Αλήθεια, προς τα πού κατευθύνεται πλέον το ευρωπαϊκό αφήγημα με την καθόλου
τυχαία ενεργοποίηση των «σειρήνων πολέμου»;
Είχαμε τελευταία το χτύπημα από τον Νίκο Δένδια:
«Το πρώτο προαπαιτούμενο είναι η αλλαγή κουλτούρας των ευρωπαϊκών κοινωνιών και η επιστροφή σε ένα πνεύμα αυτοθυσίας… να έχει ο Ευρωπαίος στη συνείδησή του ότι ίσως χρειαστεί να θυσιαστεί για να υπερασπίσει τα δικαιώματα που απολαμβάνει. Σήμερα η
Ευρώπη δεν αντέχει να βλέπει φέρετρα με σημαία… ούτε καν με την ευρωπαϊκή σημαία».
Δεύτερο «χτύπημα» από τον Γερμανό υπουργό Άμυνας, ο οποίος μίλησε για «το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι» στην Ευρώπη.
Τρίτο από τον Γάλλο αρχηγό ΓΕΣ,που κάλεσε τους Γάλλους να προετοιμαστούν για θυσίες σε περίπτωση πολέμου και να «αποδεχθούν την απώλεια των παιδιών τους».
Κι όλα αυτά, με τις σειρήνες πολέμου να σημαίνουν για ποιον ακριβώς; Για ενδοευρωπαϊκή σύγκρουση στην «Ενωμένη Ευρώπη»;
Μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους, όπου τα οικονομικά συμφέροντα έσυραν τους λαούς σε μαζική σφαγή, οι κοινωνίες είναι πλέον υποψιασμένες. Δε θα καταπιούν εύκολα την ίδια
ρητορική.
Ή μήπως πρόκειται για «προειδοποίηση» προς τη Ρωσία; Ποια Ρωσία; Τη σύγχρονη καπιταλιστική χώρα που διαδέχθηκε, μέσα σε αποθέωση της «δημοκρατικής μετάβασης» το «φόβητρο» της Σοβιετικής Ένωσης;
Ή μήπως είναι μήνυμα προς την Τουρκία, την οποία η ίδια η Ευρώπη συνεχίζει να εξοπλίζει, παρά τις απροκάλυπτες απειλές της προς την Ελλάδα και την παράνομη κατοχή της
μισής Κύπρου;
Όχι, εμείς και τα παιδιά μας δεν θα θυσιαστούμε για τα συμφέροντα κανενός οικονομικού κέντρου και για τις φιλοδοξίες που ντύνει με δημοκρατικό «μανδύα» ο πολιτικός νανισμός
της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνηθίσουμε εικόνες φερέτρων για να στηθεί μια νέα πολεμική οικονομία που θα διασώσει ένα καταρρέον σύστημα και θα «αυγατίσει» τα κέρδη oικονομικών κολοσσών.
Αντί η ελληνική κυβέρνηση να επιδείξει έστω και την ελάχιστη αποστασιοποίηση απέναντι στην πολεμική προπαγάνδα, εμφανίζεται πρόθυμη να πρωτοστατήσει.
Και βεβαίως απαιτείται εξαιρετική προσοχή στις προβοκάτσιες. Ζήσαμε ήδη το παράδειγμα με την ανατίναξη του Nord Stream, όπου επιχειρήθηκε να μας πείσουν ότι οι Ρώσοι ανατίναξαν… τον δικό τους αγωγό!
Η Ευρώπη θα έπρεπε να θυμάται τη ρήση του Μπρεχτ που μοιάζει να γράφτηκε για εποχές σαν τη σημερινή: «Η μεγάλη Καρχηδόνα ξεκίνησε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο ήταν ακόμη ισχυρή. Μετά τον δεύτερο, ακόμη κατοικήσιμη. Μετά τον τρίτο, ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις…»
Xρέος των λαών της Ευρώπης σήμερα δεν είναι να προετοιμαστούν για θυσίες, αλλά να αγωνιστούν για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ευημερία. Να διεκδικήσουν μια ήπειρο που θα αξιοποιεί τα τεράστια επιστημονικά και τεχνολογικά άλματα της εποχής για την ασφάλεια απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα, την πρόοδο και την ευημερία των ανθρώπων, όχι για την καταστροφή και τον φόβο.
Κ.Π
