Γράφει ο Άρης Γαλιατσάτος, Πρόεδρος του Συλλόγου Μελισσοκόμων Καρδίτσας
«Χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια για να ξανασταθούν στα πόδια τους οι μελισσοκόμοι κι βέβαια είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν μπορούν μόνοι τους πλέον να το κάνουν αυτό. Εκτός από τον ζωϊκό πληθυσμό έχουν καταστραφεί οι αποθήκες τους, τα μηχανήματα τους, τα αυτοκίνητα τους κλπ. Πρέπει η πολιτεία, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι και ο ίδιος πλέον ο πρωθυπουργός να σταθούν αρωγοί αυτής της προσπάθειας».
Ακόμα δεν στέγνωσε το μελάνι από τις αράδες πού γράφτηκαν για την καταστροφή των μελισσοκόμων από την πλημμύρα του Ιανού! Ακόμα εδώ και τρία χρόνια δεν κατάφεραν οι μελισσοκόμοι να βρουν τα “πατήματα” τους και το βηματισμό τους. Η μοίρα, το πεπρωμένο που είναι “φυγείν αδύνατον” όπως έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας χτύπησε με την πιο σκληρή της μορφή τους μελισσοκόμους, τους αγρότες αλλά και τους ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλίας ,και όχι μόνο, με τον απείρως καταστροφικότερο Ντάνιελ! Θα μπορούσε να είναι το όνομα ενός δαίμονα που καταπίνει ανθρώπους, περιουσίες και ζωντανά! Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε τέτοιου είδους καταστροφές να συμβαίνουν στην χώρα μας παρά μόνο σε περιοχές της Κίνας, της Καραϊβικής και δεν ξέρω που αλλού! Τεράστια η απώλεια περιουσιών, τεράστια η απώλεια ζωϊκού κεφαλαίου, αγροτικού εισοδήματος και κυρίως ανθρώπων!
Τεράστια όμως και η απώλεια επικονιαστών της φύσης! Ζήτημα που δεν ακουμπάει μόνο τους μελισσοκόμους και τις οικογένειες τους αλλά και όλους τους ανθρώπους συλλήβδην! Ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή από τον χαμό δισεκατομμυρίων επικονιαστών! Υπολογίζεται σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς ότι χάθηκαν πάνω από εβδομήντα με ογδόντα χιλιάδες κυψέλες. Προσωπικά πιστεύω πως είναι πολύ περισσότερες.
Αυτή την εποχή τα όλα τα μελίσσια κατεβαίνουν στον κάμπο για να συλλέξουν μέλι και γύρη από τα λουλούδια, να δυναμώσουν έτσι ώστε να μπούν στις νομές του πεύκου αργότερα. Εάν υπολογίσουμε ότι μόνο οι μελισσοκόμοι του νομού Καρδίτσας είναι χίλιοι διακόσιοι πενήντα και προσθέσουμε σε αυτούς τούς μελισσοκόμους από τα Φάρσαλα, την Λάρισα, τον Βόλο, τα Τρίκαλα και όσους από άλλες περιοχές έρχονται με τα μελίσσια τους στην Θεσσαλία για τα ανθόμελα τότε το νούμερο των πνιγμένων μελισσιών υπερβαίνει κατά πολύ τον υπολογισθέντα αριθμό! Εάν δε υπολογίσουμε κατά μέσο όρο περίπου είκοσι χιλιάδες μέλισσες στην κάθε κυψέλη τότε καταλήγουμε με τους ηπιότερους υπολογισμούς,στο τρομακτικό νούμερο του ενός δισεκατομμυρίου τετρακοσίων εκατομμυρίων μελισσών! Σχεδόν ενάμιση δισσεκατομμύριο επικονιαστές (με τους ηπιότερους υπολογισμούς) αυτήν την στιγμή απουσιάζουν από την Θεσσαλία! Εάν δε συνυπολογίσουμε ότι η μέλισσα επικονιάζει σχεδόν το εβδομήντα τοις εκατό των φυτικής παραγωγής φανταστείτε την ανυπολόγιστη ζημιά που υφίσταται το περιβάλλον, η φύση και κατά συνέπεια οι αγρότες οι παραγωγοί και οι καταναλωτές! Χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια για να ξανασταθούν στα πόδια τους οι μελισσοκόμοι κι βέβαια είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν μπορούν μόνοι τους πλέον να το κάνουν αυτό. Εκτός από τον ζωϊκό πληθυσμό έχουν καταστραφεί οι αποθήκες τους, τα μηχανήματα τους, τα αυτοκίνητα τους κλπ. Πρέπει η πολιτεία, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι και ο ίδιος πλέον ο πρωθυπουργός να σταθούν αρωγοί αυτής της προσπάθειας. Εαν αυτό δεν γίνει πάρα πολλοί είναι έτοιμοι ήδη να εγκαταλείψουν το επάγγελμα και φυσικά αυτό θα αποβεί καταστροφικό για τους πολλούς.
