Τις ιδιοκτησίες εκατοντάδων Καρδιτσιωτών φέρεται να διεκδικεί το ελληνικό δημόσιο με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για εκτάσεις που του ανήκουν από την… Τουρκοκρατία.
Σύμφωνα με πληροφορίες του “ΝΑ” η υπόθεση αφορά εκατοντάδες συμπολίτες και εκτάσεις που καλύπτουν 24 οικοδομικά τετράγωνα εκ των οποίων τα 10 πλήρη και βρίσκονται κυρίως στην περιοχή από την Κουμουνδούρου μέχρι την πλατεία Λάππα. Μάλιστα έχουν επιδοθεί ήδη οι πρώτες αγωγές που αφορούν σε 130 ιδιοκτήτες ακινήτων ενώ αναμένονται- σύμφωνα με ασφαλής πληροφορίες- άλλες 50 περίπου ενώ ο συνολικός αριθμός των ιδιοκτητών μπορεί να αγγίζει ακόμα και τους 1000!
Σε αυτές τις αγωγές και όσον αφορά στο αιτιολογικό της διεκδίκησης και από πού αυτή προκύπτει αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
“Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας από τον Τουρκικό ζυγό, η κυριότητα όλων των ανηκουσών στο Οθωμανικό Δημόσιο δημοσίων γαιών περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο σύμφωνα με την σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως της 20 Ιουνίου/2 Ιουλίου 1881, που κυρώθηκε με τον Ν.ΠΛΖ/1882 (ΑΠ 418/1971 ΕΕΝ 38.616). Εφ’ όλων των εκτάσεων των γαιών της Θεσσαλίας και της περιοχής της Άρτας, επί των οποίων δεν απεκτήθη νομίμως εμπράγματο δικαίωμα κυριότητας ή εξουσιάσεως από τρίτο ιδιώτη, κατά τα προαναφερόμενα, υπό το καθεστώς του προισχύσαντος οθωμανικού δικαίου, το Δημόσιο κατέστη αποκλειστικός κύριος εκ διαδοχής του Τουρκικού Δημοσίου, δυνάμει της ανωτέρω Συνθήκης του 1881, των τριών (από 3/2,4-16/6 και 19/6- 1/7) Πρωτοκόλλων του Λονδίνου του 1830 και της από 3-7-1832 Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως, με τα οποία πρωτοϊδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος, των άρθρων 1-3 του από 17/29-11-1836 Διατάγματος «περί ιδιωτικών δασών», του άρθρου 1 του Διατάγματος της 3/15-12- 1833 και του Διατάγματος (Νόμου) της 21-6/10-7-1837 «περί διακρίσεως κτημάτων».
Σύμφωνα με τις διατάξεις του Α.Ν. 1539/1938, που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Α.Κ., με το άρθρο 53 Εισ. Ν. ΑΚ, στα αδέσποτα και στα δημόσια κτήματα γενικά, νομέας θεωρείται το Δημόσιο, έστω κι αν δεν ενήργησε πράξεις νομής σε αυτά. Μόνη η ύπαρξη οποιουδήποτε τίτλου δεν θεωρείται καθ’ εαυτή ως διακατοχική πράξη (άρθρο 2 του Α.Ν. 1539/1938). Επίσης, με την διάταξη του άρθρου 3 του Α.Ν. 1539/1938, καθιερώνεται ο κανόνας κατά τον οποίο νομή ιδιώτη επί ακινήτου δεν αναγνωρίζεται έναντι του Δημοσίου εφόσον ο ιδιώτης δεν είναι κύριος του ακινήτου. Απόρροια του κανόνα αυτού είναι ότι: α) Η κτήση από το Δημόσιο της κυριότητας ακινήτου συνεπάγεται αυτοδικαίως και την κτήση της νομής απ’ αυτό (Δημόσιο) και αν ακόμα δεν ενήργησε ουδεμία πράξη νομής (άρθρο 2 παρ.1 του πιο πάνω ΑΝ), β) Η κατάληψη από τρίτο δημοσίου κτήματος δεν συνεπάγεται την απώλεια της νομής του Δημοσίου (άρθρο 2 παρ.1 Α.Ν. 1539/1938 σε συνδυασμό προς το άρθρο 4 παρ.1 του ίδιου Α.Ν.). Είναι δηλαδή απροστάτευτη, σύμφωνα με το νόμο, η νομή που ασκείται από ιδιώτη επί δημοσίου κτήματος εφόσον ο ιδιώτης δεν είναι κύριος αυτού
Στην προκειμένη περίπτωση, η περιοχή προσαρτήθηκε στο Ελληνικό Κράτος, ουδείς εξουσίαζε την επίδικη έκταση.
Ενόψει όλων των προαναφερομένων τις προηγούμενες παραγράφους 1-3, το επίδικο ακίνητο από την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό Κράτος και την εισαγωγή στα προσαρτηθέντα νέα εδάφη της ελληνικής νομοθεσίας, ανήκει «…εις την επικράτειαν» και ως εκ τούτου αποτελεί «δημόσιο κτήμα», σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο άρθρου 14 του νόμου «περί διακρίσεως κτημάτων» (ΕτΚ Α΄ 25/10-7-1837)”.
Πριν από δέκα χρόνια
Οι…προθέσεις του ελληνικού δημοσίου είχαν φανεί πριν από 10 χρόνια περίπου όταν οι συγκεκριμένοι συμπολίτες παραλαμβάνοντας τους φακέλλους του Εθνικού Κτηματολογίου διαπίστωσαν στις παρατηρήσεις ότι οι συγκεκριμένες εκτάσεις διεκδικούνται από το Ελληνικό Δημόσιο.
Τότε μάλιστα οι αξιώσεις αυτές είχαν απασχολήσει την αρμόδια Επιτροπή του Κτηματολογίου η οποία με απόφασή της είχε δικαιώσει τους ιδιοκτήτες.
Πολιτική απόφαση
Οι ιδιοκτήτες αυτοί τώρα έρχονται αντιμέτωποι με μια δικαστική διαδικασία που κανείς δεν γνωρίζει πού θα οδηγήσει και τί κόστος-οικονομικό και ψυχολογικό-θα έχει για τον κάθε εμπλεκόμενο.
Προφανώς για να…κλείσει αυτό το θέμα απαιτείται πολιτική απόφαση και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει όλοι να κινηθούν.
Διαφορετικά δεν αποκλείεται να βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα μείζον κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί σε περίπτωση δικαίωσης του ελληνικού δημοσίου.
Τζένη Σουλτανιά
