ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Το είπε ένας καλός φίλος που από τα μάτια του έχουν περάσει πάμπολλες αγωνιστικές παραστάσεις σε πολλές περιόδους της Αναγέννησης:
«Στην Καρδίτσα, κάποτε, δεν ξεκινούσε η παρέλαση την 28η Φεβρουαρίου και την 25η Μαρτίου, αν δεν παρίσταντο ο πρόεδρος και το διοικητικό συμβούλιο της Αναγέννησης”…
Η παραπάνω φράση αποτυπώνει με ευρηματικό τρόπο, θα λέγαμε, την εμβέλεια της συγκεκριμένης αθλητικής οντότητας και την επιρροή στον κόσμο της περιοχής…
Στοιχεία που κατακτήθηκαν με την αδιάκοπη πορεία της μέσα στο χρόνο η οποία την κατέστησε ως μια απο τις πιο σεβαστές ομάδες σε όλη την Ελλάδα και το προσδιοριστικό του κάθε Καρδιτσιώτη όπου κι αν βρίσκονταν στον κόσμο!
Ο σεβασμός, λοιπόν, δεν είναι κάτι το ζητούμενο για την Αναγέννηση, ούτε μπορεί να μπαίνει στο ζύγι κάθε φορά για να τον διαπραγματευτεί…
Είναι προαπαιτούμενο για ν’ ανοίξεις κουβέντα με τον οποιονδήποτε. Αθλητική αλλά και κοινωνική… Δεν τον αναζητά, ούτε τον “ζητιανεύει” η Αναγέννηση τον σεβασμό, τον έχει κατακτήσει με όσα ασύγκριτα έχει προσφέρει απλόχερα σ’ αυτή την περιοχή!
Το να περιβάλει με σεβασμό, λοιπόν, το συγκεκριμένο σύλλογο κάποιος – πολύ δε περισσότερο αν είναι κάτοικος του νομού Καρδίτσας – είναι στοιχείο που αποδεικνύει και τη δική του κοινωνική μόρφωση, το ήθος και την γνώση της ιστορίας του τόπου του.
Η έλλειψη σεβασμού, φανερώνει το ακριβώς αντίθετο. Την κενότητα, την αμάθεια και πολλές φορές τη βλακεία. Διότι αν δεν γνωρίζεις την ιστορία του τόπου σου, αν δεν σέβεσαι εκείνους που έχουν δώσει σ’ αυτόν, τότε δεν ξέρεις που πατάς και που πηγαίνεις…
Είσαι… “εκτός τόπου”!!!
Η Αναγέννηση τα τελευταία χρόνια βιώνει τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της. Δεν έχει ξαναγίνει να αποσύρεται απο την αγωνιστική δράση μεσούσης μιας σεζόν, δεν έχει ξαναγίνει να τη βλέπουμε καθηλωμένη στο τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα…
Το χειρότερο, απ’ όλα, είναι ότι αντιμετωπίστηκε απο τους φορείς της περιοχής ως ένα… τίποτα, καθώς και η ίδια δεν φρόντισε να διατηρήσει τον παρεμβατικό λόγο που μπορεί και δικαιούται να αρθρώνει για ο,τιδήποτε συμβαίνει στην πόλη!
Αφέθηκε στη μοίρα της, απαξιώθηκε σε σημείο που κάποιοι τη θεωρούν ως σάκο του μποξ και κάποιοι άλλοι την ειρωνεύονται επιδεικνύοντας έπαρση για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει…
Τέτοιου είδους στάσεις, βεβαίως, δεν είναι δυνατόν να μειώσουν αυτό το σύλλογο, ακόμη κι αν βρίσκεται σε μια πολύ άσχημη συγκυρία. Μειώνουν αυτούς που τις ασπάζονται…
Εκείνο που πρέπει όμως να “ταρακουνήσει” αυτούς που κρατάνε τα ηνία της Αναγέννησης τη συγκεκριμένη περίοδο, είναι όλα όσα έχει τραβήξει τα τελευταία δύο χρόνια…
Πατώντας στην ιστορία, να χαράξουν με αποφασιστικότητα το μέλλον. Αργά ή γρήγορα – όπως γράφουμε και δίπλα – ο σύλλογος θα επιστρέψει εκεί που ανήκει διότι απλούστατα αυτό προστάζει η εμβέλειά του.
Μέχρι να συμβεί αυτό, πρέπει άμεσα να επανακτήσει τη θέση που δικαιούται στην Καρδίτσα και να βάλει στη δική τους θέση εκείνους που βρήκαν την ευκαιρία και χορεύουν όπως τα ποντίκια όταν λείπει ο γάτος…
