Σε όλα τα δίκαια αιτήματα των πλημμυροπαθών, το κυριότερο που ένας απλός πολίτης δεν κατανοεί έπειτα από την πάροδο κιόλας 45 ημερών, είναι η μη λειτουργία του Κέντρου Υγείας Παλαμά.
Είναι σαφές ότι μετά από αυτή την καταστροφή αρκετοί δημόσιοι χώροι, σπίτια όπως και οικισμοί έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές που προϋποθέτουν χρόνο, αλλά και πόρους για να αποκτήσουν τη προηγούμενη, λειτουργική τους μορφή.
Αυτό είναι πέρα ως πέρα κατανοητό, γι’ αυτό και στις καταστροφές των υποδομών προσπαθούμε να βρούμε ύστατες λύσεις, εφήμερες, ακόμη κι αν οι υπηρεσίες του κράτους δεν στέκονται συχνά στο ύψος των περιστάσεων. Εάν για όλες λοιπόν τις ζημιές και τις χαμένες περιουσίες μπορούμε να κάνουμε υπομονή (;) έως ότου αποκατασταθούν με κάποια στήριξη, δύο πρωταρχικά ζητήματα έπρεπε ήδη να έχουν επιλυθεί.
Ας το θέσουμε διαφορετικά: όλοι οι αρμόδιοι έπρεπε να έχουν ρίξει το βάρος τους στην επαναλειτουργία του Κέντρου Υγείας στον Παλαμά, αλλά και στην εύρεση αξιοπρεπούς στέγης για τους εναπομείναντες πλημμυροπαθείς στο Κλειστό Γυμναστήριο. Δε νοείται σε μια πληγείσα περιοχή όπως ο Δήμος Παλαμά, που η υγεία των κατοίκων τίθεται σε κίνδυνο να μη λειτουργεί το Κέντρο Υγείας.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που μετά τις πρώτες ημέρες της πλημμύρας, η λειτουργία Ιατρείου Αλληλεγγύης από την ΕΙΝΚΥΝΚ και ΟΕΓΝΕ δείχνει τον τρόπο και αναδεικνύει την ανάγκη ύπαρξής του. Συνεπώς, χωρίς τη διασφάλιση της υγείας μας, δεν μπορούμε να κοιτάξουμε πιο πέρα, στην επανόρθωση άλλων πραγμάτων που καταστράφηκαν από την κακοκαιρία.
Το θέμα λειτουργίας του είναι σίγουρα πιο σύνθετο, αλλά ο πολίτης δεν μπορεί να βαδίζει το επόμενο διάστημα με ασαφή «ναι μεν αλλά…» που μόνο ως ελαφρυντικά λειτουργούν για τη διαιώνιση μιας προβληματικής κατάστασης. Τα αρμόδια Υπουργεία (Υγείας & Υποδομών) σίγουρα θα έχουν ιδέες και προτάσεις κατόπιν συνεννόησης πρωτύτερα με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές. Ειδάλλως ποιος άλλος…
Δ.Γ.
