ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Oι μοίρες της Ελληνικής (κι αργότερα και της Ρωμαϊκής) μυθολογίας ήταν οι τρεις τύπισσες που κανόνιζαν για τις ζωές των κοινών θνητών. Η πρώτη ήταν η Κλωθώ που συμβόλιζε το παρόν γνέθοντας το νήμα της ζωής, η δεύτερη ήταν η Λάχεσις που ασχολούνταν με το παρελθόν και μετρούσε τη διάρκεια της ζωής αλλά και τι θα συμβεί στον καθέναν (απο κει προέκυψε και η λέξη λαχείο!) και η τρίτη, η αδίστακτη, η Άτροπος που όριζε το μέλλον και το τέλος…
Η τελευταία πιο μικρή και πιο όμορφη από τις άλλες δύο αλλά ταυτόχρονα η πιο σκληρή και άκαρδη. Ειχε το ψαλίδι στα χέρια της και κατα πως της έκανε κέφι επέλεγε πότε θα κόψει το νήμα του καθενός!
Στο πέρασμα χιλιάδων χρόνων διατηρούν ακόμη την ισχύ τους στα ανθρώπινα. “Το χε γραμμένο η μοίρα του”. “Μοιραίος θάνατος”! Μέχρι σήμερα ακούγονται αυτές οι φράσεις. Η ανάγκη βλέπετε, του ανθρώπου, ν’ αποδώσει κάπου πέρα από τον εαυτό του, εκείνα που δεν μπορεί να ερμηνεύσει…
Αυτή η ανάγκη που θα υφίσταται μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, ακόμη κι όταν καταφέρει να κατακτήσει άλλους πλανήτες, θα ορίζει ακόμη και την ίδια του τη ζωή σε κάποιες των περιπτώσεων. Εκτός από εκείνους που θα… “λοξοδρομούν’ και θα συμβιβάζονται έγκαιρα με τη… θνητότητα τους! Αποκτώντας πλήρη συνείδηση ότι ανά πάσα στιγμή αυτή η Ατροπος μπορεί να ξυπνήσει στραβά, ν’ αρπάξει το ψαλίδι και να κόψει την κλωστή!
Τεράστια υπόθεση να συνειδητοποιήσεις κάποια στιγμή σ’ αυτό το αστραπιαίο πέρασμα που το χουμε ονομάσει ζωή, ότι μπορεί σε ανύποπτο χρόνο και χώρο να γίνεις μία… ανάμνηση! Διότι όταν συμβεί αυτό, τότε αρχίζεις να ζεις πραγματικά!!!
Τότε είναι που αρχίζεις να γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου τις τρεις προαναφερθείσες κυρίες με τις κλωστές και τα συμπράγκαλα και να ορίζεις ΕΣΥ τα δρώμενα!
Όχι το παρελθόν, ούτε το μέλλον, αλλά την πραγματική κατάσταση που είναι το παρόν! Τη διάσταση που βρίσκεσαι, τη στιγμή που ζεις. Ούτε το “χθες”, ούτε το “αύριο”, μόνο το “τώρα”!!!
Τότε είναι που παίρνεις “μπρος” αφήνοντας όλα τα… ανεξήγητα στην άκρη, ξορκίζοντας φόβους και αγωνίες και ατενίζοντας αγέρωχος τις γραμμές των οριζόντων, ρουφώντας κάθε στιγμή ξεχωριστά, με όλα όσα ανθρώπινα μπορούν να σου τύχουν στο διάβα σου…
Τότε είναι που χάνουν τον έλεγχο πάνω σου οι μοίρες διότι έχεις πάρει το τιμόνι στα χέρια σου! Κι αν σου κόψουν κάποια στιγμή το νήμα από… τα νεύρα, δεν θα χουν καταφέρει που να χτυπιούνται από κάτω να σου διαγράψουν και να σου αφαιρέσουν τις στιγμές που γεύτηκες στο “τώρα”!!
Έναν τέτοιο αγαπητό φίλο αποχαιρετήσαμε χθες το μεσημέρι με το δικό του τρόπο. Εναν φίλο που κατάλαβε πολύ νωρίς ότι το “τώρα” είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα τα ανθρώπινα και που το έζησε δίνοντας μάχες απέναντι σε όλες τις αναποδιές…
Η αδίστακτη Ατροπος έκοψε το νήμα πρόωρα, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να βάλει όρια και να ελέγξει το “τώρα”.
Καλό ταξίδι Γιώργαρε…
«Το χαμόγελο είναι ο καλύτερος τρόπος να δείξεις τα δόντια σου στη μοίρα»
Θυμόσοφη ρήση
