίτσα. Ειδικά στη Λάρισα η πρόβελψη είναι πως σε δύο χρόνια από τώρα θα μείνει με λιγότερους από 8000 φοιτητές, όταν σήμερα έχει 18.000. Γίνεται συνεπώς αντιληπτό ότι το οικονομικό πλήγμα θα είναι καίριο μετά από δύο-τρία περίπου χρόνια…
Προφανώς θα πρέπει να ληφθούν αντίμετρα για την ανάπτυξη παράλληλων οικονομικών δραστηριοτήτων, αλλά και για την κάλυψη αναγκών που σχετίζονται με το μέσο εισόδημα αγροτών και ελευθέρων επαγγελματιών και επιστημόνων που τους επικουρούν (γεωπόνοι, κτηνίατροι, μεταφορείς, συνεργεία αγροτικών μηχανημάτων κλπ).
Ένας τρόπος για να αλλάξει αυτή η γκρίζα εικόνα που μοιάζει προδιαγεγραμμένη, είναι να αναπτυχθούν μεγάλα αρδευτικά έργα που θα ανακόψουν την πορεία συρρίκνωσης του κέρδους των αγροτών, λόγω της εκτόξευσης του κόστους παραγωγής, από το ακριβό αρδευτικό νερό, ιδιαίτερα στην Ανατολική Θεσσαλία.
Αν δε τα έργα αυτά συνδυαστούν και ως υδροηλεκτρικά, τώρα που η χώρα ξεκινά την απεξάρτηση από το λιγνίτη, τότε θα μπορέσει να καταστεί αυτός ο ευλογημένος τόπος από κάμπος που βρίσκεται σε αποεπένδυση, τόπος παραγωγής τροφίμων και κυρίως ενεργειακό πάρκο για όλη την επικράτεια.
Τα παλιά ξεχασμένα στα συρτάρια σχέδια της Electrowatt (από το 1968) που σηματοδοτούσαν αρδευτικά και υδροηλεκτρικά έργα στη Σκοπιά Φαρσάλων, στο Μουζάκι, την Πύλη κλπ. πρέπει να ανασυρθούν και να επικαιροποιηθούν , ώστε να ανακοπεί αυτή η προδιαγεγραμμένη φθίνουσα πορεία. Έτσι και η χώρα θα απεξαρτηθεί από εισαγόμενη ενέργεια και από εισαγωγή τροφίμων και κυρίως θα μπορέσει με ίδιους πόρους να ανασάνει. Αυτό φυσικά απαιτεί σχεδιασμό, πολιτική βούληση και πολιτικούς ταγούς με όραμα που θα θελήσουν να ανασυντάξουν την τοπική και εν γένει την εθνική οικονομία της χώρας.
Ο «λευκός χρυσός» για τη Θεσσαλία δεν είναι ούτε το βαμβάκι, ούτε η φέτα, γιατί χωρίς τον πραγματικό λευκό χρυσό, τις υδατοπτώσεις από τα βουνά που την περικλείουν και τα υδροηλεκτρικά έργα υδρομάστευσης και ενεργειακής αξιοποίησης των χειμέριων νερών και στη συνέχεια άρδευσης του κάμπου που ερημοποιείται δεν θα υπάρχει σε λίγα χρόνια, ούτε βαμβάκι, ούτε κτηνοτροφία.
Υ.Γ. Όπως θα διαπιστώσατε στο σημείωμα μας δεν αναφερθήκαμε καθόλου στον Αχελώο και στα δύο μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα που σχετίζονται με αυτόν το φράγμα της Μεσοχώρας και το φράγμα της Συκιάς που είναι και κατεξοχήν περιβαλλοντικό και αρδευτικό έργο. Αυτά τα θωρούμε εκ των ων ουκ άνευ και αν δεν τα προχωρήσει αυτή η κυβέρνηση, θα είναι έκθετη στην ψυχή και τη συνείδηση των Θεσσαλών…
