Αυτό ήταν. Ο Δεκαπενταύγουστος πέρασε, και για πολλούς Καρδιτσιώτες σηματοδότησε το τέλος των διακοπών και την επιστροφή στη βάση τους.
Για αρκετούς όμως, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους του πρωτογενή τομέα, η ξεκούραση έρχεται λίγο αργότερα: στα τέλη Αυγούστου ή στις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν βρίσκουν την ευκαιρία να αποδράσουν για λίγες ημέρες σε κάποιο παραθαλάσσιο προορισμό.
Ωστόσο, η σκέψη όλων σιγά-σιγά στρέφεται στο φθινόπωρο. Σε λίγες μόλις ημέρες μπαίνει ο Σεπτέμβρης και μαζί του επιστρέφει το γνώριμο πλέον άγχος: τι καιρό θα έχουμε; Θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με ακραία καιρικά φαινόμενα;
Οι μνήμες είναι ακόμη νωπές. Ο «Ιανός» και ο «Ντάνιελ» άφησαν πίσω τους βαθιά σημάδια, δημιούργησαν συλλογικό τραύμα στην τοπική κοινωνία και άλλαξαν τον τόπο. Οι πληγές στις ψυχές των ανθρώπων, αλλά και στις υποδομές, παραμένουν ανοιχτές.
Και το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτόν το Σεπτέμβρη εμφανιστεί ένα νέο ακραίο φαινόμενο, έστω και μικρότερης έντασης π.χ από τον «Ντάνιελ» τι θα συμβεί; Η τοπική κοινωνία χρειάζεται απαντήσεις, αλλά κυρίως χρειάζεται προετοιμασία και έργα είτε μικρότερης κλίμακας (αναχώματα, καθαρισμοί κλπ), είτε μεγαλύτερης όπως τα φράγματα πολλαπλού σκοπού που θα μπορούσαν να συγκρατήσουν μεγάλες ποσότητες νερού.
Ο καιρός δεν περιμένει. Το ζήτημα δεν είναι αν θα βρέξει δυνατά, αλλά αν θα μας βρει έτοιμους. Η ετοιμότητα αυτή δεν μπορεί να είναι υπόσχεση αλλά να μετουσιωθεί σε πράξη. Γι’ αυτό και προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η διεκδίκηση και η υλοποίηση όλων των έργων που απαιτούνται, ανεξαρτήτου κόστους, ώστε ο τόπος μας να πάψει να μετρά πληγές και να αισθανθεί επιτέλους ασφαλής ο Καρδιτσιώτης.
Κ.Π.
