Ένας χρόνος Daniel: O τρόμος, η απόγνωση, και ο ξεριζωμός δεν... αποζημιώνονται!

Οι Καρδιτσιώτες ζητούν θωράκιση για να μην ξαναζήσουν τον εφιάλτη

Οι εφιαλτικές ημερομηνίες της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στη μνήμη των κατοίκων του Νομού.

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη βιβλική καταστροφή που προκάλεσε στο Ν. Καρδίτσας και συνολικότερα στη Θεσσαλία η θεομηνία «Ντάνιελ», όταν ολόκληρες περιοχές βρέθηκαν κάτω από το νερό. Μια κατάσταση βγαλμένη από τον χειρότερο εφιάλτη, μόλις τρία χρόνια μετά τον «Ιανό» και η οποία έχει αφήσει ορθάνοιχτες πληγές στον τόπο.

TOY ΚΩΣΤΑ ΠΑΛΑΙΟY

Εβδόμη Σεπτεμβρίου 2023 με τον κάμπο να έχει μετατραπεί σε μια απέραντη καφέ «λίμνη». Χωριά όπως η Μεταμόρφωση και ο Βλοχός βυθίστηκαν ολόκληρα. Στην περιοχή του Δήμου Παλαμά, ο ίδιος ο Παλαμάς, η Μαραθέα, ο Κοσκινάς, η Αγία Τριάδα και άλλες κοινότητες κατακλύστηκαν από τα λασπόνερα, μαζί και άλλα χωριά του Δήμου Σοφάδων (Ερμήτσι, Κυψέλη κλπ). Μεγάλα πλημμυρικά φαινόμενα σημειώθηκαν και στην περιοχή του Δήμου Μουζακίου, περιμετρικά της Καρδίτσας και σε χωριά του Δήμου, ενώ νέες πληγές από τα κατολισθητικά φαινόμενα άνοιξαν στους ορεινούς Δήμους Λ. Πλαστήρα και Αργιθέας.

Το χειρότερο απ’ όλα, η απώλεια των ανθρώπινων ζωών, καθώς τα λασπόνερα μετατράπηκαν σε «υγρό τάφο» για συντοπίτες μας.

Ο όγκος της βροχής που έπεσε ήταν ασύλληπτος. Περίπου 800 χιλιοστά στην πόλη της Καρδίτσας, σχεδόν 1.000 χιλιοστά στην Καρδτσομαγούλα. Ενδεικτικό είναι μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι γέμισε με νερό ο ταμιευτήρας Ταυρωπού!

Οι επιπτώσεις τεράστιες, η οικονομική καταστροφή πρωτοφανής! Ακίνητη και κινητή περιουσία κάτω και μέσα στις λάσπες, νοικοκυριά επιχειρήσεις, αγροτική παραγωγή, χωράφια και εξοπλισμός βυθισμένα στα λασπόνερα και χιλιάδες ζώα πνιγμένα, πολίτες
εκτοπισμένοι από τα νοικοκυριά τους.

Οι εικόνες με τους εγκλωβισμένους όλων των ηλικιών σε σπίτια και σε στέγες και ο ήχος των ελικοπτέρων που προχωρούσαν σε απεγκλωβισμούς, «στοιχειώνουν» ένα χρόνο μετά.
Ένα ψυχικό τραύμα που δεν μπορεί να κλείσει για τους πλημμυροπαθείς, οι οποίοι πασχίζουν να σηκωθούν στα πόδια τους.

Φωτεινή ηλιαχτίδα στο ζοφερό σκηνικό των ημερών ήταν η αλληλεγγύη και η προσφορά των εθελοντών, εργατικών σωματειων και συλλόγων και του απλού κόσμου. Με βάρκες και ιδία μέσα απεγκλώβισαν πλημμυροπαθείς, προσέφεραν τρόφιμα και υλική υποστήριξη και άνοιξαν τα σπίτια τους για τους άστεγους κάνοντας πράξη το «ο κόσμος, ο λαός, σώζει τον λαό».

Από το προηγούμενο καταστροφικό πέρασμα του «Ιανού» που σε λίγες ημέρες συμπληρώνει τέσσερα χρόνια, ο «Νέος Αγών» με επανειλημμένη αρθρογραφία ζητούσε επιτακτικά τη δρομολόγηση όλων εκείνων των μικρών και μεγάλων έργων που θα θωρακίσουν τον τόπο από πλημμυρικά φαινόμενα. Αν υπήρχαν τα φράγματα σε Μουζάκι, Ενιπέα και Καλέντζη και παράλληλα ολοκληρωμένα έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης ο κάμπος δεν είχε μετατραπεί πέρυσι σε έναν απέραντο… βαλτότοπο.

Σήμερα ένα χρόνο μετά, η ανασφάλεια κυριαρχεί στους πολίτες του πολύπαθου αυτού τόπου. Περισσότερο από ποτέ νιώθουν απροστάτευτοι στο ενδεχόμενο μιας θεομηνίας ή
ακόμη και μιας νέας σοβαρής κακοκαιρίας με ηπιότερα χαρακτηριστικά.

Ο τόπος μας πριν τον «Ντάνιελ» κατατάσσονταν τις φτωχότερες περιοχές στη χώρα. Σήμερα είναι βαθιά λαβωμένος σε πολλά επίπεδα: υποδομών, οικονομικά – κοινωνικά, αλλά και πληθυσμιακά καθότι οι καταστροφές ενέτειναν την πληθυσμιακή αιμορραγία από τα χωριά.
Θα απαιτηθούν χρόνια για να συνέλθει οικονομικά και ψυχολογικά η περιοχή.

Αποτελεί όμως υποχρέωσή μας να απαιτήσουμε να στηριχθεί οικονομικά ο Νομός, οι πληγείσες περιοχές και φυσικά να υλοποιηθεί άμεσα η «ολόπλευρη» στήριξη των πληγέντων.

Να απαιτήσουμε να υλοποιηθούν το συντομότερο όλα τα έργα στοιχειώδους αντιπλημμυρικής προστασίας (σε ποταμούς και αναχώματα) και τα μεγαλύτερα που αφορούν τα φράγματα και την ορεινή υδρονομία.

Είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε ώστε να μην θρηνήσουμε ξανά ανθρώπινες ζωές, να μην ξανακλάψουν οι συντοπίτες μας που είδαν τις περιουσίες και τον κόπο τους να
βυθίζονται στις λάσπες. Για να μην εγκλωβιστούν ξανά παιδιά, έγκυες και ηλικιωμένοι σε σπίτια και ταράτσες.

Οι πολίτες σε τούτο εδώ τον τόπο, δεν θέλουν ξανά αποζημιώσεις στο μέλλον, ούτε συμπόνια και μέτρα στήριξης. Ζητούν να μην ξαναζήσουν τον εφιάλτη των πλημμύρων. Γιατί η ψυχική οδύνη, ο τρόμος, η αγωνία, η απόγνωση, ο ξεριζωμός, πολύ απλά δεν… αποζημιώνονται!

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΛΑΙΟΣ