Ο Πρύτανης Απ. Κουτσοκώστας (1890-1977): Καθηγητής Ειδικής Μηχανολογίας για Πολιτικούς Μηχανικούς (1931-1960), Πρύτανης ΕΜΠ (1953-1955). Καρδιτσιώτης στην Καταγωγή (κτίσματα της οικογένειας στο τετράγωνο Ταλιαδούρου και Καραϊσκάκη), υπήρξε στενός φίλος του Νικ. Πλαστήρα και αν όχι ο πρώτος, σίγουρα ένας από τους πρώτους στον οποίο κοινοποίησε τις σκέψεις του ο Πλαστήρας. Το 1912, ο εμπνευστής του μοναδικού τοξωτού φράγματος στον παραπόταμο του Αχελώου, τον Ταυρωπό, πρότεινε στον συμπατριώτη του και πρωθυπουργό (1951), αείμνηστο Νικ. Πλαστήρα, την κατασκευή φράγματος, για να μην χάνεται το νερό στη θάλασσα, τη στιγμή που διψάει το κάμπος της Καρδίτσας. Έτσι έγινε η αρχή για να υλοποιηθεί 15 χρόνια αργότερα η ιδέα του Απ. Κουτσοκώστα και να ονομαστεί ‘’Φράγμα Πλαστήρα’’.
Ο δημοσιογράφος Δημ. Παπαγεωργίου: (1911-2000). Τίμησε το λειτούργημα του δημοσιογράφου επί 50 χρόνια. Διετέλεσε Δ/ντής του Νέου Αγώνα επί 30 χρόνια. Υπήρξε πολυπράγμων και συμμετείχε σημαντικά στην Καρδιτσιώτικη κοινωνική διαμόρφωση πολλών δεκαετιών και έχαιρε μεγάλης εκτίμησης από όλον τον δημοσιογραφικό κόσμο της Θεσσαλίας. Η καθημερινή του μαχητική αρθρογραφία απέβλεπε σε ένα και μοναδικό στόχο, να ξεφύγει η περιοχή μας από το τέλμα της φτώχειας και της ανέχειας και να ανατείλουν καλύτερες ημέρες για τους κατοίκους της, ανθρώπους δουλευτάδες της γης που αποκτούσαν ‘’τα προς το ζην’’ με αίμα και ιδρώτα. Απόγονος (θυγατέρα) του Δημ. Παπαγεωργίου είναι η εξαίρετος κυρία Χριστίνα Μάνθου – Παπαγεωργίου.
Αθήνα 22 – 2 – 1962
Αγαπητέ κύριε Δημ. Παπαγεωργίου
Διάβασα στο Βήμα της Κυριακής της 11ης Φεβρουαρίου μια ανταπόκριση από την Καρδίτσα για την οικονομική κρίση, η οποία την κατατρέχει. Ότι οι επαγγελματίες και βιοτέχνες προπαρασκευάζονται να ζητήσουν από την Κυβέρνηση ορισμένα έργα τονωτικά κλπ. Δεν είδα όμως να γίνεται κάποιος λόγος, κυρίως για τις επιπτώσεις των αρδευτικών έργων στην οικονομία της περιοχής μας.
Λυπάμαι, διότι, απασχολημένος με την κρίση των προσφορών της δεύτερης σειράς των έργων του Αχελώου (Πρεβέντζα – Καστράκι), δεν μπόρεσα νωρίτερα να σας γράψω λίγες λέξεις για τους συμπατριώτες μας.
Θυμάμαι ότι προ διετίας ορισμένος κύκλος Καρδιτσιωτών με επί κεφαλής τον κ. Δήμαρχο (Ιωάννη Τσικρίκη) απειλούσαν με διαδηλώσεις και σταμάτημα των έργων του Μέγδοβα. Διότι η ΔΕΗ δεν είχε μπορέσει μέχρι τότε να πάρει έγκριση για την επισκευή της οδού Καραϊσκάκη. Το γλίσχρο (πενιχρό) εκείνο ποσό των 200.000 δραχμών (υποχρέωση του Δήμου για την επισκευή του δρόμου), υπερέβαινε φαίνεται, κατά τους θορυβούντας κύκλους, τα 300 περίπου εκατομμύρια δραχμών, εκτός των αποζημιώσεων, τα οποία δαπανήθηκαν στην περιοχή για την εκτέλεση των έργων.
Αναγκάστηκα προσωπικώς να γράψω επιστολή προς τον πρόεδρο του εμπορικού συλλόγου κ. Ε. Στυλογιάννη και να κάμω μερικές παρατηρήσεις για τον τρόπο εκφράσεως ευγνωμοσύνης προς την ΔΕΗ για το εκτελούμενο έργο και φεύ (δυστυχώς) και προς τον συλλαβόντα την ιδέα τής κατ’ αυτό τον τρόπο σωτηρίας του νομού Καρδίτσας.
