Με το ιδιωτικό χρέος της χώρας να έχει εκτοξευτεί πάνω από τα 380 δις ευρώ, με την αγροτική οικονομία να προσπαθεί να… «βγει από τη λάσπη» από τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις που έχουν βυθίσει σε απόγνωση τους καλλιεργητές και με τον Ιούνιο να προδιαγράφεται εξίσου βροχερός με βάση τις προβλέψεις των επιστημόνων, πολλά περιθώρια για αισιοδοξία δεν υπάρχουν για τη φετινή χρονιά παρά μόνο από τον τουρισμό.
Οι εκλογές θα καθορίσουν ποιος θα διαχειριστεί αυτή την στρεβλά αναπτυγμένη
στο οικονομικό της μοντέλο χώρα που εξακολουθεί να παράγει ελλείμματα και αδυνατεί να βρει ιδέες που θα δώσουν νέο πλούτο.
Επιχείρηση μη κρατικά πανεπιστήμια Το σχέδιο μιας κυβέρνησης με ικανή κοινοβουλευτική πλειοψηφία ώστε να προχωρήσει σε αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος που θα εισάγει τα ιδιωτικά ή μη κρατικά πανεπιστήμια, αποτελεί μια λύση, όσο κι αν στον τόπο μας είμαστε περιχαρακωμένοι σε ιδεολογικές αγκυλώσεις.
Πολύ περισσότερο καθώς βρισκόμαστε εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων και πολλές ελληνικές οικογένειες που έχουν θυσιάσει οικονομίες για ιδιωτικά μαθήματα, δεν δέχονται να ανοίξει μια συζήτηση για το αυτονόητο. Θεωρούμε ότι η τριτοβάθμια παιδεία πρέπει να είναι κρατική ασχέτως αν η παιδεία στη χώρα μόνο δωρεάν και δημόσια δεν είναι στις προηγούμενες βαθμίδες της, ενώ οι «έχοντες» στέλνουν τα παιδιά τους σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ούτως ή άλλως και φυσικά έτσι έχουμε και διαρροή πολύτιμου συναλλάγματος, πέραν της διαρροής ανθρώπινου επιστημονικού δυναμκού (brain drain).
Άρα η παιδεία στην Ελλάδα είναι βαθειά ταξική, όπως και η υγεία ακόμη και η ασφάλεια και αν δεν το βλέπουμε αυτό εθελοτυφλούμε και απλά συντηρούμε μια ιδεοληψία «κρατικίστικης» δήθεν παροχής υπηρεσιών, ενώ γύρω μας έχουν επισυμβεί κοσμογονικές αλλαγές.
