Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Οι επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης επαναφέρουνστο προσκήνιο συζητήσειςμεταξύ επιστημόνων και πολιτικώνγια την αξιοποίηση των ενεργειακώνπόρων της χώρας, καθώς και την ανάγκη ολοκλήρωσης έργων με περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Στη Θεσσαλία, τοενδιαφέρον μονοπωλούν τα ημιτελήέργα στον Αχελώο, τα οποία – εάν καιεφόσον ολοκληρωθούν ποτέ- θα συμβάλλουν στην ενεργειακή αυτάρκειατης περιοχής.
Όμως, παρόλο που οι αναλύσειςστοχεύουν εύλογα στο ζήτημα τηςενεργειακής αναβάθμισης, την ίδια στιγμή ο πρωτογενής τομέας ασθμαίνειεπικίνδυνα. Η σταδιακή αποχώρησηεργαζομένων είναι πλέον διακριτή,καθώς για να λύσουν το βιοποριστικότους πρόβλημα αναζητούν άλλης μορφής εργασίες.
Τα ανησυχητικά σημάδιαπέρασαν απαρατήρητα
Η αποχώρηση εργαζομένων από τονπρωτογενή κλάδο έρχεται ως απόρροια της ανεξέλεγκτης ακρίβειας, ενώεδώ και χρόνια οι αρμόδιοι απέτυχαννα τον καταστήσουν «ατμομηχανή»της ανάπτυξης και βασικό πυλώνα γιατην έξοδο από κρίσεις.
Στον κάμπο της Θεσσαλίας οι άνθρωποι της γεωργίας έχουν αντιληφθεί την υποβάθμιση του πρωτογενήτομέα. Στο πέρασμα των χρόνων, οιίδιοι προειδοποιούσαν τακτικά για ταεπερχόμενα δεινά στον τομέα, εξαιτίας των αλλεπάλληλων κρίσεων πουβιώνει η Ελλάδα και της κλιματικής αλλαγής. Τελικά η τωρινή γεωπολιτικήαστάθεια (ρωσική εισβολή και κυρώσεις της Ευρώπης) επιτάχυνε την αποδυνάμωσή του.
Τα αίτια της αποχώρησης
Στις μέρες μας, γινόμαστε μάρτυρες της «Μεγάλης Παραίτησης» παγκοσμίως. Ο εργαζόμενος αποχωρεί από τη δουλειά διότι συνειδητοποιεί τη σημασία ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Παρόμοιο σκηνικό διαμορφώνεται στη γεωργία και κτηνοτροφία, καθώς θα τη χαρακτηρίζαμε και ως… «Μεγάλη Αποχώρηση». Αντικρίζοντας τις ανυποχώρητες υψηλές τιμές σε καύσιμα, στα φυτοπροστατευτικά προϊόντα, αλλά και τις ανεπαρκείς ποσότητες τροφής, ορισμένοι αγροκτηνοτρόφοι και παραγωγοί εγκαταλείπουν τον τομέα. Παράλληλα, αποχωρούν και μερικοί που διαδέχονταν αυτή την οικογενειακού χαρακτήρα απασχόληση της γεωργίας καικτηνοτροφίας, η οποία περνούσε από γενιά σε γενιά.
Πριν δεκαετίες, εκτιμούσαμε ότι οπρωτογενής τομέας θα επηρεαζότανσημαντικά από την επέλαση της ψηφιακής τεχνολογίας. Τελικά, τα ζητήματα που φέρνουν σε εσωστρέφειατον πρωτογενή τομέα, προέρχονταιτόσο από την αδρανοποίηση των κυβερνήσεων να θωρακίσουν μία ζωτικήςσημασίας πηγή για το επισιτισμό τηςχώρας, όσο και από την ενεργειακήκρίση. Φυσικά μία ακόμη διαρκήςαπειλή είναι η κλιματική αλλαγή, για την οποία έχουν χιλιοειπωθεί οι κίνδυνοι για την Θεσσαλία και θα εξακολουθούν να μας απασχολούν.
Αυτοί είναι οι κυρίαρχοι λόγοι, που δεν επιτρέπουν σε νέους αγρότες και κτηνοτρόφους να έχουν την επιθυμητή ευελιξία, σε έναν κλάδο που υπό διαφορετικές συνθήκες θα εκπλήρωναν το όραμά τους.
