Με άγριες διαθέσεις άρχισε το καλοκαίρι στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να κάνουν την εμφάνισή τους σχεδόν παντού με την κλιματική αλλαγή να αποτελεί τον κοινό παρανομαστή, ενώ η Ελλάδα μετρά πληγές που δύσκολα θα επουλωθούν στην αγροτική της οικονομία.
Η κλιματική κρίση είναι εδώ και απειλεί τον πλανήτη καθώς το βόρειο ημισφαίριο πυρπολείται στην κυριολεξία στις αρχές του καλοκαιριού. Θάνατοι στον Καναδά και στο Όρεγκον των ΗΠΑ από πρωτοφανή καύσωνα, λιώσιμο των πάγων στη Γροιλανδία και τον Αρκτικό ωκεανό. Θερμοκρασίες ρεκόρ 49,5 βαθμών στον Καναδά και 48,5 στη Σιβηρία, παρατεταμένος καύσωνας δύο εβδομάδων στη Μεσόγειο.
Στην Ελλάδα καταγράφηκαν θερμικές υπερκυτταρικές καταιγίδες που είχαν ως αποτέλεσμα την καταστροφή 100.000 στρεμμάτων στην Καρδίτσα από χαλαζόπτωση και στη συνέχεια από τον καύσωνα που ακολούθησε, καταστροφή και σε καλλιέργειες πεπονιών και καρπουζιών στο δήμο Σελλάνων.
Οι αγρότες στα αλώνια ανακαλύπτουν ότι οι σοδειές είναι μειωμένες λόγω των άστατων καιρικών συνθηκών που επικράτησαν φέτος, με διαδοχικούς παγετούς και λίβες. Η οικονομική καταστροφή μόνο στον πρωτογενή τομέα της χώρας υπερβαίνει μέχρι στιγμής τα 500 εκατομμύρια ευρώ και ο ΕΛΓΑ αναζητεί πόρους από τα κρατικά ταμεία για αν ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, ενώ εκκρεμεί το αίτημα των χωρών του μεσογειακού νότου για έκτακτη οικονομική βοήθεια από τα ταμεία της Ε.Ε. Οι ακραίες θερμοκρασίες στην Κίνα, σε συνδυασμό με την έλλειψη υδροηλεκτρικής ενέργειας προκάλεσαν μπλακάουτ σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές πόλεις της χώρας τον Ιούνιο. Μια σπάνια και βραχείας διάρκειας υποτροπική καταιγίδα εμφανίστηκε στις ακτές της Αργεντινής και της Ουρουγουάης, καύσωνας ταλαιπωρεί τον Καναδά και τις βορειοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, ενώ η ξηρασία πλήττει όλες τις δυτικές πολιτείες των ΗΠΑ αφήνοντάς τις στο έλεος των δασικών πυρκαγιών.
Όλα αυτά δείχνουν ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη. Ενώ οι μετεωρολόγοι γνώριζαν εδώ και αρκετές εβδομάδες ότι το φετινό καλοκαίρι θα ήταν βίαιο, η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σκληρή καθώς τα ρεκόρ σπάνε το ένα μετά το άλλο και ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται.
Περισσότερα από 60 άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας του καύσωνα στο Ορεγκον και άνω των 300 χάθηκαν στη Βρετανική Κολούμπια. Οι ΗΠΑ είναι επικεφαλής των οικονομικών ζημιών από καταστροφές που σχετίζονται με το κλίμα, με σύνολο 944,8 δις δολάρια από το 1998 μέχρι το 2017. Η Κίνα έρχεται δεύτερη με 492,2 δις δολάρια και η Ιαπωνία Τρίτη με 376,3 δις, σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα κόστισαν στις ΗΠΑ 45,4 δις δολάρια ετησίως από το 1980 μέχρι το 2021. Συνολικά, καταγράφηκαν δύο δωδεκάδες καταστροφές με ζημιά 1 δις δολαρίων εκάστη το 2020, οι οποίες προκάλεσαν τον θάνατο 262 ανθρώπων με κόστος 96,4 δις δολάρια. Η συχνότητα τέτοιων φαινομένων αυξάνεται σταθερά.
