Του Γιάννη Κολλάτου
Ζούμε σε ένα παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον χαοτικό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να προβλέψει τι του ξημερώνει… Οι αναταράξεις μετά το παγκόσμιο κραχ των επενδυτικών τραπεζών το 2008, συνεχίζονται 10 χρόνια μετά με τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που κήρυξε ο Τραμπ σε Ρωσία, Κίνα Ε.Ε. και Τουρκία..
Σε αυτό το περιβάλλον καλείται η ελληνική κυβέρνηση να διαχειριστεί το πρώτο μεταμνημονιακό οικονομικό πρόγραμμα με υψηλή όμως εποπτεία και έχοντας το βραχνά της περικοπής των συντάξεων, να καθορίζει εν πολλοίς και τις πολιτικές εξελίξεις και πιθανότατα και το χρόνο των εκλογών.
Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν ακριβώς γιατί οι εξελίξεις είναι χαοτικές. Θα είναι το Μάη του 2019 ο χρόνος των εκλογών με τετραπλές κάλπες, θα είναι το Νοέμβρη, αν δεν κατορθώσει η κυβέρνηση να περάσει – από τις «συμπληγάδες» των Βρυξελλών – το οικονομικό πρόγραμμα ενίσχυσης των αδυνάτων που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός σε λίγες μέρες από τη ΔΕΘ;
Το πρόγραμμα αυτό συνιστά τον προϋπολογισμό του 2019, ο οποίος θα πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή μέχρι τα μέσα Νοέμβρη. Αν δεν τύχει της έγκρισης του Eurogroup, οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες. Αλλά και το πολιτικό περιβάλλον εξαιρετικά ασταθές, δεδομένου ότι υπάρχει και η εκκρεμότητα της ψήφισης από τη Βουλή του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων…
Τούτων δοθέντων οι όποιες εξαγγελίες περί «βαθμών ελευθερίας» που υπάρχουν στην κυβέρνηση, είναι για εσωτερική κατανάλωση, ενώ το αυτό ισχύει για το όποιο οικονομικό πρόγραμμα αναμένεται να εξαγγείλει αι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια εβδομάδα μετά από το βήμα της ΔΕΘ. Όλα αυτά θα πρέπει να τύχουν της έγκρισης των δανειστών…
Η αλήθεια είναι ότι η εθνική οικονομία για να μπορέσει να ανακάμψει και να πετύχει και τους στόχους των υψηλών πλεονασμάτων 3,5% μέχρι το 2022 και μετά 2,5% μέχρι το 2060, θα απαιτηθούν γενναίες τομές, άμεσες επενδύσεις , ριζική αναμόρφωση της φορολογίας και σταδιακή απεξάρτηση από το άγος του τεράστιου χρέους με ανάπτυξη…
Οι τομές αυτές προϋποθέτουν πολιτική συνεννόηση για ανάληψη από κοινού του πολιτικού κόστους, από όλες τις δυνάμεις του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου». Αυτός είναι και ο λόγος που ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κύρτσος, «έριξε τη βόμβα» εν μέσω θέρους, πως οι Βρυξέλλες επεξεργάζονται σχέδιο συγκυβέρνησης, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ..
Βέβαια τούτο σημαίνει πως ακόμη και αν είναι τρίτη δύναμη το ΚΙΝΑΛ θα πρέπει και αυτό να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, οπότε αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι η Χρυσή Αυγή και έτσι ελλοχεύει ο κίνδυνος ένα εθνικιστικό ακροδεξιό κόμμα, κάποια στιγμή στο ορατό μέλλον να αναλάβει τις τύχες της διακυβέρνησης της χώρας, καθώς θα συγκεντρώνει όους τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους, με δεδομένο ότι αναμένεται και έκρηξη του προσφυγικού τα προσεχή χρόνια…
Επί της ουσίας λοιπόν η περιπέτεια για τη χώρα αλλά και για την ίδια την Ευρώπη τώρα ξεκινά, καθώς ο εθνικισμός κερδίζει συνεχώς έδαφος στη γηραιά ήπειρο, λόγω των αδιεξόδων του μονεταρισμού που ευνοεί τη συγκέντρωση πλούτου στα χέρια ολίγων και διαλύει τη μεσαία τάξη παγκοσμίως…
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η Κομισιόν επείγεται να κλείσει τη νέα ΚΑΠ πριν από τις ευρωεκλογές του 2019, διότι φοβάται ότι στο ευρωκοινοβούλιο θα αναπτυχθεί ένα μεγάλο μπλοκ, εθνικιστών και ευρωσκεπτικιστών και έτσι κινδυνεύει με αποδόμηση, η μοναδική επί της ουσίας Κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική που είναι η αγροτική, από συστάσεως της ΕΟΚ…
Λένε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα αργοκίνητο καράβι, που αργεί-λόγω της γραφειοκρατίας- να λάβει αποφάσεις και να στρίψει, να αλλάξει πορεία, αλλά στο τέλος τα καταφέρνει και βρίσεκι τη σωστή ρότα.. Πολύ φοβούμαι ότι τούτη τη φορά έχει πάρει εδώ και καιρό μία δεξιά στροφή που κινδυνεύει να είναι απότομη και να γίνει ακροδεξιά, αν δεν αλλάξει κουλτούρα και αν δεν επικρατήσουν και στους κόλπους της αντικομφορμιστές, που θα νοιαστούν πραγματικά να ενισχύσουν πολιτικές πχ για την ανεργία των νέων, που γιγαντώνεται, ή για τον τρόπο ενσωμάτωσης των προσφύγων..
Κοντολογίς η Ιθάκη είναι ακόμη μακριά και για την Ευρώπη και για την Ελλάδα…
