Έξι χρόνια συμπληρώθηκαν από τη μεγάλη εθνική τραγωδία στο Μάτι. Έξι ολόκληρα έτη από τον όλεθρο και το χαμό 104 ανθρώπινων ψυχών που μέχρι σήμερα οι συγγενείς των θυμάτων περιμένουν δικαίωση, η οποία δεν έρχεται μόνο μέσα από δικαστικές αίθουσες, αλλά και από τον τρόπο που προσεγγίζουμε εμείς οι πολίτες την τραγωδία και τους πραγματικούς υπευθύνους της.
Άραγε πώς θα δικαιωθούν τα θύματα της φονικής φωτιάς όταν ακόμη αναπαράγονται διάφοροι «μύθοι» σχετικά με τη ρυμοτομία του οικισμού, πως αποτελεί υποτίθεται ένας κύριος λόγος της τραγωδίας; Ενώ συγχρόνως γνωρίζουμε τις εσφαλμένες οδηγίες των δυνάμεων που δρούσαν στην περιοχή εκείνες τις δύσκολες ώρες, καθώς σε κάθε απόφαση της στιγμής οδηγούσε είτε στο θάνατο είτε στη διάσωση ανθρώπινων ζωών. Πώς θα ξεχάσουν οι συγγενείς των θυμάτων, που είδαν το θάνατο ανθρώπων τους ως πρώτοι αυτόπτες μάρτυρες, τη διαχείριση της Πολιτείας και κάποιων στελεχών της τότε κυβέρνησης;
Ως πότε θα βιώνουμε την απώλεια από ευθύνες του κράτους, παθογένειες που ήρθαν στην επιφάνεια και μετά την τραγωδία των Τεμπών, όπως και η αδράνεια των σημερινών πρωταγωνιστών; Ευθυνόμαστε και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, όταν αρκούμαστε στον πόνο των ατόμων, το θρήνο τους και μόνο, και δεν σκοπεύουμε να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια, τους υπαίτιους της «μαύρης» αυτής επετείου και κάθε δράματος σε τούτη τη χώρα.
Δ.Γ.