Είναι επιστημονικά επιβεβαιωμένο πως η μέλισσα χωρίς την βοήθεια και την φροντίδα του μελισσοκόμου δεν μπορεί λόγω μιάς σειράς αιτιών να επιβιβιώσει πλέον μόνη της! Και φυσικά όλοι μας ξέρουμε τι μας περιμένει χωρίς την μέλισσα στην φύση! Είναι λοιπόν αναγκαία η πάσης φύσεως στήριξη, ενδυνάμωση και υποβοήθηση των μελισσοκόμων και του λειτουργήματος που επιτελούν με κάθε μέσον, κάθε τρόπο και κάθε προσπάθεια. Δημόσοι φορείς, ιδιωτική πρωτοβουλία,τράπεζες, επιχειρήσεις ,μελισσοκομικού αλλά και μη, ενδιαφέροντος οφείλουν να σκύψουν στο πρόβλημα που ανέκυψε και εξόντωσε τις ” ιέρειες της φύσης”, της μέλισσες! Τα τραπέζια που καταστράφηκαν από το νερό, οι καρέκλες, τα έπιπλα, τα σπίτια ακόμα ξαναφτιάχνονται. Και φυσικά κανείς μας δεν υποτιμά την φοβερή καταστροφή που έπληξε τους ανθρώπους και τους άφησε κυριολεκτικά άστεγους. Ναι με πολύ κόπο με πολύ προσπάθεια, με αγώνα και αίμα ξαναφτιάχνονται!
Εάν εγκαταλείψει την προσπάθεια όμως ο μελισσοκόμος μέλισσες δεν ξαναφτιάχνονται! Και αυτό αγγίζει όλους μας! Όχι μόνο τους μελισσοκόμους. Αγγίζει εμάς και τα παιδιά μας! Και βέβαια θα πρέπει να συνυπολογίσουμε σε αυτό τον αφανισμό των μελισσών σε παγκόσμια κλίμακα έτσι κι αλλιώς από τα φυτοφάρμακα κάτι που δυστυχώς γίνεται κατά κόρον στην παρτίδα μας λόγω κάποιων ασυνείδητων αγροτών που ψεκάζουν με εντομοκτόνα φυτοφάρμακα κατά την διάρκεια της ημέρας κόντρα σε κάθε λογική που λέει ότι ψεκάζουμε μόνο μετά την δύση του ηλίου, όταν δεν πετάνε οι μέλισσες! Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν η στήριξη των μελισσοκόμων. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει αγρότης ούτε παραγωγή ούτε φρούτα, ούτε λαχανικά ούτε εμείς οι ίδιοι!
Περιμένουμε από την πολιτεία αλλά και τους ιδιωτικούς φορείς την αμέριστη στήριξή τους. Οχι μόνο λόγια και ευχολόγια. Πράξεις και μόνο πράξεις. Γιά όλους τους μελισσοκόμους. Επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Ολοι συμβάλλουν στην επικονίαση της φύσης! Ολοι φροντίζουν να επιβιώσει ,για να συνεχιστεί η ζωή στον πλανήτη μας, ο επικονιαστής της καρδιάς μας. Η ΜΕΛΙΣΣΑ!
