• Πρωτότυπο project γεμάτο νοσταλγία, μνήμες αλλά και γνώση
Τι κοινό μπορεί να έχουν ένα σιδηρουργείο, ένα κουρείο, ένα παντοπωλείο, ένα καφενείο και ένα τσαγγάρικο στο Φανάρι; Και πώς αυτά τα καταστήματα-αν και κλειστά επί δεκαετίες-μπορούν να… φωνάξουν «Ξαναγυρίστε στο Φανάρι!»;
Την απάντηση έχει η ομάδα Nowstalgism που μέσα από ένα πρωτότυπο εικαστικό project φιλοδοξεί να “αναστήσει” έστω και για λίγες ημέρες τον πλέον εμπορικό δρομο του Φαναρίου ο οποίος αποτελούσε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο για ολόκληρη την περιοχή πριν από δεκαετίες.
Εννέα καλλιτέχνες λοιπόν δίνουν ξανά ζωή σε καταστήματα του Φαναρίου που είναι κλειστά, χρησιμοποιώντας την προσωπική τους εικαστική γλώσσα, σεβόμενοι πρωτίστως την αρχιτεκτονική και τα απότοκα της φθοράς του χρόνου και της εγκατάλειψης.
Οι καλλιτέχνες αξιοποιώντας εγκαταλελειμένα στη φθορά του χρόνου αντικείμενα “ξαναστήνουν” τα καταστήματα αυτά, ανοίγουν τις πόρτες τους και παραδίδουν στο κοινό-ντόπιους και επισκέπτες- ένα project γεμάτο νοσταλγία, μνήμες αλλά και γνώση.
Ουσιαστικά ενεργοποιούν τον κάθε χώρο ανάλογα με την πρωτεύουσα χρήση του, φέρνοντας στην επιφάνεια πρακτικές και επαγγέλματα που έχουν ξεχαστεί, που όμως είναι μέρος της ιστορίας και της πολιτισμικής κληρονομιάς μας και που μπορούν να αποτελούν ακόμα και σήμερα έμπνευση για δημιουργία.
Σκοπός του project είναι να συγκρατηθούν οι ρίζες, οι αναμνήσεις, οι εικόνες του παρελθόντος, οι ατομικές και συλλογικές μνήμες και να ειπωθούν οι ιστορίες αυτού του τόπου και των ανθρώπων του μέσω της σύγχρονης δημιουργίας και σκέψης.
Στο project συμμετέχουν οι: A. Επίθετη, Αντώνης Ραπάνης, Athan Dapis, Βασίλης Βάιος, Βασίλης Γαλάνης, Δημήτρης Κοντοδήμος, Σοφία Καρασαββίδου, Fenok.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή μέχρι τη Δευτέρα 14 Αυγούστου, θα λειτουργεί από 10:00 – 14:00 & 19:00 – 22:00 και πραγαμτικά αξίζει κάποιος να την επισκεφθεί αφού θα έχει την ευκαιρία να περιηγηθεί σε μια άλλη εποχή μέσα από μια σύγχρονη ματιά.
Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 4 Αυγούστου και έχει ήδη δεχθεί εκατοντάδες επισκέπτες. Κάποιοι συγκινήθηκαν, δάκρυσαν και θυμήθηκαν παλιές εποχές, αγαπημένους φίλους και συγχωριανούς, θυμήθηκαν έναν δρόμο και ένα χωριό να σφύζει από ζωή. Κάποιοι άλλοι, νεότεροι, ξαφνιάστηκαν, ενθουσιαστήκαν
Ο κάθε καλλιτέχνης για το project του:
- Α. Επίθετη:1539°C. Στοίβες από κάγκελα, όπως ακριβώς αυτά των φυλακών, σειρές από παντζούρια, ακριβώς σαν αυτά απ’ όπου χαζεύουμε τον ανοιχτό ουρανό. Λίγο πιο μέσα, και εκεί πια ζούνε μόνο χελιδόνια. Το σίδερο λιώνει στους 1539 °C. Το σίδερο λιώνει με το τραγούδι των χελιδονιών, των φασιανών, των σπουργιτιών. Τα κάγκελα λιώνουν με τα τραγούδια που λέμε όταν πονάμε, με τα ποιήματα που γράψαμε για να κρατήσουμε για πάντα κοντά μας αυτούς που έφυγαν.
– Αντώνης Ραπάνης: Ο παρών χρόνος και ο παρελθών χρόνος είναι ίσως και οι δύο παρόντες στον μέλλοντα χρόνο και ο μέλλων χρόνος να περιέχεται στον παρελθόντα χρόνο. Αν όλος ο χρόνος είναι αιωνίως παρών όλος ο χρόνος δεν μπορεί να πληρωθεί. Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί είναι μια αφαίρεση που παραμένει μια διαρκής δυνατότητα μόνο σ’ έναν κόσμο από εικασίες. Ό,τι θα μπορούσε να συμβεί και ό,τι συνέβη δείχνουν σ’ ένα τέλος, που είναι πάντοτε παρόν. «Τέσσερα Κουαρτέτα», T.S. Eliot
– Athan Dapis:Εικόνες νοσταλγικές, τραβηγμένες σε φιλμ που δημιουργήθηκαν έπειτα από μια ολιγοήμερη περιπλάνηση στο Φανάρι και τα τριγύρω χωριά εντός του Δήμου Μουζακίου. Εικόνες που σκοπό έχουν να ξυπνήσουν μνήμες διεγείροντας τις αισθήσεις του θεατή.
– Βασίλης Γαλάνης:Το έργο “Not that I have ever been to the jungle II” αφορά την νοσταλγία για κάτι που δεν υπήρξε, αλλά πρόκειται περισσότερο για ένα κολλάζ από αναμνήσεις, πραγματικές και κατασκευασμένες. Ο πίνακας αποτελεί μέρος μιας σειράς που τα έργα βασίζονται σε εικόνες φτιαγμένες από AI. Η πρόθεση πίσω από τη σειρά είναι η εξερεύνηση της μνήμης και της νοσταλγίας κάτω από το πρίσμα των νέων τεχνολογιών πληροφορικής και οι ομοιότητες που αυτές έχουν με τον τρόπο που συνθέτει εικόνες η ανθρώπινη μνήμη. Σε μια εποχή τόσο ασφυκτικά γεμάτη από ερεθίσματα, αληθινές και fake πληροφορίες, αλγόριθμους που μπορούν από το μηδέν να κατασκευάσουν εικόνες, πώς επηρεάζονται η μνήμη και η νοσταλγία;
– Δημήτρης Κοντοδήμος: Αφετηρία για το project αυτό, αποτελούν τα τοπικά, παραγόμενα στο φανάρι, κεραμικά. Τα υλικά αυτά, που μαρτυρούν μέρη της ιστορίας του χωριού, έρχονται να συνομιλήσουν με μια αστική χροιά, που χαρακτηρίζει το έργο μου τα τελευταία χρόνια. Από τα τοπικά τούβλα μέχρι το τσιμέντο, βασικό δομικό υλικών των πόλεων, και από την φαναριώτικη κεραμική μέχρι την αστική κουλτούρα τα έργα έχουν σκοπό να δημιουργήσουν έναν νοητό τόπο συνάντησης. –
– Σοφία Καρασαββίδου: «Άραγε θα με νοσταλγήσεις όταν φύγω;» Αναρωτιέται η φύση και θέτει αυτό το ερώτημα στον άνθρωπο. Το τριαντάφυλλο σαν αιώνιος πρεσβευτής της παρουσιάζεται στο χώρο σε διάφορες μορφές.
Τζένη Σουλτανιά
