Η παρουσία του σπουδαίου ζωγράφου Γιάννη Ρόρρη στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου έδωσε την ευκαιρία να ακούσουμε ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις του γύρω από την τέχνη της ζωγραφικής: πώς ένας άνθρωπος προσπαθεί να μεταφέρει το όραμά του -μέσα από τους πίνακες- ζωντανό μπροστά στους θεατές, πώς ερμηνεύει ένας καλλιτέχνης τον κόσμο, αλλά και το μόχθο που προαπαιτείται στην τέχνη όσο αφιερώνεται κανείς σε αυτήν.
Μια από τις ερωτήσεις του Θανάση Λάλα αφορούσε την πορεία ενός ανθρώπου στην τέχνη που προέρχεται από την επαρχία, το χωριό. Ο κ. Ρόρρης είπε ότι μεγάλη σημασία έχει να δουλέψει κανείς. «Ξύπναγα επίσης, πολλές φορές χαράματα, και πήγαινα με πολύ μεγάλη χαρά στη σχολή. Μου άρεσε διότι ένιωθα πως γνώριζα μέσα από αυτό (σ.σ. τέχνη) κάτι για εμένα που δεν ήξερα.
Σε προσωπικό επίπεδο η ζωγραφική είναι μια τέχνη σκληρή, η οποία προσφέρει το αίσθημα της αποτυχίας. Πάντα νιώθεις ότι υστερείς και σε αυτή την προσπάθεια έναντι αυτού του οράματος που ξεκίνησες να φτιάχνεις αυτό το έργο. Στο τέλος νιώθεις ότι απέτυχες να το πραγματώσεις. Συμφιλιώνομαι ότι απέναντι στον θεατή, το ίδιο είναι μια προσπάθεια
ενός ανθρώπου να επικοινωνήσει με έναν άλλο άνθρωπο. Να πει πως ”άνθρωπε που βλέπεις αυτό το έργο, να ξέρεις είναι δημιούργημα ενός ανθρώπου με ελαττώματα”. Δες το σαν έργο ανθρώπου, και όχι ως έργο υπερανθρώπου», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Ρόρρης εστιάζοντας στη μεταφορά της ιδέας σε μια λευκή επιφάνεια και στο τελικό αποτέλεσμα.
«Ως ζωγράφος έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη για την Καρδίτσα. Θέλω να αναγνωρίσω πως σε αυτό τον τόπο υπάρχει μεγάλη αγάπη για τη ζωγραφική. Υπάρχει η Δημοτική Πινακοθήκη, υπάρχουν αρκετές γκαλερί, από όπου πουλήθηκαν πολλά έργα σύγχρονη τέχνης. Πολλοί άνθρωποι ζωγραφίζουν. Ήδη έχω προλάβει να δω τους καταλόγους αρκετών, άλλη μία έκθεση γίνεται αυτό τον καιρό εδώ», πρόσθεσε.
Σχετικά με την ερμηνεία του κόσμου από τους ανθρώπους της τέχνης, ο κ. Ρόρρης αναφέρθηκε στο έργο του Καρδιτσιώτη ζωγράφου Δημήτρη Γιολδάση, και στον τρόπο που αποτύπωσε το τοπίο της περιοχής με το ταλέντο του. «Εντυπωσιάστηκα με τη Λίμνη Πλαστήρα και οφείλω να πω ότι τοπία δεν κάνω, αλλά αν είχα ένα καβαλέτο εκεί που ήταν ήσυχα και γαλήνια, θα έφτιαχνα. Ο Γιολδάσης δεν ερμήνευσε μόνο τον τόπο, αλλά και την εποχή εκείνη. Αξίζει τον κόπο να ερμηνεύσουμε και εμείς σήμερα την εποχή μας», τόνισε ο ίδιος.
Δ.Γ.