Για την Καρδίτσα η θωράκιση της από την κλιματική κρίση είναι πλέον μονόδρομος έχοντας υποστεί τεράστιο πλήγμα από τη θεομηνία Ιανός. Έχει γίνει αντιληπτό ότι αυτό που ονομάστηκε «θεομηνία του αιώνα», μπορεί να επαναληφθεί πολύ σύντομα, και αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, να έχει ακόμη πιο οδυνηρές συνέπειες. Πλέον δεν είναι ικανά μόνο τα έργα αντιπλημμυρικής θωράκιση στον κάμπο, με τις διανοίξεις ποταμών, να συγκρατήσουν τα χειμέρια νερά και την ορμή των χείμαρρων, αλλά απαιτούνται και έργα ορεινής υδρονομίας και όχι φυσικά αποψίλωση δασών για την κατασκευή αιολικών πάρκων. Απαιτούνται φράγματα στα πρανή των βουνών στον Ενιπέα και στον Πάμισο (Μουζακίου), στον Καλέντζη και το Μέγα, τον Ιταλικό και τον Καράμπαλη.
Τι θα συμβεί σε μία ενδεχόμενη θεομηνία στα ορεινά της Αργιθέας μέσα στην κοιλάδα των έργων του φράγματος της Συκιάς; Που θα κατευθυνθούν αυτά τα νερά; Πόσο ορατό είναι το ενδεχόμενο να θρηνήσουμε θύματα κάτω από τη Δρακότρυπα στην ευρύτερη περιοχή του Μουζακίου; Ενδιαφέρει άραγε την πολιτεία ή κάποιοι αναμένουν ως “από μηχανής θεό” για να λυθούν τα χέρια τους και να πάψουν να ασχολούνται με τον Αχελώο, που είναι έργο δημόσιο και αντίκειται στα συμφέροντα των ιδιωτών επενδυτών της ενέργειας; Η ελληνική πολιτεία, αναλώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε έργα κυρίως οδοποιίας που είναι τα «εύκολα» και εκεί κατηύθυνε το σύνολο σχεδόν των κοινοτικών πόρων.
Η κλιματική κρίση όμως κατέδειξε πως από εδώ και στο εξής άλλα έργα θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα. Τα έργα πολιτικής προστασίας.
Στο Βόλο έφτασαν 10 ημέρες καύσωνα για να καταδείξουν την ανυπαρξία έργων αποθήκευσης νερού για την ύδρευση του πολεοδομικού συγκροτήματος. Είναι καλό να εγκαινιάζονται έργα βιώσιμης αστικής ανάπτυξης και να κόβονται κορδέλες σε πεζοδρομήσεις και κυκλικούς κόμβους, αλλά σε λίγα χρόνια στο θεσσαλικό κάμπο, δεν θα έχουμε νερό όχι για να ποτίσουμε αλλά για να πιούμε. Τα φράγματα λοιπόν δεν μας προστατεύουν μόνο από πλημμύρες, δεν μας δίνουν νερό για την άρδευση και την ανάπτυξη δυναμικών καλλιεργειών ή υδροηλεκτρική «πράσινη» ενέργεια, αλλά αποτελούν και αποθήκες νερού για ένα μέλλον που προδιαγράφεται -λόγω κλιματικής κρίσης- δυσοίωνο με ξηρασίες και ελλείψεις πόσιμου νερού.
Η κλιματική κρίση μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να επιβιώσουμε. Είναι δρόμος δύσκολος απαιτεί σχεδιασμό, δεν έχει πολιτική άμεση ανταπόδοση, δεν δίνει ψήφους στη διάρκεια μιας θητείας, αλλά είναι… μονόδρομος αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Πρέπει να αλλάξουμε ρότα, αυτή είναι αδιέξοδη.
«N.A.»