Υποδείκνυα δε ως κατακλείδι, αντί να εξαντλούμε την ζωτικότητά μας σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, ότι θα ήταν απείρως προτιμότερο να στρέψουμε τις ενέργειές μας προς την επίσπευση της εκτέλεσης των Αρδευτικών Έργων. Και οι μεν γεωργοί μέσα στην άγνοιά τους ή με την διάδοση υποβολιμαίων κακών εισηγήσεων έκαμαν, ό,τι έκαμαν και ας μη τα αναφέρουμε, διότι εγώ τουλάχιστον ως Καρδιτσιώτης ντρέπομαι αν και βρίσκομαι αρκετά μακριά. Αλλά και άλλοι Καρδιτσιώτες τί έκαμαν προς περιορισμό του κακού; Διότι η σωτηρία του Νομού, όπως το φαντάστηκε και ο εμπνευστής της ιδέας ήταν η άρδευσης. Δηλαδή Κτηματολόγιον – Αναδασμός – Αρδευτικά Έργα. Όχι με αντιδράσεις, αλλά με κάθε αυθόρμητο ενέργεια και εν ανάγκη και με μερικές ατομικές φαινομενικά ζημιές. Κυρίως απεμπόληση μερικών κακών παλαιών συνηθειών.
Όπως πολλές φορές το τόνισα και το γνωρίζετε, η άρδευση των 115 και πλέον χιλιάδων στρεμμάτων θα απορροφήσει την ανεργία και θα αυξήσει το γεωργικό εισόδημα τουλάχιστον κατά 100 εκατομμύρια δραχμές κάθε χρόνο και όχι μόνο εφ’ άπαξ, το οποίο εισόδημα θα κυκλοφορεί στις αρτηρίες όλων των επαγγελματιών του τόπου. Όλα τα άλλα αναφερόμενα στην ανταπόκριση έργα, θα γίνουν συν τω χρόνω, χωρίς να ενοχληθεί πολύ η Κυβέρνηση.
Είναι απορίας άξιον πως για την επίσπευση αυτού του έργου της άρδευσης δεν κινείται όλος ο κόσμος ως ένας άνθρωπος, και αφήνουμε αυτό το νερό του Μέγδοβα, αυτήν την ευλογία του Θεού, αυτό το χρυσάφι των 300.000 έως 400.000 χρυσών λιρών ετησίως να περνάει τις παρυφές της Καρδίτσας και να χύνεται μέσω του Πηνειού στη θάλασσα. Είναι ασυγχώρητο κοινωνικό αμάρτημα.
Παραθέτω απόσπασμα από το κείμενο του Μηνύματος του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αϊζενχάουερ προς το Κογκρέσο ‘’Επί της καταστάσεως της χώρας’’ (Δελτίο Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών της 10ης Ιανουαρίου 1957).
Λέει το κείμενο του Αϊζενχάουερ: ‘’Θα επιθυμούσα να αναφέρω ιδιαιτέρως τα προγράμματα για την καλλίτερη δυνατή χρησιμοποίηση των υδάτων, τα οποία καθίστανται ταχέως η πλέον πολύτιμος πλουτοπαραγωγική πηγή μας, όπως μπορούν να καταστούν, αν παραμεληθούν όμως γίνονται καταστροφείς της ζωής και του πλούτου. Συντάχθηκε και δημοσιεύτηκε ήδη μια ενδελεχή έκθεση περί αξιοποιήσεως των υδάτων, από μια επιτροπή από υπουργούς, αναφερόμενη σε όλες τις απόψεις του θέματος αυτού. Το όλο θέμα της κατά το δυνατόν χρησιμοποίησης κάθε σταγόνας ύδατος, από τη στιγμή κατά την οποία πέφτει επί του εδάφους μας μέχρις ότου εκβληθεί στην θάλασσα (για άρδευση, έλεγχο πλημμυρών, παραγωγή ηλεκτρισμού ρεύματος και άλλες επιτόπιους βιομηχανικές χρήσεις), απαιτεί σαφώς την στενότερη δυνατή συνεργασία και σύμπραξη μεταξύ Δήμων, Πολιτειών και ομοσπονδιακής Κυβέρνησης. Με τη συμμετοχή της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, των Πολιτειών και των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης στα τεράστια αυτά έργα, μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τις οικονομίες και τις αποδοτικότητες, ως προς την ανάπτυξη και την λειτουργία τους, οι οποίες προέρχονται από τον έντονο συναίσθημα τοπικής ευθύνης κλπ. ‘’
Αυτά τα λίγα σας γράφω κ. Παπαγεωργίου και μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε όπως νομίζετε καλλίτερα για το καλό του τόπου και της εθνικής οικονομίας της Ελλάδας. Οι Άρχοντες της Καρδίτσας ας σκεφτούν πώς θα μπορέσουν να επισπεύσουν την άρδευση. Κάθε ημέρα που περνά κατρακυλούν (ρέουν) ανεπιστρεπτί τουλάχιστον χίλιες χρυσές λίρες από την περιοχή Καρδίτσας προς την θάλασσα.
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Απόστολος Κουτσοκώστας
Του Αποστόλη Στεφανή
Γεωπόνου
