Λένε ότι την ιστορία τη γράφουν οι νικητές, ενώτο δίκαιο θα ήταν να τη γράφουν οι ήρωες… Λένεεπίσης πως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα.Αυτές τις μέρες στους δρόμους του Κιέβουεκτυλίσσεται μία μάχη στις όχθες του Δνείπερου πουπροσομοιάζει με εκείνη στις όχθες του Βόλγα πριναπό 80 χρόνια, την περιβόητη μάχη του Στάλινγκραντ, μόνο που οι επιτιθέμενοι τώρα, ήταντότε αμυνόμενοι για τη «μητέρα Ρωσία» ενάντια στηΝαζιστική ομάδα στρατιών του Φον Πάουλους…
Η έκκληση τουΟυκρανού προέδρουΖελένσκι προς τουςπολίτες του Κιέβου γιαπαλλαϊκή άμυνα με βόμβες μολότοφ ενάντια σταάρματα μάχης των Ρώσων προσομοιάζει με εκείνητου Στάλιν το χειμώνα του ‘42 προς ‘43, προς τουςΡώσους πολίτες να μην εγκαταλείψουν τοΣτάλινγκραντ και να δώσουν τον υπέρ πάντων αγώνα.
Η πρώτη φάρσα της ιστορίας στα σημερινά δραματικάγεγονότα είναι πως τότε ένα μέρος των Ουκρανώνπολέμησαν στο πλάι των Γερμανών στο Στάλινγκραντ, αντιτιθέμενοι στην πολιτική Στάλιν και ίσως εκεί ναβασίζει τη ρητορική του και ο Πούτιν όταν αναφέρεταισε νεοναζί-Ουκρανούς πολίτες που πολεμούν ειςβάρος των Ρωσικών στρατευμάτων και στηνεοναζιστική κυβέρνηση Ζελένσκι την οποία καλεί ναανατρέψουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί.
Η δεύτερη φάρσα έχει να κάνει με τις απειλές του Πούτιν προς Φινλανδία και Σουηδία ότι αν προσχωρήσουν στο ΝΑΤΟ θα τους επιτεθεί. Και το 1939 μετά το σύμφωνο Ρίμεντροπ- Μολότοφ (επί της ουσίας τη συμφωνία με χαρακτηριστικά «λυκοφιλίας» Στάλιν -Χίτλερ) που οδήγησε στο διαμελισμό της Πολωνίας, οι Σοβιετικοί επιτέθηκαν στην Φινλανδία και μάλιστα σχεδόνηττήθηκαν και ταπεινώθηκαν από ένα κράτος που δεν αριθμούσε πάνω από 3 εκατομμύρια κατοίκους.
Η ιστορία όμως έχει και ηρωικά αμυνόμενουςκατοίκους πέρα από το Κίεβο και στην Οδησσό, τοΧάρκοβο και τη Μαριούπολη, όπου βρίσκονταιεγκλωβισμένοι και 120.000 Έλληνες ομογενείς… Έχεινα κάνει και με την ελληνική εκστρατεία στηνΟυκρανία το 1919 όταν κλήθηκαν ελληνικέςμεραρχίες να ενισχύσουν τους «Λευκούς» (τουτσάρου) και τους συμμάχους τους Γάλλους καιΆγγλους, έναντι των «κόκκινων» μπολσεβίκων τωνστρατιωτικών δηλαδή δυνάμεων του Λένιν.
Ανάμεσα στα συντάγματα που είχαν εκστρατεύσει ήταν και τοηρωικό 32ο ευζωνικό (Θεσσαλικό) του ΜαύρουΚαβαλάρη Νικόλαου Πλαστήρα. Μία εντελώς άστοχηενέργεια της τότε κυβέρνησης που μας στοίχισε στοτέλος τη Μικρασιατική καταστροφή αφού μετά τηνυπερίσχυσή του ο Λένιν ενίσχυσε στρατιωτικά ταστρατεύματα του Κεμάλ…
Στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης βέβαια οι αμυνόμενοι είναι οι ήρωες και όσο δεν χτυπά αμάχους ο Πούτιν οι πολίτες της υφηλίου κρατούν ουδέτερη ως ελαφρώς εχθρική στάση απέναντι στουςΡώσους, αναγνωρίζοντάς τους το ελαφρυντικό ότιείναι μία «πληγωμένη» και «στριμωγμένη»στρατιωτική υπερδύναμη από την επέκταση προςΑνατολάς του ΝΑΤΟ και ότι έχει το δικαίωμα τηςδημιουργίας «ζώνης ασφαλείας».
Άλλωστε υπάρχει και η συμφωνία του Έλβα του1990-91 που προέβλεπε την αποχώρηση τουσοβιετικού στρατού από τα κράτη της ΑνατολικήςΕυρώπης με την αμοιβαία δέσμευση των δυτικών καινατοϊκών ότι δεν θα επεκταθούν στρατιωτικά πέραντου Έλβα ποταμού (της Τσεχίας δηλαδή και της τότεΑνατολικής Γερμανίας). Συμφωνία που όχι μόνο δεντήρησε το ΝΑΤΟ, αλλά έφτασε στο σημείο νακαταστήσει έδρα του αντί των Βρυξελλών τη Βαρσοβία (!)
Όταν όμως καταφθάσουν και οι 10.000 Τσετσένοι κομάντος και αρχίσουν οι εκκαθαρίσεις αμάχων ή αμυνομένων «πόρτα- πόρτα», τότε θα υπάρξει σίγουρα στροφή της κοινής γνώμης διότι και οι πόλεμοι σήμερα είναι και επικοινωνιακοί. Τότε θα ξεχαστούν και οι φιλοναζιστικές τάσεις όλων εκείνων των δυνάμεων της Ευρώπης που τον αντιμάχονται όπως των Βαλτικών χωρών και της Φινλανδίας, αλλά και της Ουγγαρίας και Πολωνίας όπου θεριεύουν οιεθνικισμοί. Τότε ο Ρώσος πρόεδρος θα μετατραπεί στον αιμοσταγή δικτάτορα που αφαιρεί ανθρώπινες ζωές αμάχων και αθώων πολιτών και η διεθνήςκατακραυγή θα κορυφωθεί. Και ο χρόνος θαλειτουργεί εις βάρος του όπως και τα οικονομικάμέτρα και οι κυρώσεις…
Για τούτο, επειδή τα γνωρίζει όλα αυτά ο Πούτιν θα επιδιώξει να «πέσει» το Κίεβο το συντομότεροδυνατό.
Ήδη εφαρμόζει τακτικές αστραπιαίου πολέμου(άλλη φάρσα της ιστορίας το Γερμανικό Blitzkrieg πουεφάρμοσε και ο Χίτλερ) στην επέμβαση στην Ουκρανία, από αέρος και με τη χρήση των αρμάτωνμάχης, επιτιθέμενος από Ανατολή, Νότο, Βορρά και Δύση.
Γνωρίζει ότι ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος τουκαι στο τέλος-τέλος γνωρίζει αυτό που αναφέραμεεισαγωγικά ότι δυστυχώς την ιστορία δεν τη γράφουνοι ήρωες αλλά οι νικητές…
Το ερώτημα πλέον είναι αν θα τα καταφέρει στημάχη αυτή με το χρόνο.
Γιατί ο χρόνος είναι ο μοναδικός σύμμαχος τωνηρώων…
Γιάννης Κολλάτος
