Ήδη από τις δύσκολες ημέρες μετά τον «Ιανό», και τώρα από το «Ντάνιελ», τα ακραία καιρικά φαινόμενα εισήλθαν στη ζωή μας με τέτοιο τρόπο που εγκαταλείπουμε σιγά σιγά τον όρο «θεομηνία» και αρχίζουμε να τα προσεγγίζουμε με επιστημονικούς όρους.
Όπως κατανοείτε, είναι και αυτή μια αλλαγή, μικρή μεν αλλά δειλά δειλά μπορούμε ως πολίτες και αναλύουμε κακοκαιρίες με στοιχεία και διαγράμματα, παρά να τα ερμηνεύουμε με θεολογικούς όρους.
Ωστόσο η επιστημονική κοινότητα μάς ενημερώνει για ακραία φαινόμενα που συμβαίνουν μια φορά σε χιλιάδες χρόνια, ήδη την τελευταία τριετία αντιμετωπίσαμε δύο φονικές κακοκαιρίες. Σε αυτές, προσθέστε τόσο το «Διομήδη», όσο και τον «Ηλία» που εκδηλώθηκε λίγο καιρό μετά το «Ντάνιελ».
Η σφοδρότητα αυτών των φαινομένων και η συχνότητα με την οποία πλέον συμβαίνουν στον τόπο μας, δεν πρέπει να μας αφήνει μόνο στο ανάγνωσμα επιπτώσεων και των αναλυτικών στοιχείων. Παρεμβάσεις, αλλά και διαρκώς σχέδια για κάθε ενδεχόμενο είναι ο μόνος δρόμος για να είμαστε σε θέση να περιορίζουμε τον κίνδυνο.
Να τον αντιμετωπίσουμε ολοκληρωτικά είναι σχεδόν απίθανο, μιας και οι φυσικές καταστροφές δεν… ρωτούν το είδος μας σε τι βαθμό θα ξεσπάσουν στις υποδομές και τις περιοχές που ζούμε.
Δ.Γ.
