ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
H Μάντσεστερ Σίτι για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικό Κυπέλλου Ευρώπης. Και τι τελικό, στο Τσάμπιονς Λίγκ! Με προπονητή τον Πεπ Γκουαρντιόλα και διοίκηση Αράβων, θ’ αντιμετωπίσει την Τσέλσι του πρώην Σοβιετικού σοσιαλιστή και νυν δισεκατομμυριούχου καπιταλιστή (με τα λεφτά που ζούλαρε από τα ταμεία της ΕΣΣΔ!) Αμπράμοβιτς. Αμιγώς δηλαδή… “αγγλική” υπόθεση ο τίτλος!
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, τραβάνε ένα… ζόρι κι εδώ στην εφημερίδα οι φαν της «Γκλόρι» Γιουνάιντεντ (Φούρκας, Αγραφιώτης), αλλά και της Λίβερπουλ (Παλαιός), καταφερόμενοι υποτιμητικά και αλαζονικά στη Σίτι…
Καλόμαθαν, βλέπετε, στις συνεχείς διακρίσεις και στους τίτλους και τους φαίνεται παράξενο που είναι από την απ’ εξω φέτος ενώ έχασαν και το πρωτάθλημα! Είναι της χλιδής και της νίκης τα παιδιά! Που να νιώσουν τι σημαίνει να υποστηρίζει κάποιος μια ομάδα που παλεύει στις χαμηλές κατηγορίες!
Που να μας καταλάβουν εμάς που υποστηρίζουμε τη Νότιγχαμ Φόρεστ που καρφωθήκαμε στη Β’ Εθνική και καμαρώνουμε ξεσκονίζοντας στο μουσείο τα δύο παλιακά (αλλά αυθεντικότατα) Κύπελλα Πρωταθλητριών! Δεν τους δίδαξε λίγο η αγάπη τους για την Αναγέννηση και στην Αγγλία… γουστάρουν τους ισχυρούς για να απολαμβάνουν τίτλους! Ε, φέτος θα μείνουν με το παράπονο!
Μόνο ο Κώστας Φώτης πανηγυρίζει, όχι για τη Σίτι αλλά γιατί δικαιώθηκε με τον Γκουαρντιόλα τον οποίο χαρακτηρίζει τον σπουδαιότερο προπονητή όλων των εποχών. Λατρεύει αυτό το “τσίκι τσικι μπολ”! Τι να πεις εδώ; Αβυσσος η ψυχή του ποδοσφαιρόφιλου…
Ας μιλήσουμε όμως για τον Γκουαρντιόλα ανεξαρτήτως του τι ποδόσφαιρο μας αρέσει να βλέπουμε και ποια ομάδα συμπαθούμε. Οποιος αμφισβητεί ότι πρόκειται για έναν τεχνικό που βρίσκεται στη λίστα εκείνων των ελάχιστων που έχουν κάνει τομές διαχρονικά στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων στον κόσμο, είναι εμπαθής ή βαθιά νυχτωμένος!
Αν ο Ρίνους Μίχελς (ΦΩΤΟ) παρουσίασε στα γήπεδα στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 με τον Αγιαξ και την Εθνική Ολλανδίας το λεγόμενο “ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο” (εμείς οι γέροντες το ζήσαμε!) όπου οι παίκτες άλλαζαν θέσεις πριν καταλάβει ο αντίπαλος τι συμβαίνει, ο Ισπανός προπονητής, ήταν αυτός που το προχώρησε σ’ ένα άλλο επίπεδο!
Δημιούργησε την ομάδα που στο χορτάρι έμοιαζε ακτατάβλητη! Στην οποία ήξεραν μπάλα και θα μπορούσαν να παίξουν χωρίς να καταλάβεις τη διαφορά οι… φροντιστές και οι μασέρ!!! Από το 2008 που έφυγε από την Β’ ομάδα της Μπαρτσελόνα και ανέλαβε την πρώτη, η υφήλιος είδε ένα… “ανίκητο ποδόσφαιρο”.
Όταν οι παίκτες του έπαιρναν τη μπάλα (με το… εξωγήινο πρέσινγκ στην απάνω περιοχή ξεθεώνοντας τον αντίπαλο!) και την άλλαζαν μεταξύ τους με χίλιους δυο τρόπους, πήγαινες στο… περίπτερο να πάρεις τσιγάρα, γνωρίζοντας οτι δεν πρόκειται να τη χάσουν μέχρι να επιστρέψεις!!!
