ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Η λέξη “μπάντμιντον” στην Ελλάδα ακούστηκε δύο φορές από συστάσεως του ελληνικού έθνους, δηλαδή από τη Συνέλευση της Επιδαύρου το καλοκαίρι του 1822 και μετά! Μία το 2004 με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και μία προχθες!!!
Η πρώτη φορά είχε να κάνει με την γνωστοποίηση των Ολυμπιακών αθλημάτων. Τότε μάθαμε ότι συμπεριλαμβάνεται και το “μπάντμιντον” (από το 1992) και μάλιστα έπρεπε να κατασκευαστούν και οι ανάλογες χλιδάτες εγκαταστάσεις που στοίχησαν κάποια εκατομμύρια στους φορολογούμενους και μονίμως τσουρομαδημένους Ελληνες…
Μετά τη λήξη των αγώνων κι από το 2007 το κτίριο έγινε “θέατρο μπάντμιντον” και επενδύθηκαν σ’ αυτό άλλα 16 εκατομμύρια ευρώ (για τα φανερά μιλάμε) για να χρησιμοποιείται πλέον ως πολυχώρος διαφόρων εκδηλώσεων και θεατρικών παραστάσεων.
Για τη γενικότερη κατάσταση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες της χλιδής και της απαστράπτουσας εθνικής μας Γιάννας (ναι της ίδιας που ανέλαβε να μας… γιορτάσει και την επέτειο 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821) τα χουμε γράψει άπειρες φορές από τη στήλη (πριν μάλιστα απο τη διεξαγωγή τους!) και έχει αποφανθεί η ιστορία!
Το μεγαλύτερο πάρτι κουταλοφόρων που είδε ποτέ το φως του ήλιου σε αθλητική διοργάνωση στην ιστορία της ανθρωπότητας! Δεν εχει ξανά υπάρξει προηγούμενο ρεμούλας και υπερκοστολόγησης!
Τα δήλωσε άλλωστε πριν καιρό στο πρακτορείο “Ρόιτερ” ο Δημήτρης Μάρδας, καθηγητής οικονομικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στην εποχή των αγώνων Γενικός Γραμματέας Εμπορίου: «Ήταν μια σπατάλη των χρημάτων και όλα για το θεαθήναι. Αυτό μας κόστισε και θα μας κοστίσει πολύ. Σε αντίθεση με άλλες διοργανώτριες πόλεις των οποίων οι χώροι που περιλαμβάνονται προκατασκευασμένες, πτυσσόμενες κατασκευές, η Αθήνα επέλεξε για τα βαρέα κτίρια που «εξυπηρετούνται μόνο τα συμφέροντα των εργολάβων”
Πολύ ήπια τα είπε βέβαια ο άνθρωπος διότι έχει και θέση. Ακόμη, άλλωστε τόσα χρόνια μετά ψάχνουν να βρούν πόσα δισεκατομμύρια στοίχησαν οι αγώνες και πήγαν από τις τσέπες του κόσμου στις τσέπες των αρπαχτικών! Θα έχουμε φύγει εις τόπον χλοερόν και δεν θα μάθουμε ποτέ!!!
Αυτούς τους αγώνες για τους οποίους κάποιοι και στην περιοχή μας πανηγύριζαν που θα τους διοργανώσουμε και μας χαρακτήριζαν “ανθέλληνες”. Κατι ντόπιοι… Καραϊσκάκηδες και Κολοκοτρώνηδες!
Να επιστρέψουμε όμως στο μπάντμιντον! Η δεύτερη φορά που ακούσαμε γι’ αυτό το τρομερό και φοβερό άθλημα με το μπαλάκι φτερό από καταβολής του Ελληνικού κράτους, ήταν προχθες όπου παρενέβη ο εισαγγελέας για ένα σκάνδαλο με τα οικονομικά της ομοσπονδίας!!!
Κρατούσαν λέει διπλά βιβλία, είχαν εντολές πληρωμής που δεν συνοδεύονταν από ανάλογα παραστατικά και γενικώς έκαναν αυτό που τους δίδαξαν οι μετρ το… 2004!!! Μάθαμε, λοιπόν, οτι το μπάντμιντον έχει και ομοσπονδία!!! Καλοφάγωτα πατριώτες…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Πιθανότατα όσοι διαβάζουν τη στήλη σήμερα να μην γνωρίζουν τι είναι το μπάντμιντον. Είναι, που λέτε, ένα άθλημα ολυμπιακό από το 1992, που παίζεται σαν το βόλεϊ αλλά με ρακέτες κι ένα μπαλάκι με φτερό! Στα ελληνικά ονομάζεται αντιπτέριση.
Η ιστορία
Έχει την πλάκα του να το παίζεις όπως άλλωστε όλα τα αθλητικά παιχνίδια και έχει μακρά ιστορία που φθάνει μέχρι τα αρχαία χρόνια. Ηταν ελιτίστικο παιχνίδι στην Ευρώπη όταν εμφανίστηκε σε βασιλικούς οίκους κάπου το 1500 και το έπαιζαν οι Κυρίες της Αυλής!
Ο Δούκας!
Κορυφαία της εποχής ήταν, λέει, η βασίλισσα της Σουηδίας Κρίστεν! Με τη σημερινή του μορφή άρχισε να εμφανίζεται στην Αγγλία όπου μπήκαν και οι ρακέτες! Το παρουσίασε σ’ ένα πάρτι ο Δούκας του Μποφόρ το 1840 στους εκλεκτούς καλεσμένους (δουλέμπορους, αρπαχτικά της εποχής κλπ) και ενθουσιάστηκαν. Ε, σιγά, σιγά με τα χρόνια έφθασε και στο μεγάλο… πάρτι της Αθήνας το 2004!!!
