ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Όσο πιο γρήγορα τελειώσει αυτή η κακόγουστη κωμωδία που ονομάζεται super league 2, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους. Εδώ και κάμποσες αγωνιστικές το ενδιαφέρον από τη 2η θέση μέχρι και ετην 11η από την οποία ξεκινά η ζώνη του “πυρός” στη μάχη της παραμονής είναι ανύπαρκτο!
Δηλαδή έχουμε εννιά ομάδες που περιφέρονται από γήπεδο σε γήπεδο χωρίς στόχους! Κι αυτό δεν συμβαίνει στις δύο τρεiς τελευταίες αγωνιστικές, αλλά σχεδόν από τη μέση του δευτέρου γύρου!!!
Μιλάμε για την απόλυτη απαξίωση, για μια “σούπα” που δεν συγκινεί κανέναν! Και δεν μιλάμε για ένα ερασιτεχνικό τοπικό πρωτάθλημα αλλά για τη δεύτερη επαγγελματική κατηγορία μιας χώρας!
Μπορείτε εύκολα, μέσω της τεχνολογίας, να περιηγηθείτε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αλλά και πέραν αυτής! Απ’ όλα τα πρωταθλήματα που είναι σε εξέλιξη αυτή την περίοδο, δεν θα εντοπίσετε ούτε ένα δεύτερης εθνικής που να βρίσκεται σ’ αυτή την κατάντια!
Να δώσουμε, λοιπόν, μέσω της στήλης για άλλη μια φορά τα θερμά μας συγχαρητήρια σε όλους όσοι εμπνεύστηκαν αυτό το αίσχος! Στην πολιτεία που είχε την ιδέα της αναδιάρθρωσης, αλλά και στα “τζιμάνια” που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο και το πάνε όλο και πιο μπροστά!
Όσο για τους συμμετέχοντες; Καλό κουράγιο σ’ αυτούς που είχαν υψηλούς στόχους και έχουν ξοδέψει τα μαλλιοκέφαλά τους (μεταξύ αυτών και στη δική μας ομάδα) και τώρα πρέπει ν’ αποδεικνύουν ότι δεν είναι και ελέφαντες! Από την άλλη καλές… δουλειές σ’ αυτούς που συμμετέχουν για τους γνωστούς λόγους.
Για να παίρνουν τα τηλεοπτικά, να φεσώνουν ο,τι κινείται να παίζουν φιλικά αλλά και κανονικά, αναλόγως στο άρμα που βρίσκονται και στο τέλος ν’ ανανεώνουν τη συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα που είτε με αναδιαρθρώσεις, είτε με αλλαγές ονομασίας διατηρεί τον τίτλο του πιο γελοίου της ανθρωπότητας!
Μ’ αυτά μάλιστα που έγιναν φέτος μέσω πανδημίας κορωνοϊού με τα θρυλικά “τεστ Χαντιτάγκι” έγραψε νέες σελίδες… δόξας!
Το θεμελιώδες συμπέρασμα στο οποίο βεβαίως δεν καταλήξαμε τώρα, αλλά εδώ και χρόνια είναι ένα: Είναι αδύνατον νησίδες αξιοπρέπειας και σοβαρότητας να επιβιώσουν σ’ ενα φουρτουνιασμένο από ρεμούλα, αναξιοπιστία και στρεβλώσεις πέλαγος! Κάποια στιγμή θα τις σκεπάσει το… νερό!
Όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, η μακρά παραμονή και μόνο σ’ αυτή τη γελοία διοργάνωση για περισσότερο από δυο – τρία χρόνια, θα σε οδηγήσει στην απογοήτευση.
Το έχουμε ζήσει με την Αναγέννηση μια πενταετία που ήταν στη Β’ Εθνική, πριν τη φουνταριάσουν. Στην αρχή ενθουσιασμός, μετά συνήθεια και στο τέλος απαξίωση. Αρα ή βγαίνεις στην Α’ Εθνική μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα ή γίνεσαι σταδιακά… Απόλλων Πόντου ή πέφτεις…
παραΣΠΟΝΤ(ί)ΕΣ
Κι όμως αυτό το πρωτάθλημα, θα μπορούσε να είναι το πιο συναρπαστικό όλης της χώρας. Απλωμένο σε όλη την Ελλάδα, με τη συμμετοχή ομάδων που θα διαθέτουν κόσμο και θα εκπροσωπούν μεγάλες πόλεις της περιφέρειας, μια “κλασική” δηλαδή δεύτερη κατηγορία που θα την απολάμβανε ο φίλαθλος αλλά και οι ίδιοι οι συμετέχοντες. Μια διοργάνωση στην οποία όλοι θα ήθελαν να βρεθούν γιατί θα ήταν ο προθάλαμος της μεγάλης κατηγορίας και που θα έδινε κίνητρα και σε αθλητές και στους παράγοντες ν’ ασχοληθούν. Όλα τα παραπάνω θα γινόταν σε μια σοβαρή χώρα που θα λειτουργούσε με μια στοιχειώδη σοβαρότητα σε όλους τους τομείς και θα είχε και σοβαρό ποδόσφαιρο. Μια χώρα που ασχολείται από το βράδυ ως το πρωί με τη Ρούλα Πισπιρίγκου σα να βλέπει σίριαλ, τι σοβαρό έχει για να έχει και ποδόσφαιρο;
————————-
«Στη ζωή, αντίθετα με το σκάκι, το παιχνίδι συνεχίζεται και μετά το ματ»
Ισαάκ Ασίμωφ – Αμερικανός συγγραφέας
