Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί αυτοί που πρέπει, αλλά πλέον μιλάμε για την ολοκληρωτική ισοπέδωση της οικονομίας του Νομού, αλλά και την καταστροφή του Θεσσαλικού κάμπου συνολικότερα – του πιο παραγωγικού κάμπου της χώρας.
Αν ο νομός βρίσκονταν στην προτελευταία θέση στη χώρα στους οικονομικούς δείκτες, μετά τη διπλή καταστροφή αρχικά με τον «Ιανό» και πολύ περισσότερο τώρα, είναι βέβαιο πως πλέον δεν πρόκειται να ξεκολλήσει από το βούρκο. Τουλάχιστον όχι με τις πολιτικές και πρακτικές των τελευταίων δεκαετιών.
Τα αποτελέσματά τους έχουν φανεί στην πράξη. Το παραγωγικό κομμάτι της Καρδιτσιώτικης οικονομίας έχει καταστραφεί πλήρως. Ανυπολόγιστα τα χιλιάδες στρέμματα που έχουν καλυφθεί από το νερό και μαζί χάθηκαν βασικές καλλιέργειες όπως βαμβάκια, καλαμπόκια, κτηνοτροφικά φυτά κλπ, ανυπολόγιστη η καταστροφή στην κτηνοτροφία με το ζωικό κεφάλαιο που πνίγηκε, κατεστραμμένες υποδομές και δίκτυα, αγροτικές κατοικίες, αποθήκες, αγροτικός εξοπλισμός. Ανυπολόγιστες οι επιπτώσεις στο γόνιμο έδαφος που διαβρώνεται. Που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς.
Ουσιαστικά μιλάμε για την πλήρη καταστροφή του παραγωγικού πληθυσμού η οποία μεταφράζεται σε απώλεια περιουσιών, ταλαιπωρία, αγανάκτηση, απόγνωση, φτώχεια. Μαζί τον εφιάλτη της καταστροφής ζουν για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια επιχειρήσεις έξω από την Καρδίτσα που είδαν τον επαγγελματικό τους χώρο ή την αποθήκη τους να πλημμυρίζει και μαζί να καταστρέφονται ξανά ο εξοπλισμός ή υλικά αποθέματα. Χώρια η καταστροφή που έχουν υποστεί τα προϊόντα σε επιχειρήσεις τροφίμων από τη διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Η Καρδίτσα που αυτή τη φορά γλύτωσε από τα νερά των ποταμών, η Καρδίτσα της παροχής υπηρεσιών, των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων, δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τον παραγωγικό πληθυσμό του Νομού. Είναι μια αλυσίδα όπου ένας κρίκος έχει σπάσει. Η τοπική οικονομία βυθίζεται από το νερό και τη λάσπη, δύσκολο να εκτιμηθεί το πόσο…
Κ.Π.
