ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Ο Νίκος Γκόλιας είναι το σημείο αναφοράς της Καρδίτσας στην φετινή Αναγέννηση μαζί με τον Κώστα Μπαλτά. Στην εποχή που οι ομάδες της επαρχίας ψάχνουν να βρουν με το “μεγενθυτικό φακό” παίκτες από την περιοχή τους, είναι οι μοναδικοί Καρδιτσιώτες στο ρόστερ, τουλάχιστον, μέχρι στιγμής.
Όσοι βιαστούν να πουν γιατί η ομάδα δεν αξιοποιεί τα παιδιά της περιοχής, πρέπει πρώτα να μας δείξουν που βρίσκονται αυτά τα παιδιά για να τα δούμε κι εμείς! Όσα ασχολούνται είναι “παρκαρισμένα” στις πάμπολλες ακαδημίες μέχρι να έλθει η ώρα να επιλέξουν έναν δρόμο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Ελάχιστοι είναι οι γονείς που θα ενθαρρύνουν ένα παιδί να παραμείνει στο χώρο του ποδοσφαίρου για ν’ αναζητήσει ένα καλύτερο “αύριο” και επαγγελματικά. Γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο ουσιαστικά είναι “τζόκερ” ακόμη κι αν έχει όλα τα ταλέντα μαζεμένα πάνω του!
Είναι ζήτημα συγκυρίας να σταδιοδρομήσει αλλά και πολλών άλλων παραγόντων που πρωταγωνιστούν σ’ ένα περιβάλλον αναξιοκρατικό και με πάμπολλες στρεβλώσεις. Οχι μόνο στον αθλητισμό αλλά σε κάθε τομέα της κοινωνίας μας.
Η εντοπιότητα παικτών στις ομάδες της επαρχίας πλέον δεν υφίσταται πουθενά εδώ και χρόνια. Κι όσοι την επικαλούνται έχουν μείνει πολλές δεκαετίες πίσω. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει όπως και η ζωή. Η μόνη περίπτωση για να ενσωματώσει ποδοσφαιριστές της περιοχής της μια ομάδα είναι να λειτουργήσει σοβαρά, με συνέπεια και με μεγάλο χρονικό ορίζοντα τις ακαδημίες της.
Και πάλι όμως, ακόμη κι αν τα καταφέρει με μια σταθερή διοίκηση (πράγμα δυσεύρετο στην επαρχία), δεν εξαρτάται από την ίδια διότι οι συνθήκες ζωής είναι τέτοιες που δύσκολα ένα παιδί θα παραμείνει στο χώρο. Εχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που αναδεικνύονταν ποδοσφαιριστές μέσα από τη διαδικασία του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στην επαρχία, διότι απλούστατα ούτε στα χωριά πλέον παίζουν μπάλα οι πιτσιρικάδες αφού αυτά έχουν ερημώσει!
Οι μόνες ομάδες που μπορούν να δουλέψουν υπό καλές και σοβαρές συνθήκες τα τμήματα υποδομής τους, είναι οι μεγάλες που έχουν μαζέψει και όλα τα λεφτά. Κι όπως διαπιστώνουμε το τελευταίο διάστημα (βλέπε παίκτες που αναδείχθηκαν σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ κυρίως), όντως τις δουλεύουν καλά διότι κερδίζουν εκατομμύρια, μ’ αποτέλεσμα να δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η κατάσταση για τις μικρότερες ομάδες.
Πως γίνεται αυτό; Μα, έχουν χάσει και τη δυνατότητα οι “μικρομεσαίοι” να πουλάνε ποδοσφαιριστές που ξεχώρισαν στους “μεγάλους” όπως συνέβαινε πριν μερικά χρόνια και να παίρνουν οικονομικές ανάσες! Ξεχάσαμε πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός πήραν παίκτη που ξεχώρισε από κάποια επαρχιακή ομάδα!
Αυτά τα ολίγα για καταλάβουμε πως η κουβέντα “να αξιοποιήσουμε τα δικά μας παιδιά” είναι άνευ ουσίας και περιεχομένου…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Σ’ ό,τι αφορά τα ερασιτεχνικά σωματεία ποδοσφαίρου το έχουμε ξαναγράψει πριν λίγο καιρό από τη στήλη. Δεν είναι δυνατόν να βασιστούν στα παιδιά των χωριών διότι απλούστατα δεν υπάρχουν!!!
Κι όσα υπάρχουν δεν ασχολούνται και πολύ με το αντικείμενο. Πάνε εκείνες οι εποχές που η μπάλα στο χωριό και στις γειτονιές των πόλεων ήταν διασκέδαση και τρόπος ζωής και μέσα απ’ αυτό το ατέλειωτο παιχνίδι (πολλές φορές από το πρωί μέχρι το βράδυ), έβγαιναν όχι καλοί παίκτες, αλλά παικταράδες.
Ακόμη και οι ομάδες των χωριών πλέον στηρίζονται σε μεταγραφές κι όχι στους ντόπιους. Σε παίκτες που έχουν ακόμη την “τρέλα” να παίζουν μπαλίτσα και γυροφέρνουν στις τοπικές ομάδες.
Εχει τελειώσει προ πολλού όπως το γνωρίσαμε οι παλαιότεροι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο…
———————————
«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πως θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας»
Πάμπλο Πικάσο – ζωγράφος
