«Εννιά λεπτά απομένουν, αλλά όλα γίνονται...»!

ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ

Τετάρτη, 16 Μαρτίου 1977, ώρα 9 το βράδυ…

Ο υπογράφων 11 ετών, καθισμένος, με αχόρταγη προσμονή, απέναντι από την ασπρόμαυρη τηλεόραση, με τον άνθρωπο που ήταν η… αιτία ν΄ αγαπήσω το ποδόσφαιρο, το ραδιόφωνο και πιθανότατα όλα τα ωραία της ζωής…!

Οχι, καμία σχέση με τα κλασικά. Ξέρετε, ο πατέρας που παίρνει το γιο στο γήπεδο για να τον μυήσει στη διαδικασία και τα λοιπά…
Με τη γιαγιά η παρέα! Τα δυό μας!!!

Ναι, τη γιαγιά! Χαροκαμένη από τον πόλεμο του ’40 με την απώλεια του συζύγου της και παππού μου Θεοδόση στο αλβανικό μέτωπο, με άλλες απώλειες αδερφών της και με το θανατικό να της χτυπάει ξανά την πόρτα με τον πρόωρο χαμό του γιού της και πατέρα μου…

Ένα ατέλειωτο “ταξίδι”, η γιαγιά!
Με “δίψα” να γνωρίσει τον κόσμο, να τον φιλοσοφήσει, να τον χαρεί και να τον εξηγήσει με την απλότητά της, δίχως να χρειαστεί να το κουνήσει “ρούπι” από τη ρούγα του σπιτιού της!!!
Αρκούσε μια παλιά ραδιοφωνική συσκευή που την “μετέφερε” το βράδυ παντού, σε όλες τις πολιτείες, σ’ όλα τα πλάτη και μήκη της γης…

Στα μεσαία κύματα, πιάνοντας σταθμούς άλλων χωρών και γνωρίζοντας απ’ εξω κι ανακατωτά την ώρα που έπαιζαν στο πρόγραμμα οι ελληνόφωνες ειδήσεις!!!
Kι ύστερα, αυτό το “κουτί” στο κομοδίνο με τις ασπρόμαυρες εικόνες… Με άποψη και επιλογή στη θέαση, κυρίως όταν είχε… μπάλα! Ναι μπάλα! Ποδόσφαιρο!
Μεσοβδόμαδα, Τετάρτη βράδυ, όταν μεταδίδονταν αραιά και που οι αγώνες των Κυπέλλων Ευρώπης…

“Κοίτα, παίζει η τάδε χώρα με την τάδε χώρα”….
Την γοήτευε όχι τόσο το παιχνίδι αυτό καθ’ αυτό, αλλά το “ανακάτεμα” των διαφορετικών κόσμων!
Οι εικόνες απο διάφορες χώρες, από πολιτισμούς…

Μαγεία! Εκεί, άρχισε να μπαίνει το μικρόβιο…
Γήπεδα, γκολπόστ, φανέλες λευκές και γκρίζες, χώρες, άνθρωποι, εξέδρες, ακόμη και οι μπάλες. Ενα απίθανο παζλ στο οποίο όλα ήταν διαφορετικά, αλλά τόσο ξεχωριστά, το καθένα με τη δική του ομορφιά…

Ομάδες, κόσμοι, χρώματα (που τα ζωγράφιζε η φαντασία δίοτι η εικόνα ήταν ασπρόμαυρη), όλα να “σμίγουν” και να δένουν μεταξύ τους σαν σε “συμφωνική μουσική αρμονία” που θα τη ζήλευε κι ο Μότσαρτ!
Φυσικά, δεν επρόκειτο μόνο για ποδόσφαιρο αλλά για την ίδια τη ζωή!!!

Συντελέστηκε λοιπόν, η “μύηση” για τον υπογράφοντα. Ακολούθησαν στο πέρασμα των χρόνων ατέλειωτα ταξίδια και παραστάσεις σε γήπεδα όλου του κόσμου.
Οσα είδα στην “ασπρόμαυρη εικόνα” κι όσα ακόμη φαντάστηκα, επιδίωξα να τα συναντήσω (και συνάντησα πολλά απ’ αυτά) δια ζώσης με χρώμα!!!

Μια ακόρεστη δίψα για ταξίδι, αθλητικές συνευρέσεις, που θα σβήσει, προφανώς, όταν νομοτελειακά αραιώσουμε από τούτο τον “ψεύτικο (κατά Μάρκο) ντουνιά”…

Ας επιστρέψουμε, όμως, στο βράδυ της Τετάρτης 16ης Μαρτίου του 1977.
ΑΕΚ – Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ρεβάνς του 0-3.

Μέσα από μία οθόνη θα ξεπηδήσει στα παιδικά μάτια ένα… έπος! Οι παίκτες με τις ανοιχτόχρωμες φανέλες και τα μαύρα σορτσάκια, έναντι εκείνων με τις παράλληλες ασπρόμαυρες ρίγες στην εμφάνιση είναι, θαρείς, βγαλμένοι από ραψωδία του Ομήρου!

Έχουν ήδη πετύχει δύο γκολ, κι αναζητούν ένα ακόμη! Και φθάνουμε εννιά λεπτά πριν το τέλος μιας παράστασης που παρακαλάς να μην τελειώσει!

Η ΑΕΚ θα κερδίσει ένα φάουλ έξω από τη μεγάλη περιοχή των Εγγλέζων.
Ο σπίκερ (Γιάννης Διακογιάννης) το “ψιλιάζεται” και προφητικά αναφωνεί: «Εννιά λεπτά απομένουν, αλλά όλα γίνονται πλέον….»
Και πράγματι γίνονται!

Στην ψιλοκρεμαστή σέντρα στην καρδιά της περιοχής, ένας όχι ιδιαίτερα προικισμένος σωματικά ποδοσφαιριστής, βρίσκει τη μπάλα με το κεφάλι και τη στέλνει να διαγράψει μια καμπύλη που είναι ένα αριστούργημα! Μια πινελιά του Πικάσο!!!
Γκολ! 3-0!

Η απόλυτη ανατροπή, ο απόλυτος άθλος που θα ολοκληρωθεί λίγα λεπτά αργότερα με τον Χριστίδη στα πέναλτι!

Μπορεί ως πιτσιρίκος, να μην πήρα χαμπάρι πολλά εκείνο το βράδυ σχετικά με την πρόκριση της ΑΕΚ στους “4” του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, μπορεί την καρδιά να την είχε κλέψει ήδη άλλη ομάδα, αλλά 46 χρόνια μετά, αυτή η εικόνα κι αυτή η γλυκιά καμπύλη που διέγραψε η μπάλα από το κεφάλι του μικρόσωμου ποδοσφαιριστή προς τα δίχτυα, ξεπήδησε ξανά μπροστά μου ολοζώντανα δίχως τη βοήθεια της τεχνολογίας, με το άκουσμα και μόνο της είδησης:

«Έφυγε από τη ζωή ο Μίμης Παπαϊωάννου»…