Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Πριν ένα σχεδόν χρόνο προσεγγίζαμε εκτενώς τα ζητήματα και τις ανησυχίες που απασχολούν τα άτομα με αναπηρία, μέσα από μια αναλυτική συζήτηση με τα μέλη του Νομαρχιακού Σωματείου ΑμεΑ του Νομού Καρδίτσας. Με αφορμή τις εκλογές που διεξήχθησαν την Παρασκευή στο Σωματείο, είχαμε τη δυνατότητα να ακούσουμε ξανά τα μέλη, αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους που μετακινούνται καθημερινά κάτω από μη ευνοϊκές συνθήκες.
Η απουσία υποδομών για ΑμεΑ υποβαθμίζει μια ολόκληρη ομάδα ατόμων, ερχόμενοι αντιμέτωποι με «παγίδες» και κακοτεχνίες, ακόμη και σε ράμπες που έχουν κατασκευαστεί στα πεζοδρόμια. Συγκεκριμένα, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις των μελών του Σωματείου προς τους Δημάρχους του Νομού για εύρεση λύσεων στις κακοτεχνίες σε υποδομές, τα βήματα προς την πρόοδο είναι ελάχιστα. Λίγες πραγματικά οι «νίκες» όταν θα έπρεπε συγχρόνως να είναι πιο ευαισθητοποιημένη η τοπική κοινωνία. Όπως σημείωναν τα μέλη, έπειτα από συναντήσεις με τους Δημάρχους, μπορεί να επικρατεί το θετικό και λογικό κλίμα στη συζήτηση, η συμφωνία ότι απέχουμε όντως από μια ιδανική εικόνα στα θέματα των ΑμεΑ, οι υποσχέσεις όμως δεν γίνονται πράξεις.
Ασφαλώς, το κυριότερο ζήτημα είναι η προσβασιμότητα, για την οποία όπως υπογραμμίζουν κατασκευάζονται πεζοδρόμια δίχως ράμπα για ΑμεΑ, ενώ οι σχολικές εγκαταστάσεις δεν διαθέτουν κατάλληλες υποδομές για να υποδέχονται καθημερινά μαθητές με αναπηρία. Από την άλλη, μέλη του Σωματείου μάς μεταφέρουν μια απελπιστική κατάσταση στο χώρο του κολυμβητηρίου της Καρδίτσας, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν επαρκεί για τις ανάγκες όλων των δημοτών εδώ και χρόνια. Το κυριότερο που σημειώνουν είναι ότι παρότι τα ΑμεΑ μπορούν να εισέλθουν στο κτίριο, απουσιάζει σκανδαλωδώς το ειδικό καρεκλάκι που τους βοηθά να κατέβουν στην πισίνα. Λείπει ακόμη και η πρόσβαση στα αποδυτήρια. Έτσι, τα άτομα με κινητικά προβλήματα που θέλουν να μάθουν να κολυμπούν για λόγους προστασίας, αλλά και να αθλούνται γενικότερα αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Επιπλέον, άτομα με μη αναστρέψιμες ασθένειες ταλαιπωρούνται σε μεγάλο βαθμό στα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας. Φθάνουν σε σημείο κάποια άτομα που λόγου χάρη έχουν χάσει το χέρι τους, να υποβάλλονται ξανά στην ίδια διαδικασία και να περνούν από την αρμόδια επιτροπή. Ακόμη, τα μέλη του Σωματείου αναφέρουν ότι τα ποσοστά αναπηρίας είναι αυστηρά, ενώ απουσιάζουν αξιοπρεπείς παροχές υγείας από Νοσοκομείο και Κέντρα Υγείας, ως απόρροια της συνολικής υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος Υγείας. Η σοβαρή συνέπεια που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία είναι ο αποκλεισμός, ο οποίος υπό αυτές τις συνθήκες γίνεται συστηματικά και τους οδηγεί ακόμη και στο περιθώριο. Όσα μας προσφέρει η κοινωνία λοιπόν από πλευράς εκδηλώσεων, ευκαιριών, ανθρώπινων σχέσεων, θα έπρεπε κάθε πολίτης ανεξαιρέτως να τις απολαμβάνει. Όμως, οι αρχές που δραστηριοποιούνται εντός μιας κοινωνίας και κινούνται για το καλό των πολιτών, είναι οι μόνοι που μπορούν να δώσουν την απαραίτητη βαρύτητα στα ζητήματα που απασχολούν τα ΑμεΑ.
Οι ελλείψεις είναι κοινώς γνωστές. Σε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες στην Καρδίτσα, σε καταστήματα εστίασης και αναψυχής, σε πεζοδρόμους, ενώ εκεί που θεωρητικά υπήρχαν ράμπες πλέον δεν υφίστανται ως μορφή, όπως καλή ώρα κοντά στη Δημοτική Πινακοθήκη. Η αιτία της μη ενεργούς παρέμβασης από τις αρχές για τη διευκόλυνση των ΑμεΑ, είναι η έλλειψη αποφασιστικότητας, της γνώσης που ξεκινάει όχι μόνο από τους τοπικούς άρχοντες, αλλά και από διάφορες υπηρεσίες που αναλαμβάνουν την εκτέλεση έργων. Διεξοδικός Έλεγχος πριν την παράδοση ενός έργου υπάρχει; Διότι ακόμη και το προεξέχον τσιμέντο δυσκολεύει ένα αμαξίδιο κατά την ανάβαση ή κατάβασή του πεζοδρομίου. Λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, που «λένε» εμμέσως πόσο ενδιαφέρονταν οι κατασκευαστές και μετέπειτα οι αρμόδιες αρχές για την καλυτέρευση της ζωής των ΑμεΑ.
