«Δίσεκτο» ήταν το 2023 που αποχαιρετούμε σε λίγο, για τη Θεσσαλία και την Καρδίτσα. Ήταν 28 Φλεβάρη λίγο πριν τα μεσάνυχτα όταν στα Τέμπη σημειώθηκε
το πιο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα ελληνικά χρονικά, που στοίχισε τη ζωή σε 57 νέους ανθρώπους, ανάμεσά τους και αρκετοί Θεσσαλοί και Καρδιτσιώτες.
Στις αρχές του Σεπτέμβρη η θεομηνία Daniel στοίχισε τη ζωή σε 17 συνανθρώπους μας εκ των οποίων οι 8 από την Καρδίτσα και άφησε πίσω του χιλιάδες άστεγες οικογένειες, λάσπη, καταστροφή, πλημμύρες και διαλυμένο ένα μεγάλο τμήμα της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής. Νωρίτερα το καλοκαίρι είχαμε τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές σε Βόλο, Βελεστίνο, Νέα Αγχίαλο και στον Έβρο…
Οι παθογένειες της ελληνικής διοίκησης αναδείχτηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, όπου συνέβη το ασύλληπτο εν έτει 2023 δύο τρένα να τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση στην ίδια γραμμή ή στην 111 ΠΜ στη Νέα Αγχίαλο όταν άρχισαν να σκάνε τα βλήματα σε αποθήκη πυρομαχικών σκορπίζοντας τον τρόμο στην ευρύτερη περιοχή.
Όμως οι «μεγα- πυρκαγιές» και οι «μεγα-πλημμύρες» που ακολούθησαν μας κατέδειξαν ότι πλέον βρισκόμαστε στη «διακεκαυμένη ζώνη» της κλιματικής κρίσης και το κακό δεν ξορκίζεται με επικοινωνιακού τύπου αντιμετώπιση.
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Το γεγονός ότι μέσα σε τρία χρόνια είχαμε τρεις θεομηνίες «Ιανό», «Ντάνιελ» και «Ηλία» με τις δύο τελευταίες μάλιστα να απέχουν μόλις 20 ημέρες, «κραυγάζει» ότι απαιτείται πλέον άλλου είδους προσέγγιση. Και αν για την υπερθέρμανση του πλανήτη, υπάρχουν λίγα πράγματα που μπορούμε να πράξουμε από μόνοι μας καθώς το πρόβλημα χρήζει παγκόσμιας αντιμετώπισης, για τις πλημμύρες ωστόσο πρέπει και έχουμε να κάνουμε ακόμη πολλά.
Τα πολύπλοκα προβλήματα απαιτούν συνεργασία και συνθέσεις και η ανάθεση
σε μία εταιρεία εμπειρογνωμόνων από την Ολλανδία όλης της δουλειάς που απαιτείται να κάνουν κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση και επιστημονικός κόσμος της χώρας, ομοιάζει περισσότερο με την πάγια τακτική της ελληνικής διοίκησης να «κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί». Όσο έμπειρη και αν είναι η συγκεκριμένη εταιρεία, που έχει δραστηριοποιηθεί για αντιμετώπιση προβλημάτων κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου, μας είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι θα έχει τη λύση «διά πάσαν νόσον».
Και η Θεσσαλία πλέον νοσεί βαρύτατα. Το άνοιγμα και οι καθαρισμοί ποταμών είναι τα εύκολα έργα με το μικρότερο κόστος. Αδυνατούμε να πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση θα αφήσει το θεσσαλικό κάμπο χωρίς να δρομολογήσει την κατασκευή των μεσαίων φραγμάτων που απαιτούνται για την ανάσχεση των πλημμυρικών φαινομένων στα ανάντη του κάμπου.
Στη Θεσσαλία όμως απαιτείται και ένα «σοκ ρευστότητας» ( σε πρόσφατο σημείωμά μας είχαμε καταδείξει ότι το 2024 η τοπική οικονομία θα έχει απώλεια εισοδήματος 1,2 δις ευρώ) και δράσεων για να μπορέσει να ορθοποδήσει, έχοντας απολέσει ένα σημαντικό μέρος από το πιο πολύτιμο κεφάλαιό της που είναι η γη της. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από την κυβέρνηση ότι «ο ασθενής δεν θεραπεύεται με ασπιρίνες». Δεν είμαστε μαξιμαλιστές, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούν να γίνουν όλα τώρα, αλλά τουλάχιστο τα αυτονόητα πρέπει να δρομολογηθούν, μέσα στο 2024, ώστε πέρα από την ανάσχεση των πλημμυρών και την αντιμετώπιση μιας επαπειλούμενης ξηρασίας και ερημοποίησης του κάμπου να γίνει και πληθυσμιακή ανάσχεση. Να παραμείνει ο κόσμος στα χωριά που έχουν ερημώσει. Αυτός ο κόσμος αποτελεί τη βάση της παραγωγικής πυραμίδας της χώρας και με σαθρή βάση κάθε οικοδόμημα καταρρέει , μας λένε οι νόμοι της ευστάθειας στη Φυσική.
Μοιάζει δηλαδή αυτή τη στιγμή στο λυκαυγές το 2024 ο θεσσαλικός κάμπος με τον κεκλιμένο πύργο της Πίζας. Αν μετακινηθεί λίγο ακόμη η βάση του και οι τελευταίοι νέοι από τα χωριά του Παλαμά, της Φαρκαδόνας, των Φαρσάλων και της Κάρλας μεταναστεύσουν, θα επέλθει η ανατροπή.
Στα χωριά του κάμπου αναπτύσσονται θεωρίες συνωμοσίας τους τελευταίους
3,5 μήνες μετά τις πλημμύρες ότι το γκουβέρνο θέλει να απαξιωθεί ο κάμπος και
να μετατραπεί σε ένα απέραντο πάρκο φωτοβολταϊκών κατά παρόμοιο τρόπο όπως γίνεται με την απολιγνιτοποίηση στη γειτονική Κοζάνη, ώστε η χώρα να γίνει το «πλυντήριο» στο χρηματιστήριο των ρύπων για τις βιομηχανικές χώρες του ευρωπαϊκού βορρά που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν – λόγω της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου στην Ουκρανία – τα στερεά καύσιμα . Δεν θέλουμε να τις πιστέψουμε αλλά οφείλει και η κυβέρνηση εμπράκτως να τις διαψεύσει μέσα στο 2024, πριν να είναι αργά.
Ειδικά για την Καρδίτσα που τη βρήκε νέα συμφορά πριν καν προλάβει να επουλώσει τις πληγές από τον Ιανό, απαιτείται ένα γενναίο πρόγραμμα δράσεων και επενδύσεων για να μπορέσει να ορθοποδήσει. Με μεσαία φράγματα, όπως το Μουζάκι, με την ολοκλήρωση του έργου στη Συκιά, με πανεπιστημιακές σχολές που θα της προσδώσουν ακαδημαϊκή αυτοτέλεια, με αντιπλημμυρική θωράκιση των πόλεων και του κάμπου. Πρέπει το 2024 ο κάμπος της Καρδίτσας και όλης της Θεσσαλίας να μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Το οφείλει η πολιτική ελίτ της Αθήνας σε αυτό τον τόπο που επί δεκαετίες τον είχε εγκαταλείψει στην τύχη του.
Εμείς θα είμαστε πάντα εδώ με καλόπιστη κριτική να διεκδικούμε και δεν θα υποστείλουμε τη σημαία του ΑΓΩΝΑ, τη χρονιά αυτή ειδικά που ο τόπος μας το έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία του…
«Ν.Α.»
