Τα γήπεδα, λοιπόν, ως κοινωνικοί χώροι δεν είναι αυτό που είδαμε προχθές στιγμιαία σε ένα σημείο της εξέδρας της Λεωφόρου που πιστεύουμε δεν εξέφραζε ούτε την ίδια τη θύρα 13 αλλά κάποιους μεμονωμένους.
Είναι πολλά άλλα σπουδαιότερα που δίνουν χαρά, νόημα στη συλλογικότητα και στη συνύπαρξη και δυναμική στη διεκδίκηση των αυτονόητων της ζωής μας. Εκφράστηκαν τα γήπεδα και για τις πρόσφατες πλημμύρες σε όλα τα σημεία εξεδρών των οπαδών. Και εκφράστηκαν ηχηρά προς πολλές κατευθύνσεις.
Εκφράστηκαν επίσης δια της πράξεως οπαδοί ομάδων με συλλογικές δράσεις αλληλεγγύης σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη στις πλημμύρες και ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους.
Ηταν εκεί, παρόντες οι ως ένα κοινωνικό ρεύμα προς τη σωστή πλευρά, δηλαδή με επίκεντρο τον άνθρωπο κι όχι τον μισάνθρωπο!
Το καθεστώς μίσους για το διαφορετικό που εντέχνως καλλιεργεί και η ανοχή αλλά και η ενθάρρυνση των κουμανταδόρων των μεγάλων κυρίως ΠΑΕ, δεν πρέπει να βρει έδαφος l Τα μάτια μας δεκατέσσερα, λοιπόν!
Κυρίως για τα παιδιά που όλος ο ενθουσιασμός τους γίνεται πεδίο εκμετάλλευσης…
Θ.Κ.
