Κατά την περσινή καλοκαιρινή περίοδο κι αφού η Αναγέννηση είχε οδηγηθεί στα έσχατα σημεία απαξίωσης της και εξαφανισμένη από την αγωνιστική δράση υποβιβάζονταν στα τοπικά, κυκλοφορούσαν στην πόλη διάφορα σενάρια από τα γνωστά που πλήττουν τα τελευταία χρόνια και το τελευταίο ψήγμα αξιοπιστίας και σοβαρότητας που απέμεινε στο ελληνικό ποδόσφαιρο…
Αναφερόμαστε, όπως θα έγινε αντιληπτό, στις γνωστές “τερατοσυγχωνεύσεις” ομάδων απο διαφορετικές ή ίδιες περιοχές και τις αγοραπωλησίες ΑΦΜ με σκοπό την εφήμερη διάκριση, το κέρδος δηλαδή κάποιας κατηγορίας! Τακτική που πραγματικά προκαλεί αποστροφή σε όσους έχουν μάθει να προσεγγίζουν τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο με συγκεκριμένη νοοτροπία που παραπέμπει βεβαίως και σε μια γενικότερη στάση ζωής…
Ιστορικοί σύλλογοι οδηγήθηκαν στην απαξίωση γιατί οι παράγοντές τους υπό την ανοχή δυστυχώς της φίλαθλης κοινότητας, θέλοντας ν’ αποφύγουν τη βάσανο της συμμετοχής σε χαμηλότερες κατηγορίες δρομολόγησαν συγχωνεύσεις που το λιγότερο που προκάλεσαν ήταν γέλιο στους υγιώς σκεπτόμενους θιασιώτες του αθλητισμού! Κι όχι μόνον αυτό αλλά μακροπρόθεσμα το μόνο που έμεινε ως “κέρδος” ήταν η αλλοίωση της ιστορίας και το στίγμα αφού οι κατηγορίες ξαναχάθηκαν!
Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του Ηρακλή Θεσσαλονίκης που εξαιτίας των πραγματικά τραγικών χειρισμών των διοικήσεων του αλλά και της μη παρέμβασης της πλειοψηφίας των φιλάθλων, είσήλθε σ’ έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο!
ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ
Τέτοιου είδους, λοιπόν, σενάρια κυκλοφορούσαν πέρσι το καλοκαίρι με τη μορφή της… καφενειακής φημολογίας και για Αναγέννηση!
Μάλιστα έκαναν λόγο για ομάδα που αγωνίζονταν στη Β’ Εθνική (Απόλλων Λάρισας) που θα συγχωνεύονταν ώστε οι “κιτρινόμαυροι” όχι μόνο να μην υποβιβαστούν στο τοπικό, αλλά να παίξουν και σε μια κατηγορία παραπάνω! Τα ίδια σενάρια άρχισαν δειλά – δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους και φέτος μετά την απίθανη απόφαση της ΕΠΟ να διακόψει με “ξαφνικό θάνατο” τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα και μπροστά στον σοβαρό – πλέον – κίνδυνο η Αναγέννηση ν’ αγωνιστεί για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Α’ ερασιτεχνική!
ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ
Δεν γνωρίζουμε αν περιλαμβάνεται πάλι ο Απόλλων σ’ αυτή τη φημολογία που αρχισε να διασπείρεται στην πόλη, ούτε αν ισχύουν αυτά που ακούγονται για ομάδες Γ’ Εθνικής και μάλιστα τοπικές! Δεν γνωρίζουμε επίσης αν σε κάποιους αρέσει αυτή η εξέλιξη, αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι πως η ίδια η ιστορία της Αναγέννησης το απαγορεύει!
Αν έχουμε κάτι να καμαρώνουμε είναι αυτή η ασύγκριτη, μεγάλη και δίχως νοθευμένες καταστάσεις διαδρομή!
Ούτε να το σκέφτονται θα πρεπε ορισμένοι παρά να το ξεστομίσουν κιόλας! Διότι ακόμη και η σκέψη είναι προσβολή στα σύμβολα η έννοια των οποίων συντίθεται από την αγάπη χιλιάδων ανθρώπων στο πέρασμα του χρόνου…
Επειδή όμως η ιστορία δεν σταματά κάπου και συνεχίζεται να γράφεται, επειδή έργα ανθρώπων είναι και τα ωραία και τα άσχημα, καλό θα είναι όσοι νοιάζονται για την υποσταση του συλλόγου που μεγάλωσε γενιές και γενιές ν’ ανασκουμπωθούν και να τον στηρίξουν. Αυτό, άλλωστε, θα κρίνει την πορεία του σε βάθος χρόνου.