Κι όσοι από την πρώτη ώρα αποδομούσαν λέγοντας πως τα κάνει αυτά γιατί διαθέτει παικταράδες, είδαν την ίδια εικόνα και στις ομάδες που πήγε αργότερα. Στη Μπάγερν, αλλά και τώρα στη Σίτι. Ιδιαίτερα με την τελευταία πήρε ένα “λουζερ” (ως DNA κι όχι ως χρηματιστηριακή αξία) κλαμπ, το έκανε πρωταθλήτρια Αγγλίας και διεκδικεί και τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης τον οποίο, ρισκάρω προβλέποντας, ότι θα κατακτήσει!
Το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε, λοιπόν, όποιο είδος ποδοσφαίρου κι αν μας αρέσει όταν ακούμε το όνομα Πεπ Γκουαρντιόλα, είναι ν’ αναγνωρίζουμε την τεράστια αξία του! Ακόμη κι αν τα παρατούσε τώρα και γινόταν… ψαράς, θα είχε διασφαλίσει ότι το όνομά του θα έμενε γραμμένο σε περίοπτη θέση στα κιτάπια της ιστορίας του παγκόσμιου ποδοσφαίρου…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Όλα αυτά δίπλα για τον Γκουαρντιόλα τα γράφει ένας άνθρωπος που απεχθάνεται το ατελείωτο “πάσινγκ γκέιμ” και λατρεύει το κάθετο ποδόσφαιρο. Αλλο όμως αυτό κι άλλο να μην παραδεχθείς την αποτελεσματικότητα. Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα!
Εκτός τόπου
Από την στιγμή που δεν σ’ αρέσει κάτι, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το αποδομήσεις διότι απλούστατα θα σε διαψεύδουν τ’ αποτελέσματα. Ετσι ή θα είσαι εκτός τόπου και χρόνου ή εμπαθής! Δεν γίνεται αυτό που σ’ αρέσει να θέλεις κιόλας να το κατατάξεις στην κορυφή κι αυτό που δεν σ’ αρέσει στον πάτο!
Τομή
Ούτε το κατενάτσιο που προέκυψε από ποδοσφαιρικές αναζητήσεις λίγο μετά τη φρίκη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, άρεσε, αλλά δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε ότι ήταν επίσης μια τομή τότε σ’ ο,τι αφορά τα συστήματα του ποδοσφαίρου! To ανακάλυψε πρώτα ο Αυστριακός Καρλ Ράπαν (πάνω ΦΩΤΟ) και το καθιέρωσε ο Ιταλός Νερέο Ρόκο!
Το κατενάτσιο
Τι έκανε ο Ρόκο (ΦΩΤΟ); Ανέλαβε την άσημη ομάδα της Τριεστίνα (η πρώτη του προπονητική δουλειά) και την οδήγησε στη 2η θέση του Ιταλικού πρωταθλήματος το 1947, πίσω από τη θρυλική και ακατάβλητη Τορίνο που στη συνέχεια ξεκληρίστηκε απο το γνωστό στους ποδοσφαιρόφιλους αεροπορικό δυστύχημα!
Αυτός ήταν που καθιέρωσε το σύστημα: “αφού δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, θα καταστρέψουμε το παιχνίδι του αντιπάλου”. Ηταν αυτός που καθιέρωσε τον τρίτο αμυντικό (λίμπερο) ήταν o πατέρας του θρυλικού (ως τις μέρες μας) “Κατενάτσιο”. Σύστημα που απλώθηκε για πρώτη φορά σε… “μεγαλοπρέπεια” στον τελικό του πρωταθλητριών του 1963 όταν η Μπενφίκα του ασύλληπτου Εουσέμπιο έκρυβε τη μπαλα με φούλ επίθεση, αλλά η Μίλαν του Ιταλιάνου “καταστρέφοντας”, πήρε το Κύπελλο!!!
Το ίδιο επαθε το 1969 και ο Αγιαξ του νεαρού τότε Κρόιφ, το ίδιο έπαθαν πολλοί ακόμη παίζοντας με αμυντικογενείς ομάδες μέχρι τις μέρες μας! Αρέσει; Οχι! Μπορεί κανείς όμως να πει ότι δεν υπήρξε αποτελεσματικό; Ρωτήστε εκείνους που επιτίθεντο κατα κύματα και δεν μπορούν να καταλάβουν ακόμη πως εχασαν τα παιχνίδια!!
