Μελετώντας το βιβλίο, της συμπολίτισσας Ιφιγένειας, διαπίστωσα ότι έχω μπροστά μου μία ταλαντούχο, αξιόλογη και σπουδαία Συγγραφέα. Την γνώρισα μέσω του κοινού μας φίλου Χρήστου. Επειδή ηλικιακά υπάρχει διαφορά στα χρόνια, και δεν έτυχε ποτέ να συναντηθούμε. Ούτε με παρέες, ή στο Σχολείο, ώστε να γνωρίζει ο ένας τον άλλο.

Η κυρία Ιφιγένεια έχει εκδώσει το πρώτο της βιβλίο <<Ο κηπουρός>> το δεύτερο είναι το παρόν, και το τρίτο <<Έρωτας και Επανάσταση>>. Και πολύ πρόσφατα μία ποιητική συλλογή <<Ιδεόπλαστος Έρωτας>>.

Έχει πνευματική μόρφωση, γνωρίζει καλά δύο ξένες γλώσσες, Αγγλικά και Γαλλικά, έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση, και το πιο σπουδαίο, εργάστηκε πάνω από είκοσι πέντε χρόνια στον αξιέπαινο και βασανισμένο σήμερα, κλάδο της Υγείας. Και κατόπιν συνταξιοδοτήθηκε γιατί είχε ανήλικο παιδί.

Η υπόθεση του έργου της, με λίγα λόγια. Κάποια κοπέλα της επαρχίας, καλή μαθήτρια, της μεσαίας τάξης, μάλλον φτωχή, με τσαγανό, ενήλικη και απελευθερωμένη, δραστήρια, αποφασίζει να πάει στην Αθήνα για σπουδές. Σχεδόν αμέσως προέκυψε ένα μεγάλο πρόβλημα. Η σύνταξη του πατέρα της δεν φτάνει να καλύψει τα έξοδα της. Τώρα˙ απλά, μπαίνει στον αγώνα της ζωής και ψάχνει να βρει δουλειά. Διαβάζοντας μανιωδώς τις αγγελίες σε εφημερίδες, κάπου την τράβηξε την προσοχή. Μία οικογένεια, εύπορη -έχει δική της βιοτεχνία- χρειάζεται οικιακή βοηθό. Πήγε, είδε και συμφώνησε αμέσως. Άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά… Αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν ήταν όπως τα υπολόγιζε…

Όλο της το έργο μοιάζει με μία μυθοπλασία, περιπετειώδες, καλογραμμένη, με εικόνες, ίσως βιωματικές, που συγκινούν τον αναγνώστη. Προβάλλεται με τέχνη και πειστικότητα η σκληρή πλευρά και η σκοτεινή της πραγματικότητας. Σε πάρα πολλά σημεία, καθώς ξετυλίγονται τα γεγονότα, η ζωή παρουσιάζεται όχι όπως πρέπει και αρμόζει σε ένα εργαζόμενο. Δέχεται πιέσεις απάνθρωπες καθημερινά. Πέφτει και ξανασηκώνεται μετρώντας τις πληγές της, λες και δεν συμβαίνει τίποτα. Η ανάγκη για σπουδές και επιβίωση… Όλο είναι ντυμένο με απρόβλεπτες εκπλήξεις που ξαφνιάζουν και δονούν συναισθηματικά την ψυχή μας. Αλλά αντέχει σε όλα… Σαν το φως της ύπαρξής μας, με δύναμη στον αγώνα, πεισματικά για να υπάρχουμε. Η Ζωοδόχο Πηγή, ο Θεός έρωτας˙ όλα σαν μια θυσία στον αόρατο που μας κυβερνά και μας καθοδηγεί αλάθευτα…

Η Συγγραφέας, με τέχνη, υπομονή και έμπνευση μας εκπλήσσει. Κρατά στα χέρια της την πένα άριστα. Το βιβλίο της, είναι όλο υπέροχο. Έχει πλούσιο λεξιλόγιο, καλοχτενισμένη δομή και πολλά απρόοπτα ευχάριστα για την ανάγνωση.

Σε γενικές γραμμές, το είδα σαν… ένα φάρμακο. Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Μπράβο της!

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Γράφει στο εξώφυλλο του βιβλίου της:

<<Η ζωή είναι γλυκιά σαν μία ωραία ταινία, ένα νόστιμο φαγητό, σαν το τρυφερό χάδι ενός άντρα. Η ζωή είναι πολύπλοκα συμβάντα που μας ταξιδεύουν μακρυά, μας αφήνουν όμως πάντα το ίδιο μέρος. Ξεκινά με την πρώτη ανάσα, δραστηριοποιείται με τα όνειρα και εφησυχάζει με την νηφαλιότητα και την ωριμότητα της ψυχής. Οδηγούμαστε από στενά και επικίνδυνα μονοπάτια για να καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε καθετί μεγαλεπήβολο που εμφανίζεται μπροστά μας και φαντάζει επιθυμητό. Όμως όλος ο αγώνας μας έχει ως αρχή και ως τέλος τη σηματοδότηση της εσωτερικής μας γαλήνης μέσα από την προσωπική μας πορεία. Έτσι κι εγώ ξεκίνησα τον αγώνα μου για επιβίωση που στην πορεία μου πρόσφερε αμέριστες χαρές και λύπες . Ενσωματώθηκα με τα γεγονότα και αγάπησα όσους με αγάπησαν. Έψαχνα να βρω τον ήλιο και το φεγγάρι χωρίς να ξέρω ότι τα είχα μέσα μου. Εγώ ήμουν αυτή που ζέσταινε τους γύρω μου και τους χάριζα χαρές ομορφότερες από το φως του φεγγαριού. Εγώ ήμουν το κόκκινο τριαντάφυλλο που εσκεμμένα καλλιεργούσε η κα Αγγελική.>>

Δημήτρης Σουλτάτης

Συγγραφέας

Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών