Ήταν και τούτες οι ημέρες που Καρδιτσιώτες από μακρινά μέρη ήλθαν ξανά στον τόπο τους, θυμήθηκαν πως ήταν να ζουν εδώ στη νεότερη ηλικία τους, ενώ συνάντησαν φίλες, φίλους από τα… παλιά.
Εδώ μάλιστα ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύο κατηγορίες ατόμων: εκείνοι που αν φύγουν από τον τόπο που μεγάλωσαν, αποφασίζουν ότι δεν είναι πια επαρχιώτες, και άλλοι βέβαια που υπερηφανεύονται για το μέρος από το οποίο κατάγονται και αποκαλούν σπίτι τους. Και οι δύο περιπτώσεις διαμορφώνονται ανάλογα από το μοντέλο ζωής που υιοθετεί ο καθένας και έπειτα ακολουθεί.
Από τη μία πλευρά, η θέληση για ατομική, πολυεπίπεδη εξέλιξη περνά κατά βάση από τα αστικά κέντρα, συνεπώς η επαρχία απομακρύνεται από το μυαλό του μέσου πολίτη. Από την άλλη, είναι και κάποιοι που στο άκουσμα των γιορτών ως καλό διάλειμμα, βρίσκουν την ευκαιρία να βρεθούν ξανά στον τόπο τους, να ζήσουν έστω και για λίγο απλά, μακριά από την πολυπλοκότητα μιας μεγαλούπολης.
Πάντως και στις δύο περιπτώσεις, οι συγκυρίες στη ζωή μας, οι ευκαιρίες που προκύπτουν ή ο ανυποχώρητος δεσμός με τον τόπο, μάς οδηγούν να λάβουμε ανάλογες αποφάσεις, διατηρώντας ή όχι σε έναν έντονο βαθμό τις αναμνήσεις μας από την επαρχιακή ζωή.
Δ.Γ.
