Πλησιάζουμε τα τέσσερα σχεδόν χρόνια από τότε που οι σεισμόπληκτοι σε περιοχές της Λάρισας, στην επαρχία του Τυρνάβου, στο χωριό Δαμάσι, έχουν χάσει τα σπίτια τους αλλά διαμένουν έως και σήμερα σε κοντέινερ που δυστυχώς μετατράπηκαν σε… μόνιμες κατοικίες.
Συγκεκριμένα, έχουν παρέλθει 3,5 χρόνια από τους τότε ισχυρούς σεισμούς (6,3 Ρίχτερ), και η μέση λύση των κοντέινερ τους έχει οδηγήσει σε οργή, μια διαρκή εσωστρέφεια, προβληματισμό αλλά και σε απόγνωση. Για άλλη μια φορά οι σεισμόπληκτοι προχώρησαν σε κινητοποιήσεις στη Λάρισα ώστε να υπενθυμίσουν στην Πολιτεία την αμετάβλητη κατάσταση που βιώνουν έως και σήμερα.
«Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού», αυτή η χαρακτηριστική ρήση με την οποία προσεγγίζαμε τη ζωή των σεισμόπληκτων, ευελπιστώντας ότι θα λυθεί (;) το ζήτημά τους, γεγονός που δυστυχώς δεν συνέβη μέχρι σήμερα. Αναφέρουμε αυτή την αδιέξοδο των σεισμόπληκτων, ώστε να μιλήσουμε και για τους πλημμυροπαθείς του Νομού Καρδίτσας, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την καθυστέρηση του κράτους για τις λύσεις που προκρίνουν σε θεωρητικό επίπεδο. Είναι άλλωστε, οδυνηρό μετά την απώλεια της ζωής τους, κάτοικοι περιοχών να αφήνονται μόνοι σε μετέωρες καταστάσεις, δίχως σαφή προσανατολισμό και χωρίς ειλικρινείς διαβεβαιώσεις.
Δ.Γ.
