Του Γιάννη Κολλάτου
Μπορεί η προσοχή όλων για τις ζημιές από τηθεομηνία «Ντάνιελ» σε ότι αφορά τη φυτικήπαραγωγή να είναι στραμμένη κυρίως στο βαμβάκι,που αφανίστηκε λίγο πριν τη συγκομιδή σε μιαέκταση άνω των 700.000 στρεμμάτων, ωστόσοδραματικές είναι οι συνέπειες και για τα δέντρα,αλλά και για αποθηκευμένα σιτηρά, ενώ σε μιαμεγάλη έκταση που βρίσκεται κάτω από τα νερά, οιπαραγωγοί δεν θα προλάβουν Οκτώβρη και Νοέμβρηνα τα προετοιμάσουν για την καλλιέργεια χειμερινώνσιτηρών.
Η κλιματική αλλαγή τηςοποίας τις συνέπειες«γεύτηκε» με τον πιοοδυνηρό τρόπο δύο φορές σετρία χρόνια (μία το Σεπτέμβρη του 2020 με τον Ιανόκα μία πρόσφατα με τη θεομηνία Daniel) ο θεσσαλικόςκάμπος φέρνει νέα κλιματική ζωνοποίησηκαλλιεργειών.
Άνθρωποι από την αγορά του σκληρού σίτου μαςμετέφεραν ότι τα τελευταία χρόνια, η Θεσσαλία χάνειτα σκήπτρα στην ποιότητα και τα παραδίδει στηΜακεδονία (κυρίως στις περιοχές Πτολεμαΐδας καιΣερρών), λόγω της αλλαγής στο κλίμα, της αύξησηςδηλαδή της θερμοκρασίας στο θεσσαλικό κάμπο.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών στη βιομηχανίαζυμαρικών περίπου 250.000 στρέμματα φέτος στηΘεσσαλία δεν θα καλλιεργηθούν με σκληρό στάριλόγω των πλημμυρών, γεγονός που θα μειώσει και τηνεγχώρια παραγωγή κατά περίπου 15%. Πάνω από80.000 στρέμματα επίσης θα είναι η απώλεια και σεκριθάρι και μαλακό σιτάρι, στον κάμπο για τους ίδιουςλόγους.
Εκτιμάται επίσης ότι από τις πλημμύρες χάθηκανπερί τους 35.000 τόνους αποθηκευμένο σιτάρι στιςαποθήκες των παραγωγών (πολλά από αυτά στηνπεριοχή του Παλαμά) και μαζί με τις ζημιές σε σιλόβιομηχανιών, η ποσότητα υπερβαίνει τους 60.000τόνους.
Όλα αυτά θα έχουν ως συνέπεια την αύξηση τηςτιμής το προσεχές διάστημα, για σιτηρά αλλά καικαλαμπόκι το οποίο υπέστη και αυτό σημαντικέςζημιές στο θεσσαλικό κάμπο και το πιθανότερο είναιόσο συλλεχτεί να πάει για βιοκαύσιμο και όχι γιαζωοτροφές λόγω υγρασίας (αφλατοξίνες).
Ο καθηγητής της Γεωπονικής του πανεπιστημίουΘεσσαλίας Νίκος Δαναλάτος κρούει τον κώδωνα τουκινδύνου, ότι λόγω της αύξησης της μέσηςθερμοκρασίας στο θεσσαλικό κάμπο κατά 1 βαθμό,έχουμε αύξηση της εξατμισοδιαπνοής στα σιτηρά μεαποτέλεσμα να καθίσταται οριακή τα προσεχή χρόνιαη καλλιέργεια στον πάλαι ποτέ «σιτοβολώνα» τηςχώρας το θεσσαλικό κάμπο.
«Ως αποτέλεσμα της ξηρασίας και τηςσυνεχιζόμενης υποβάθμισης της γονιμότητας τωνεδαφών ιδιαίτερα στις επικλινείς εκτάσεις πουυφίστανται την επίδραση της διάβρωσης και τηςερημοποίησης τεράστιες εκτάσεις που καλύπτονταικυρίως από χειμερινά σιτηρά (κυρίως σκληρό σιτάρι,μαλακό σιτάρι και κριθάρι) εγκαταλείπονται μερυθμούς που φθάνουν τα 200.000 στρέμματα ανάέτος» στη Θεσσαλία σημειώνει ο κ. Δαναλάτος καισυνεχίζει: «Αλλά και στις πεδινές εκτάσεις, τόσο οιμονοκαλλιέργειες χειμερινών σιτηρών αλλά κυρίως οιεντατικές αρδευόμενες μονοκαλλιέργειες όπωςκαλαμπόκι, βαμβάκι, ηλίανθος, κ.λπ. αφαιρούν από τοέδαφος θρεπτικά συστατικά σε βαθμό που δενμπορούν να αντικατασταθούν ούτε και με τιςεφαρμοζόμενες λιπάνσεις και έτσι προκαλούνσημαντική υποβάθμιση της εδαφικής γονιμότητας».
