«Σαν να ’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καϋμοί του κόσμου» (Αλ. Παπαδιαμάντης, Μοιρολόγι της φώκιας)
Η ρήση αυτή του Σκιαθίτη «κοσμοκαλόγερου» ταιριάζει απόλυτα στα όσα βιώνουν αγρότες και κτηνοτρόφοι τους τελευταίους 11 μήνες στο θεσσαλικό κάμπο. Μετά τις καταστροφικές θεομηνίες του περασμένου φθινοπώρου, ήρθε η λειψυδρία και η ξηρασία και στη συνέχεια η πανώλη των αιγοπροβάτων, με τη θανάτωση μέχρι στιγμής χιλιάδων ζώων, ενώ το εθνικό μας προϊόν η φέτα απειλείται με εξαφάνιση στην καρδιά της παραγωγής του. Καλλιέργειες καταστρέφονται από τον πρωτοφανή σε διάρκεια φετινό καύσωνα, στον κάμπο σε ποτάμια και κανάλια «βγαίνουν καραμπίνες» για το υπερπολύτιμο αρδευτικό νερό, καθώς πολλές καλλιέργειες λόγω και των επανασπορών στο βαμβάκι έχουν οψιμήσει και θα χρειαστούν πότισμα ακόμη και μέσα στο Σεπτέμβρη.
Οι τιμές των προϊόντων κατρακυλούν σε επίπεδα κάτω από το κόστος παραγωγής και την αρχική σύγχυση και το θυμό στον αγροτικό κόσμο τη διαδέχονται η απόγνωση και η απελπισία που στο τέλος οδηγούν σε παραίτηση… Οι αγρότες βιώνουν επίσης τον εφιάλτη της επιστροφής της επιδότησης στο ηλεκτρικό ρεύμα με απειλή μάλιστα διακοπής της παροχής, αν δεν εξοφληθεί άμεσα κι ενώ κάτι τέτοιο στην πιο κρίσιμη φάση της αρδευτικής περιόδου θα τους θέσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Και ήρθε και η πληρωμή της εξόφλησης του ΕΛΓΑ για να ανατρέψει υπολογισμούς και προγραμματισμούς σε χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά καθώς τα χρήματα ήταν κατώτερα του αναμενομένου, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με εγκατάλειψη και ερήμωση τα χωριά στον πιο παραγωγικό κάμπο της χώρας.
Αναλυτικότερα στην εφημερίδα Νέος Αγών
