Η περιοχή μας, ολόκληρη η Θεσσαλία, αποτελεί τα τελευταία χρόνια ένα «εργαστήρι» από το οποίο εξάγουμε συμπεράσματα από την κλιματική αλλαγή, τη διαχρονική μας αβλεψία και τις απανωτές πλημμυρικές καταστροφές, που οδηγούν διαρκώς επιστήμονες σε συγκέντρωση δεδομένων από τον τόπο μας.
Εάν ανατρέξουμε σε νεότερες ακαδημαϊκές έρευνες, σύνθετες και με δεδομένα που απαιτούν χρόνο για να δοθούν απαντήσεις, διαπιστώνουμε ότι την κλιματική αλλαγή δεν την παρατηρούμε μόνο στις ακραίες θερμοκρασίες, τις παρατεταμένες ξηρασίες και τις λιγοστές βροχοπτώσεις, αλλά στις ολοένα και περισσότερες εκτάσεις στη Θεσσαλία που είναι επιρρεπείς στις κλιματικές επιπτώσεις.
Η κλιματική αλλαγή είναι πλέον χωρική αλλαγή, για την οποία, όπως πολλάκις έχουμε επισημάνει, ευθύνεται και ο άνθρωπος που θυμάται τη φύση όταν αυτή τον απειλεί. Οι αλλοιώσεις τόπων, «μεταμορφώσεις» έπειτα από τις πλημμύρες και τις υψηλές θερμοκρασίες, ήταν ένα γεγονός στην περιοχή μας: Λίμνη Κάρλα, χωριά όπως ο Βλοχός και η Μεταμόρφωση, η Λίμνη Πλαστήρα σήμερα και σε πολύ χειρότερο βαθμό η λίμνη Σμοκόβου.
Και φυσικά, οι επιπτώσεις επεκτείνονται και στον αγώνα εύρεσης νερού, στη στροφή γεωργών σε καλλιέργειες ξηρικές προκειμένου οι ίδιοι και τα χωράφια τους να επιβιώσουν κάτω από τις επικρατούσες σήμερα συνθήκες.
Τα αρχικά σημάδια των βαρύτατων αυτών αλλαγών είναι τα εξής: μεταμόρφωση τοπίων, κατανομή του πληθυσμού (σε γεωργικές περιοχές, η μετανάστευση αντίστοιχα προς αστικές περιοχές), δημογραφική συνεπώς μετάβαση, και φυσικά οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις του συνολικού σκηνικού στο θεσσαλικό κάμπο μας.
Δ.Γ.
