Του Κώστα Παλαιού
Το βαμβάκι φιγουράρει ψηλά στις εξαγωγές της χώρας, ενώ αποτελεί το δεύτερο κυριότερο εξαγώγιμο προϊόν στο Νομό Καρδίτσας, με βάση τα τελευταία δεδομένα του 2021. Οι εξαγωγές του κλάδου των υφαντικών υλών από τα 9 εκατ. ευρώ το έτος 2020 ανήλθαν σε 11 εκατ. ευρώ το έτος 2021, με κύριο προϊόν εξαγωγών τον κωδικό CN2- 52 Βαμβάκι.
«Δεν είναι υδροβόρο»
«Το βαμβάκι δεν είναι υδροβόρο όπως το χαρακτηρίζουν κάποιοι από άγνοια», υπογραμμίζει ο Δρ. Μωχάμεντ Νταράουσε Προϊστάμενος του Εθνικού Κέντρου Ποιοτικού Ελέγχου και Ταξινόμησης βάμβακος στην Καρδίτσα. «Δεν χρειάζεται πολύ νερό, ούτε πολύ λίπασμα, ούτε πολλές κατεργασίες σε σχέση με πολλές καλλιέργειες. Ούτε υδροβόρο είναι, όπως το χαρακτηρίζουν κάποιοι από άγνοια, αρκεί να γίνει η σωστή διαχείριση, άλλο είναι η ανάγκη και άλλο είναι η σπατάλη. Γιατί, όποιος διαβάζει την ιστορική, κοινωνική, πολιτιστική του πορεία καταλαβαίνει τις αξίες του για την Ελλάδα», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά.
Προστιθέμενη αξία και καθετοποίηση
Να σημειώσουμε ότι για 100.000 στρέμμα βαμβακοκαλλιέργειας στη Θεσσαλία και με μια μέση απόδοση στα 400 κιλά, η προστιθέμενη αξία της πρωτογενούς παραγωγής ανέρχεται στα 19 εκατομμύρια ευρώ. Με τις εξαγωγές στο εξωτερικό, στον δευτερογενή τομέα η προστιθέμενη αξία ανεβαίνει 31 εκατ. ευρώ. Ωστόσο η Θεσσαλία και κατ’ επέκταση η χώρα χάνει πολύτιμη προστιθέμενη αξία από την απουσία βιοτεχνιών και βιομηχανιών νήματος,
που θα μετατρέψουν το βαμβάκι σε βαμβακερά υφάσματα και ενδύματα. Σήμερα εξάγουμε το βαμβάκι σε τρίτες χώρες (όπως πχ η Τουρκία) οι οποίες το επεξεργάζονται και το μετατρέπουν σε βαμβακερά προϊόντα, τα οποία κατόπιν τα εισάγουμε στην Ελλάδα! Η δημιουργία θεσσαλικών νηματουργιών θα απογείωνε την προστιθέμενη της παραγωγής. Σε μια καθετοποιημένη παραγωγή 100.000 στρεμμάτων θα υπήρχε αύξηση της αξίας κατά 450 εκατ. ευρώ και του αύξηση του ΑΕΠ περί το 1 δισεκ. ευρώ σύμφωνα με τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν από τη νέα περιφερειακή αρχή στο σχέδιο για την επόμενη ημέρα στη Θεσσαλίας.
«Δεν μπορούμε να αποφύγουμε το βαμβάκι»
«Δεν μπορούμε να αποφύγουμε το βαμβάκι. Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε διότι, μας συνοδεύει παντού ακόμα και σε κάθε γωνιά του σπιτιού, όλα τα είδη ρούχων, κουρτίνες, καναπέδες, στρώματα, σεντόνια, πετσέτες, χαρτιά κάθε είδος, μαξιλάρια, καθίσματα, τραπεζομάντηλα, γάντια, κασκόλ, χαλιά, ποδιές, χάρτινες σακούλες, καλύμματα, μπατονέτες, γάζες….ακόμα και άλλες 50 χρήσεις. Συνεπώς, ο άνθρωπος με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο έχει άμεση και συνεχή επαφή με το βαμβάκι» αναφέρει ο κ. Νταράουσε.
«Να φύγει το βαμβάκι για να βάλουμε γκότζι μπέρι και λαμπόγυαλα;»
Ακούμε το τελευταίο διάστημα για «αναδιάρθρωση των καλλιεργειών» με πρόσχημα μελέτες για την ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας. Μιλώντας για το θέμα σε σχετική συζήτηση στη Βουλή, ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για άμεση «αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου» και για «ένα σχέδιο το οποίο θα εισηγείται προτάσεις και λύσεις για μία βιώσιμη άρδευση για την αγροτική, αλλά και τη ζωική μας παραγωγή», θέτοντας το ζήτημα «τι θα πρέπει να παράγουμε στη Θεσσαλία, σε συνθήκες ενδεχομένως μειωμένης δυνατότητας πρόσβασης νερού», με στόχο «την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών μας, τον τρόπο αντίληψης που έχουμε για το τι παράγουμε και πώς το παράγουμε».
Να φύγει το βαμβάκι από τον κάμπο για να βάλουμε τί; «Γκότζι μπέρι και λαμπόγυαλα;», που έλεγε ο αείμνηστος Βαγγέλης Μπούτας. Η διακοπή της καλλιέργειας του βαμβακιού υπέρ άλλων μη αρδευόμενων καλλιεργειών θα ήταν οικονομικά καταστροφή για τη Θεσσαλία. Η αναδιάρθρωση των καλλιεργειών δεν είναι η πρώτη φορά που προτείνεται στους αγρότες της Θεσσαλίας ως δήθεν «λύση», φορτώνοντας στους αγρότες και στις καλλιέργειες την απουσία υποδομών για την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών, προωθώντας παράλληλα την περαιτέρω συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερα χέρια όπως επιτάσσουν οι κατευθύνσεις της ΚΑΠ.
Διαθέτει τα πλεονεκτήματα, απαιτούνται έργα υποδομών
Ο κάμπος της Καρδίτσας και της Θεσσαλίας διαθέτει τεράστια και σοβαρά παραγωγικά πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη του τόπου προς όφελος των τοπικών κοινωνιών. Ένας από τους πυλώνες του, είναι το βαμβάκι. Επομένως απαιτείται πολιτική απόφαση για την κατασκευή όλων των απαιτούμενων δημόσιων υποδομών και έργων εξασφάλισης επάρκειας νερού και διασφάλισης της αντιπλημμυρικής θωράκισης του παραγωγικού κάμπου. Έργα όχι με μικρολογιστική λογική (λογική κόστους- οφέλους), αλλά προς την κατεύθυνση της πραγματικής ανασύνταξης του τόπου. Μαζί, απαιτείται συγκεκριμένη πολιτική στήριξης του παραγωγικού πληθυσμού στο σκέλος των τιμών και του κόστους παραγωγής…
