Ένας μέσος βαμβακοπαραγωγός στον κάμπο της Καρδίτσας βρίσκεται και φέτος αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα: είτε καταγράφει ζημιά, είτε μετά βίας καλύπτει τα καλλιεργητικά του έξοδα.
Πώς προκύπτει αυτή η εικόνα; Έμπειρος παράγοντας της αγοράς και του αγροτικού κινήματος, βοήθησε να αποτυπώσουμε με αριθμούς το κόστος και τα έσοδα της φετινής καλλιεργητικής χρονιάς. Και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Τα συνολικά έξοδα κυμαίνονται στα 261–285 ευρώ ανά στρέμμα στην καλύτερη περίπτωση, χωρίς να συνυπολογίζονται τυχόν απρόοπτα ή ασφαλιστικές υποχρεώσεις που απαιτούν πρόσθετες δαπάνες.
Αναλυτικά, οι επιμέρους δαπάνες έχουν ως εξής:
– όργωμα 30 ευρώ
– φυτοφάρμακα 10 ευρώ
–σπορά 3300 κιλά/
στρέμμα 20 ευρώ
– έξοδα σποράς 6 ευρώ
– σκάλισμα 15 ευρώ
– λίπασμα ανάπτυξης 30 ευρώ
– ψεκασμοί & φυτοπροστατευτικά 30 ευρώ
– πότισμα Αύγουστος 25- 50 ευρώ
– αποφύλλωση 10 ευρώ
– συλλογή 35 ευρώ
– ενοίκιο 50 ευρώ
Ακόμα κι αν αφαιρεθεί το ενοίκιο για τα ιδιόκτητα χωράφια, το κόστος παραμένει υψηλό, χωρίς να συνυπολογίζονται οι εργατοώρες του ίδιου του παραγωγού, ένας παράγοντας που συχνά αποσιωπάται.
Τα έσοδα
Σε ό,τι αφορά τα έσοδα τώρα:
– 160 -180 ευρώ για μια μέση παραγωγή 400-450 κιλών ανά στρέμμα, καθώς η τιμή παραγωγού κινείται πέριξ των 40 λεπτών. Η τελική εξίσωση είναι αρνητική και ο παραγωγός δεν βγαίνει ούτε «ίσα βάρκαίσα πανιά».
Ουσιαστικά οι βαμβακοκαλλιεργητές μετράνε και φέτος το μέγεθος της ζημιάς η οποία θα καλυφθεί από τη συνδεδεμένη ενίσχυση που διαμορφώνεται στα 73 ευρώ.
Το ερώτημα που γεννάται είναι αμείλικτο: Πώς μπορεί να επιβιώσει το αγροτικό νοικοκυριό που έχει ήδη υποστεί δύο καταστροφικές χρονιές από τις πλημμύρες του «Ντάνιελ» και τα «απόνερά» τους; Και πώς θα σταθεί στα πόδια του ο βαμβακοπαραγωγός που πρέπει παράλληλα να αποσβέσει επενδύσεις και εξοπλισμό;
Σε κρίσιμο σταυροδρόμι
Η βαμβακοκαλλιέργεια στην Ελλάδα βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Χωρίς μείωση του κόστους παραγωγής, τιμές που να καλύπτουν το κόστος και να αφήνουν ένα εισόδημα στον
αγρότη και μια εθνική στρατηγική για ένα από τα κορυφαία εξαγωγικά προϊόντα της χώρας, το μέλλον του «λευκού χρυσού» φαντάζει δυσοίωνο.
Αν η πολιτεία πράγματι θεωρεί το βαμβάκι εθνικό προϊόν, ήρθε η ώρα να το αποδείξει στην πράξη…
Aναλυτικότερα στην εφημερίδα ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ
ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΛΑΙΟΣ
