Η Καρδίτσα έχει αποκτήσει τα αντισώματα του αγώνα και της διεκδίκησης

Ζούμε σε ένα τόπο όμορφο που τον έχει προικίσει η φύση με εναλλαγή τοπίων, όπου ο φθινοπωρινός καμβάς είναι εξίσου μοναδικός, με τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου.

Στην Καρδίτσα που ακόμη προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της, η πανδαισία των αποχρώσεων του χρυσοκίτρινου, του καφέ και του γαλάζιου στη Λίμνη Πλαστήρα και το σκούρο καφέ στον κάμπο, από όσα χωράφια μπόρεσαν να οργώσουν για τα χειμερινά σιτηρά οι αγρότες, δίνουν μία αίσθηση νοσταλγική, αλλά ταυτόχρονα μας προσγειώνουν και μας κάνουν να σκεφτούμε το δύσκολο χειμώνα που έχουμε μπροστά μας.

Η θεομηνία «Ιανός» από τη μια και οι βαθιές πληγές που άφησε στην τοπική οικονομία και από την άλλη οι απαγορεύσεις και το γενικότερο «πάγωμα» της αγοράς από την πανδημία, δεν αφήνουν ιδιαίτερα περιθώρια αισιοδοξίας.

Η αλληλεγγύη που επέδειξαν ωστόσο οι πολίτες, η συλλογική συνείδηση, η αίσθηση ότι μόνοι μας θα παλέψουμε και αυτή την πρωτόγνωρη αντιξοότητα, μας οπλίζουν με θάρρος ότι θα τα καταφέρουμε.

Η ρήση «ότι δεν μας σκοτώνει μας δυναμώνει» δεν είναι τυχαία. Προήλθε από τον Παράκελσο που πρώτος ανακάλυψε τη δύναμη του εμβολιασμού, το να ενσωματώνεις δηλαδή στον ανθρώπινο οργανισμό στελέχη από το μολυσματικό ιό, για να τον βοηθήσεις να οργανώσει την άμυνά του (αντισώματα τα λένε σήμερα).

Με τον ίδιο τρόπο έχοντας ο τόπος γνωρίσει την απόλυτη καταστροφή από τη θεομηνία του αιώνα, μόνο σε αντίδραση της τοπικής κοινωνίας μπορεί πλέον να ελπίζει. Τη συμφορά την αφήσαμε πίσω, ο καθένας με τις σκοτούρες στο νοικοκυριό του. Από εδώ και στο εξής θα πρέπει όλοι να κατανοήσουν ότι η Καρδίτσα αυτοοργανώνεται σα μία γροθιά και οι πολίτες δεν είναι διατεθειμένοι να διεκδικήσουν τίποτε λιγότερο από την πραγματική αποκατάσταση της τοπικής οικονομίας, τω υποδομών και της λυσιτελούς και όχι αναποτελεσματικής αντιπλημμυρικής θωράκισης.

Τα επικοινωνιακού τύπου έργα, δεν μας συγκινούν πλέον, παρά μόνον εκείνα που θα αφήσουν βαθύ αποτύπωμα στην τοπική οικονομία και θα την βοηθήσουν να ανακάμψει με ταχύτητα. Ούτε τα βοηθήματα, ούτε τα επιδόματα αποτελούν, γιατρικό.

Η τοπική κοινωνία έχει εμβολιαστεί με τα αντισώματα της διεκδίκησης και του αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο μας. Αναμένουμε από την πολιτεία και την περιφέρεια πλέον να συντάξουν μελέτες, να ωριμάσουν έργα, να πράξουν το αυτονόητο, δηλαδή να προστατέψουν μία πόλη κι ένα νομό που τους άφησαν αβοήθητους επί δεκαετίες.

Τον φετινό δύσκολο χειμώνα θα κριθούν τα αντανακλαστικά των κυβερνώντων, της αυτοδιοίκησης, των φορέων της εξουσίας…

Η Καρδίτσα έχει πλέον αντισώματα, οι πολίτες της έχουν την υπομονή να περιμένουν, αλλά δεν θα καθίσουν απαθείς τούτη τη φορά. Με επιδόματα δεν «χτίζεις» μία παραγωγική κοινωνία, παρά μόνο μία παρασιτική.

Ο κόσμος της αγοράς, της πραγματικής οικονομίας και του αγροτικού μόχθου πάλεψε με τις λάσπες και τα κατάφερε. Καιρός είναι λοιπόν και η πολιτεία να πράξει το χρέος της.

Υ.Γ. Αν οι ελπίδες της ανθρωπότητας στηρίζονται στο εμβόλιο, και στις θεραπείες με τα αντισώματα για να βγει από το σκοτεινό τούνελ της πανδημίας στον τόπο μας έχουμε πλέον τα αντισώματα του αγώνα και της διεκδίκησης…

«Ν.Α.»