Παρότι το ανθρώπινο είδος σημειώνει επιτεύγματα σε κάθε σχεδόν τομέα, αδυνατεί συχνά να θέσει σε προτεραιότητα οτιδήποτε σχετίζεται με την ευημερία και τη ζωή του.
Ζούμε λοιπόν, σε καιρούς που σπαταλάμε χρόνο σε ανούσιες ασχολίες. Μετράμε την ευτυχία μας με νούμερα, και παραμένουμε σταθερά προσκολλημένοι σε σύμβολα του παρελθόντος που αναμφίβολα μας διαμορφώνουν την ταυτότητά μας. Βιώνουμε το παράδοξο στην προτεραιότητα. Η υγεία εξαρτάται από τη γνώση, την εξέλιξη της επιστήμης, αλλά το κόστος – όφελος έρχεται ως παράγοντας να υποβαθμίσει μία κατάσταση, ακόμη κι αν πρόκειται για το κρισιμότερο κεφάλαιο.
Αναλωνόμαστε σε λαμπρές τελετές, και εξακολουθούμε να ενισχύουμε το φρόνημά μας. Και επί του πρακτέου αδιαφορούμε για τη διάκριση που υφίστανται ακόμη και καθημερινοί άνθρωποι, απλοί ανάμεσά μας. Ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε για τα ύψιστα αγαθά. Πάψαμε ακόμη και να ψελλίζουμε τα αυτονόητα, τα άδικα, και τα απαραίτητα.
Δ.Γ.
