ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Διανύουμε τη “διαστημική” εποχή του ποδοσφαίρου! Με την αθλητικότητα των παικτών να είναι στα κορυφαία από ποτέ επίπεδα, σε σημείο τέτοιο που να φαίνεται ορισμένες φορές μικρό το γήπεδο και να θυμίζει αγωνιστικό χώρο μπάσκετ!
Όσοι έχουν – λόγω ηλικίας – παραστάσεις από προηγούμενες δεκαετίες (‘70, ‘80’ ακόμη και ‘90), σαφέστατα αντιλαμβάνονται τις διαφορές και την τρομερή εξέλιξη διότι έχουν το λεγόμενο μέτρο σύγκρισης.
Από την “επανάσταση” του Μίχελς με το Total football της Ολλανδίας και του Αγιαξ όπου για πρώτη φορά καθιερώθηκε η αλλαγή θέσεων κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, φθάσαμε σε πολύ πιο προχωρημένες καταστάσεις.
Το ακατάπαυστo πρέσινγκ, το πάσινγκ γκέιμ, η τακτική θωράκιση των ομάδων και κυρίως η ταχύτητα, η δύναμη και η φυσική κατάσταση των ποδοσφαιριστών, πάνε να καταταστήσουν το άθλημα προβλέψιμο.
Αν βάλεις σε ένα μόνιτορ έναν αγώνα υψηλού επιπέδου από Κύπελλο πρωταθλητριών ή μουντιάλ παλαιότερων δεκαετιών και σ’ ένα άλλο κάποιον αγώνα σημερινό υποδεέστερου πρωταθλήματος, θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό. Θα νομίζεις ότι σ’ ό,τι αφορά το πρώτο ματς, έχει χαλάσει το βίντεο και παίζει σε ρυθμό ριπλέι!!!
Η αθλητικότητα και η ταχυδύναμη φαντάζουν κυρίαρχα στοιχεία των αναμετρήσεων, σε βάρος της τεχνικής, της φαντασίας και του απρόβλεπτου! Ο ποδοσφαιριστής – αθλητής, μοιάζει να κυριαρχεί έναντι του ποδοσφαιριστή – βιρτουόζου!
Σε κάποιες περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε ισορροπημένους αγώνες κορυφαίων διοργανώσεων, σου φαίνονται όλοι όσοι αγωνίζονται ίδιοι! Σαν… ρομποτάκια που τρέχουν αδιάκοπα καλύπτοντας και το τελευταίο εκατοστό του γηπέδου!
Σε σημείο τέτοιο που αρχίζεις να πλήττεις απ’ αυτό το παράλληλο πέρα δώθε της μπάλας μέχρι να βρεθεί “τρύπα” ή να γίνει κανένα σουτ για να φθάσει η μπάλα στη… “γη της επαγγελίας”, δηλαδή στα δίχτυα!
Κι εκεί που πάει να σε πιάσει η βαρεμάρα, εκεί που αν είσαι παλιός, αναφωνείς “μια ντρίμπλα να δω κι ας πεθάνω ρε”, εμφανίζεται κάποιος… Κωνσταντέλιας!!!
Και κάνει αυτό το μαγικό που είδαμε την Κυριακή το βράδυ στο Καραϊσκάκη! Περνάει τον τερματοφύλακα σε χώρο όσο ένα ασανσέρ και στην άδεια εστία δεν βάζει γκολ αλλά σερβίρει με τακουνάκι στο συμπαίκτη του!!!
Όπως το γράψαμε προχθες: Ένα αριστούργημα βγαλμένο από… ποιητική συλλογή! Ενας πίνακας ζωγραφικής, μια μουσική για τα… μάτια! Η νίκη και η εκδίκηση της αλάνας επί των σύγχρονων ρομποτικών ποδοσφαιρικών συστημάτων και τακτικών!
Εκεί ακριβώς είναι που το ίδιο το ποδόσφαιρο σου δίνει μια ηχηρή απάντηση ότι δεν έχει πεθάνει, ούτε θα πεθάνει ποτέ! Εκεί, που η φαντασία συναντά το απρόβλεπτο και συντελείται το απίθανο, το… ακατόρθωτο!
Κάθε φορά που πιστεύεις ότι έχουν αλλοιωθεί τα χαρακτηριστικά που σ’ έκαναν να αγαπήσεις αυτό το μοναδικό παιχνίδι που μοιάζει με τη ίδια τη ζωή, θα παρουσιάζεται ένας Κωνσταντέλιας να κάνει την ανατροπή και να σε επαναφέρει στα ζύγια σου…
—————————
«Αδύνατον; Δεν θέλω ν’ ακούω αυτή την κουτή λέξη»
Μιραμπώ – Γάλλος συγγραφέας & πολιτικός