Ωστόσο την ταυτότητά του μπορεί να τη στιγματίσουν ενέργειες όπως αυτές που περιγράψαμε γι’ αυτό απαιτείται αυξημένη προσοχή.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Κανείς δεν έχει δικαίωμα ακόμη και να συζητήσει τέτοια σενάρια εκτός αν έχει τη σύμφωνη γνώμη της φίλαθλης κοινότητας. Κι εδώ η διοίκηση ακόμη και σ’ αυτή τη φημολογία που άρχισε ν’ αναπτύσσεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στην Καρδίτσα οφειλει να απαντήσει με μια δημόσια τοποθέτηση ξεκαθαρίζοντας τα πάντα.
H μόδα των τερατοσυγχωνεύσεων
Η “μόδα” των… “τερατοσυγχωνεύσεων” στο ελληνικό ποδόσφαιρο με σκοπό την άνοδο κατηγοριών ή την αποφυγή του υποβιβασμού, ξεκινάει από την πολυθρύλητη υπόθεση Ολυμπιακού Βόλου – Κασσάνδρας Χαλκιδικής το 2004.
Η τελευταία αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική και οι παράγοντες που διοικούσαν τότε την ομάδα του Βόλου “αγόρασαν” το ΑΦΜ για ν’ αποφευχθεί ο υποβιβασμός. Στην αρχή επειδή το νομικό πλαίσιο το απαγόρευε, τα εισιτήρια των αγώνων του συγχωνευμένου πλέον Ολυμπιακού Βόλου (που στα χαρτιά ονομάζονταν Αθλητικός Συλλογος Κασσάνδρας – Ολυμπιακός Βολου) εκδιδονταν στη ΔΟΥ Χαλκιδικής!!! Στις πρώτες δε αγωνιστικές έπαιζε και χωρίς σήμα!!!
Η συνέχεια οδήγησε σ’ ένα… εκτρωμα που συναντώνταν για πρώτη φορά και στην ιστορία της συγκεκριμένης ομάδας αλλά και του Ελληνικού ποδοσφαίρου! Δημιουργήθηκαν δύο… Ολυμπιακοί Βόλου και ο “αυθεντικός” κάποια στιγμή παραχώρησε το δικό του ΑΦΜ και συγχωνεύτηκε με τη Δόξα Δράμας για να επιστρέψει η τελευταία στη Γ’ Εθνική!
Κανονική θεατρική επιθεώρηση για την… Επίδαυρο δηλαδή!!!
Από τότε κύλησε νερό στ’ αυλάκι και πήραν… “τεχνογνωσία” και άλλοι!
Ακόμη και στη γειτονιά μας η ιστορική ομάδα του ΑΟ Τρίκαλα σύρθηκε δύο φορές στην συγχώνευση, πρώτα με τη Θύελλα Πετρωτού και στη συνέχεια με το Φλαμούλι. Σημερα δηλαδή ο ΑΟΤ ουσιαστικά είναι ο ΑΟ Φλαμουλίου με τον οποίο συγχωνεύτηκε για να παίξει στη Γ’ Εθνική ενώ θα πρεπε να αγωνιστεί στα ερασιτεχνικά της ΕΠΣ Τρικάλων!!! Τα ίδια έγιναν προσφάτως και με τη Βέροια, ενώ το πλέον χαρακτηριστικό των παραδειγμάτων όπως αναφέρουμε και στο κεντρικό άρθρο, είναι ο Ηρακλής! Η πιο ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα της Θεσσαλονίκης οδηγήθηκε σε μια διαδικασία αλχημειών από τυχάρπαστους παράγοντες που προσβάλλει όλους αυτούς που θυσιάστηκαν με τα χρώματα του συλόγου!
Για όσους δεν γνωρίζουν ο Γιώργος Ιβάνωφ ήταν κολυμβητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και εκτελέστηκε από τους Ναζί στην Καισαριανή το 1943. Απ’ αυτόν πήρε το ονομά του το κλειστό γυμναστήριο “Ιβανώφειο”!
Για όσους επίσης δεν γνωρίζουν ο Γιώργος Κατσάνης υπήρξε σπρίντερ του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού σκοτώθηκε στην Κύπρο στην εισβολή των Τούρκων το ‘74. Πήρε το όνομά του το γήπεδό βόλεϊ (“Κατσάνειο”)!
Ανάλογες σπουδαίες ιστορίες συνθέτουν τη διαδρομή των αθλητικών συλλόγων και μέσα από αυτές κάποιες στιγμές αντιλαμβανόμαστε πόσο μικροί είμαστε μπροστά στο “όλον” ώστε ν’ αποφασίσουμε ή να επιτρέψουμε τερατοσυγχωνεύσεις και αλλαγές ονομάτων προς χάρη μιας… εφήμερης διάκρισης ή τον στόχο ενός παράγοντα!
Θ.Κ.
