Kυριακή 27 Μαίου 2018.
Η ώρα κοντεύει 7 παρα δέκα και το παιχνίδι της Αναγέννησης με τον Αρη για την τελευταία αγωνιστική της football league έχει τελειώσει.
Οι παίκτες, σαν τις τραγικές φιγούρες στη θρυλική… “Γκουέρνικα” του Πικάσο μέσα στο ταλαιπωρημένο γρασίδι του Δημοτικού Σταδίου, ξεσπούν σε κλάματα..
Έχει προγηθεί το “έμφραγμα” στις καθυστερήσεις και η ήττα με 0-1 που σημαίνει ότι η αγαπημένη ομάδα και το προσδιοριστικό καταγωγής των Καρδιτσιωτών, υποβιβάζεται μετά από πέντε σερί χρόνια παρουσίας στη football league και εισέρχεται σ’ ένα σκοτεινό τούνελ που θα τη βγάλει και σε… αχαρτογράφητα νερά! Στην απόσυρση από την αγωνιστική δράση στην ανυποληψία και στον υποβιβασμό στο τοπικό για πρώτη φορά στην ιστορία της!!!
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε…
Έχουν μεσολαβήσει σ’ αυτό το διάστημα απίστευτες ανατροπές ακόμη και για την ίδια μας τη ζωή και μέσα σ’ όλα αυτά μας έλλειψε πάρα πολύ εκείνη η ακαταμάχητη αίσθηση της αναμονής ενός μεγάλου αγώνα στον οποίο η μία εκ των δύο ομάδων, θα ήταν η δική μας…
Εκείνο το “φτερούγισμα” της καρδιάς που “ξεσηκώνει” την προσδοκία για την πραγματοποίηση της ουτοπίας!
Μαζί με τον εφιάλτη της πανδημίας, την καταστροφή από την πλημμύρα, χάσαμε και τα συναισθήματα που μας έδινε απλόχερα η γηραιά, αλλά πάντα γοητευτική, κυρία με τα κιτρινόμαυρα…
Όλα τα παραπάνω όχι μόνο δεν έσβησαν τη φλόγα της αγάπης γι’ αυτή την πονεμένη και ιδιαίτερη ομάδα, αλλά ίσα ίσα την έκαναν πιο μεστή. Όπως αγαπάς και νοιάζεσαι έναν δικό σου άνθρωπο με μεγαλύτερη θέρμη όταν περνάει μπόρες!
Όλα τα παραπάνω μπορούν να κλειστούν στο “χρονοντούλαπο” με τις κακές αναμνήσεις, αν η Αναγέννηση κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά όταν η η συγκυρία τη φέρνει μπροστά σε σταυροδρόμια!
Να διαλέγει το δρόμο της επιστροφής…
Θ.Κ.
