Η μοναδική εφημερίδα της Θεσσαλίας που έκλεισε η χούντα…
Την ιστορία ενός τόπου δεν την γράφουν ούτε οι επικοινωνιακές κορώνες, ούτε οι εκ των υστέρων ήρωες και «αντιστασιακοί», αλλά όσοι με αυταπάρνηση και γνωρίζοντες ότι οι πράξεις τους θα έχουν οδυνηρές συνέπειες για τους ίδιους, την οικογένειά τους και τη ζωή τους, θέτουν πάνω από όλα τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Εν ολίγοις οι πράξεις είναι αυτές που μένουν εκείνη την κρίσιμη στιγμή των αποφάσεων, στη «ρωγμή του χρόνου», όταν ορθώνεις το ανάστημά σου στην καταπίεση και την αδικία και δεν λουφάζεις για να διεκδικήσεις εκ των υστέρων «δάφνες» που δεν σου ανήκουν…
Μία από τις ελάχιστες εφημερίδες που έκλεισε το καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών μετά το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη του 1967, όχι μόνον στη Θεσσαλία αλλά και σε όλη την Ελλάδα, για πέντε ημέρες ήταν η εφημερίδα «Νέος Αγών» της Καρδίτσας, του αείμνηστου εκδότη της Φώτη Αλεξίου. Ο λόγος προφανής, αφού με «πύρινα πρωτοσέλιδα άρθρα, όλες τις προηγούμενες ημέρες, πριν το πραξικόπημα φιλοξενούσε τις απόψεις των δημοκρατικών δυνάμεων της εποχής, όπως εκείνες του αείμνηστου Αντρέα Παπανδρέου.
Διαβάζουμε λοιπόν από το αρχείο του «Νέου Αγώνα» της ταραγμένης εκείνης περιόδου και εποχής:
-Στις 19 Απριλίου 1967, ημέρα Τετάρτη ο «Ν.Α.» κυκλοφορεί με πρώτο θέμα «Α. Παπανδρέου: Η δημοκρατία θα εδραιωθεί-θα παταχθεί η δολιοφθορά.»
– Στις 20 Απριλίου 1967 την Πέμπτη: «ΒΑΙΝΟΜΕΝ ΠΡΟΣ ΣΧΗΜΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΗΣ;»
-Ανήμερα τη μέρα του πραξικοπήματος την Παρασκευή στις 21 Απριλίου 1967 ο «Ν.Α.» έχει πρωτοσέλιδο : «Α. Παπανδρέου: Η ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΠΑΡΑΦΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΩΝ- Θέλουν να οδηγήσουν την χώρα σε διχασμόν».
Κατόπιν και για 5 ημέρες μετά από ένα τέτοιο πρωτοσέλιδο παρατηρείται ένα κενό στο αρχείο της εφημερίδας, αφού την κλείνει το καθεστώς (αφού τα μέλη του άλλωστε τα αποκαλούσε «ηλίθιους» και «παράφρονες» πρωτοσέλιδα) και απαγορεύει την εκτύπωσή της. Εν αντιθέσει με τις περισσότερες αν όχι όλες τις μετέπειτα «δημοκρατικές» εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλίας, που κυκλοφορούν με την επιτροπή λογοκρισίας που είχε ορίσει η χούντα, να καθορίζει και τα θέματα και τους τίτλους τους.
Ο «Νέος Αγών» κυκλοφορεί ξανά μετά από 5 ημέρες την Τετάρτη 26 Απριλίου, με έναν τίτλο ουδέτερο: «Τα οικονομικά θέματα της χώρας ερευνώνται βάσει του προγράμματος της κυβέρνησης».
Ούτε ύμνοι προς την χούντα, ούτε κολακείες προς το καθεστώς του Παπαδόπουλου και του Πατακού, όπως το έπραξαν πολλοί, άλλοι…
Η δημοκρατία «μπαίνει στο γύψο» στη χώρα για μία 7ετία μαζί της και η ελευθεροτυπία.
Το επόμενο ελεύθερο ρεπορτάζ έρχεται τρεις μέρες πριν την αποκατάστασή της δημοκρατίας, την Τετάρτη 21 Ιουλίου 1974: «Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Φ. ΓΚΙΖΙΚΗΣ ΑΝΕΘΕΣΕΝ στον κ. Καραμανλή να σχηματίση κυβέρνησι εθνικής ενότητος».
Και ακολουθούν τις επόμενες ημέρες ανάλογα δημοσιεύματα όπως εκείνο της Παρασκευής 26 Ιουλίου κι ενώ έχουμε ήδη τον «Αττίλα» στην τραγωδία της Κύπρου:
«Βαρυσήμαντον διάγγελμα Καραμανλή προς τον ελληνικόν λαόν: ΘΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΩΜΕΝ ΔΙ’ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΜΑΣ την ακεραιότητα και την ανεξαρτησίαν της Κύπρου»
Οι πράξεις λοιπόν αντίστασης είναι αυτές που χάραξαν τη νεώτερη ιστορία του τόπου και όχι τα λόγια. Όταν καθώς λέει κι ο Καβάφης καλείσαι να πεις το μεγάλο «ΟΧΙ».
Όσοι είπαν το «μεγάλο Ναι» πήγαν πέρα από την τιμή και την πεποίθησή τους, συμπληρώνει. Ευτυχώς αυτή την τιμή και την πεποίθηση ενός ολόκληρου λαού την διέσωσαν μερικές εκατοντάδες φοιτητές στο Πολυτεχνείο το Νοέμβρη του 1973 και μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι που τους συμπαραστάθηκαν απέξω… Και νωρίτερα ορισμένοι αφανείς απλοί πολίτες ή «γραφιάδες» όπως εκείνοι σε μια επαρχιακή πόλη της χώρας, με πλούσια ωστόσο ιστορία αντίστασης στην αδικία και τον ολοκληρωτισμό. Ένας από αυτούς ήταν και ο εκδότης του «Νέου Αγώνα» ο αείμνηστος Φώτης Αλεξίου…
